Hou jij ervan om je onder te dompelen in een nieuwe cultuur? Of hoef je enkel het woord Mulan te zien staan om te beslissen dat je een boek wil lezen? Dat waren alleszins onze redenen om Flame in the Mist vast te pakken. Van Hebban kregen we de kans om deel twee, Smoke in the Sun, te lezen. Benieuwd wat we ervan vonden? Lees het snel in deze buddyread!

Door: Karin en Lotte

In Flame in the Mist maakten we kennis met Mariko, de zeventienjarige dochter van een belangrijke samoerai. Vanaf haar geboorte staat haar lot al vast: ze wordt iemands bruid. Tijdens de reis naar haar toekomstige man, de zoon van de keizer, wordt de groep echter aangevallen door de Black Clan. Mariko weet te overleven en maakt voor het eerst in haar leven haar eigen plan. Verkleed als jongen, besluit ze de clan te infiltreren om er zo achter te komen wie haar dood wilde.

In het vervolg, Smoke in the Sun, lees je hoe het Mariko vergaat aan het hof. Ze moet de mensen aan het hof ervan overtuigen dat ze een gevangene was van de Black Clan in plaats van een gewillig lid. Daarnaast probeert ze Õkami te bevrijden, die opgesloten zit in de kelder.  

Karin: Ik heb afgelopen maand Flame in the Mist gelezen, dus het verhaal zit nog goed in mijn hoofd. Is het voor jou lang geleden dat je deel 1 las? Wat vond je van het einde?

Lotte: Bij mij is het bijna een jaar geleden, dus het einde zat al wat verder weg in mijn geheugen. Ik wist wel nog dat ik heel verrast was. Dat vind ik altijd leuk aan boeken. Nadeel is dan wel dat je wenst dat boek twee spontaan in je handen verschijnt. Hoe denk jij dat het verhaal verder zal verlopen? Zelf denk ik dat we in dit boek meer olitieke intrige zullen krijgen.

Karin: Ja, ik verwacht ook meer politieke intrige omdat Mariko nu aan het hof verblijft. Verder verwacht ik nog meer over Mariko en haar broer Kenshin. In het eerst deel vond ik hun sterke band heel mooi, maar die komt nu onder druk te staan en ik ben benieuwd naar de gevolgen daarvan. Natuurlijk wil ik ook graag lezen hoe het met Õkami gaat en hoop ik weer op romantiek, haha. Ben jij inmiddels begonnen? Wat vind je van het begin van het boek?

Lotte: Romantiek mag natuurlijk niet ontbreken. Nu Mariko aan het hof zo scherp in de gaten gehouden zal worden, denk ik dat die wel minder aanwezig zal zijn. Ik zit ongeveer op pagina 50, maar ik moet mezelf tegenhouden om er niet op sneltempo door te vliegen. De eerste scène was meteen een spannende actiescène; ik zat direct helemaal in het boek. Ik heb wel het gevoel dat Renée Ahdieh nu ook meer op andere personages dan Mariko zal focussen. Wat denk jij daarvan? Heb je al een favoriet personage?

Karin: Ik heb nu ook tot ongeveer pagina 50 gelezen. Het kan inderdaad goed zijn dat andere personages meer aandacht gaan krijgen. Het lijkt me leuk om bijvoorbeeld Yumi beter te leren kennen. Ik moest op het begin wel weer even de tijd nemen om alle namen te plaatsen, wie was ook alweer familie van wie...  Asano Tsuneoki, Asano Yumi. Ik moet vooral ook onthouden dat in Japan de achternaam als eerste wordt genoemd. Had jij dat ook?

Mijn favoriete personage is Mariko. Het feit dat haar kracht juist haar slimheid  & vindingrijkheid is, vind ik erg leuk. Wellicht heb ik later in het boek er nog meer favorieten bij.

‘But ingenuity could be a weapon, in all its forms. Her mind could be a sword. Her voice could be an axe. Her fury could ignite fire.’

Lotte: Ik moest in het begin ook altijd even nadenken. Ook aan de Japanse woorden die nonchalant worden gebruikt, moest ik terug even wennen. Maar dat vind ik eigenlijk net een van de leuke dingen aan de schrijfster. Ze heeft oog voor detail en ik vind de Japanse cultuur heel mooi naar voren komen. In haar andere serie, 'The Wrath and the Dawn', vond ik de Arabische cultuur ook al zo mooi uitgewerkt. Heb je die serie al gelezen?

Karin: Nee, ik heb die serie nog niet gelezen, maar The Wrath and the Dawn ligt wel al klaar. Ahdieh beschrijft inderdaad mooi de Japanse cultuur. Je ziet bijvoorbeeld helemaal voor je hoe de prachtige kimono's eruitzien die Mariko draagt en leert over de gedragsregels waar Mariko zich als meisje en bruid aan moet houden. Niet te veel tegen dingen ingaan, niet te onderzoekend zijn... dat is allemaal erg lastig voor haar. Ik ben nu ongeveer bij pagina 100 en ik ben benieuwd of het haar echt lukt om de mensen aan het hof te overtuigen dat ze een onschuldig slachtoffer is van de Black Clan in plaats van een gewillig lid.

Het feit dat nu meer personages aandacht krijgen, vind ik erg leuk. Bijvoorbeeld de achtergrondinformatie over de gaven van Õkami en Tsuneoki vond ik een mooie toevoeging. Zou dat soort magie nog een grotere rol gaan spelen in dit boek?

Lotte: Ik denk dat dit soort magie nog heel belangrijk wordt. Die gedetailleerde achtergrondinformatie is er volgens mij niet voor niks. Ik vind de verschillende perspectieven ook heel interessant. Niemand is wie hij op het eerste zicht lijkt te zijn. Ik zit ondertussen al wat verder in het boek en vind vooral Raiden intrigerend. Als je de twee broers leert kennen, lijkt het alsof Roku de zachtaardige van de twee is en Raiden de bruut. Maar eigenlijk is Roku veel gevaarlijker. Wat mij ook opviel, was dat familierelaties veel aandacht krijgen in dit boek. De broederrelatie tussen Roku en Raiden en de broer-zus relaties tussen Yumi en Tsuneoki en die tussen Mariko en haar broer Kenshin. Denk jij dat het nog goed komt tussen die laatste twee?

Karin: Ja, Raiden is een bruut, maar hij is wel een eerlijke bruut. Roku is niet te voorspellen. Er zijn inderdaad veel familierelaties. Ik hoop dat Mariko en Kenshin elkaar weer in vertrouwen nemen, maar ik weet niet of die hoop onrealistisch is. Ik vind het leuk dat we iedereen iets beter leren kennen maar soms wil ik na zo’n korte hoofdstuk even niet weer van perspectief wisselen en gewoon verder lezen over Yumi/Tsuneoki/Mariko/Kenshin. Maar ja, zo zorgt Ahdieh er wel voor dat ik blijf lezen. Wat vind jij van de opbouw van het boek? Heb je het al bijna uit?

Lotte: Je gebeden worden verhoord. :) Ik heb het boek bijna uit en nu wisselt Ahdieh veel minder van perspectief. Dat vind ik wel mooi aan de opbouw: in het begin wisselt de schrijfster heel vaak van perspectief en krijg je veel verschillende puzzelstukjes, maar naar het einde toe komen die allemaal samen en dan vindt alle actie heel snel na elkaar plaats. Die kan ze trouwens heel mooi beschrijven. Ik let meestal niet op quotes tijdens het lezen, maar in dit boek heb ik al vele mooie zinnen opgemerkt. Hoe ver zit jij ongeveer? En wat denk jij van de schrijfstijl?

‘Like a cascade of water, the girl slid to the roof’s edge and dropped into the shadows below.’

Karin: Ik heb hem uit! Ik vind de schrijfstijl heel fijn, ik ben nu ook zo benieuwd naar Ahdiehs andere boeken. Ik heb vooral in het begin een aantal quotes opgeschreven; naarmate het dichterbij het einde kwam, wilde ik gewoon direct verder lezen. Smoke in the Sun is het laatste deel van de duologie dus ik was extra benieuwd naar de conclusie. Ik vind het moeilijk om afscheid te moeten nemen van de personages. Ik wil eigenlijk nog een duologie over Yumi! Heb jij hem ook al uit? Wat is jouw eindoordeel?

Lotte: Ik heb hem ook uit. Ik ben blij dat ik niet de enige ben die moeite heeft om deze personages te laten gaan. Voor mij had de serie gerust een boek meer mogen bevatten. Op het einde ging het ook allemaal zo snel. Ineens was het boek uit… Over mijn eindoordeel ben ik nog niet zeker. Ik vond het een heel goed boek en een mooie conclusie, maar er zijn een paar losse eindjes die ik liever afgewerkt had gezien. Ik weet trouwens niet of er ooit een duologie komt, maar een kort verhaal over Yumi is er alleszins wel. Dus afscheid nemen van de personages kan je nog even uitstellen. Was jij tevreden met hoe alles verlopen is?

Karin: Ja, ik ben tevreden. Ik zou nog wel meer lezen over alle personages, juist omdat je die nu steeds beter leerde kennen. Maar over het geheel gezien heb ik het met plezier gelezen. Van mij krijgt het boek 4 sterren.

Heb jij Flame in the Mist gelezen? Ga je nu ook Smoke in the Sun lezen?