West vertelt het verhaal van een vader die op pad gaat om 'wezens' in de Kentucky Swamp te gaan onderzoeken. Deze stap nemend is er geen andere optie dan zijn dochter achter te laten onder de hoede van zijn zus op de boerderij in Pennsylvania. Carys Davies laat ons kennis maken met de reis van Cy Bellman en de ervaringen van zijn wachtende dochter die verwoede pogingen doet om zijn tocht te achterhalen. Een boek dat voor de één een gewone keuze is, maar voor de ander buiten haar comfortzone valt en daarmee perfect past in de Hebban Reading Challenge van deze maand. Voor Inge een vanzelfsprekende keuze, voor Annemieke zeker niet omdat het geen boek was dat ze zomaar op zou pakken. Niet qua uitstraling en niet qua verhaal. Voor iemand die normaal verzonken is in oorlogsverhalen, YA en fantasy is dit niet direct iets wat binnen haar straatje past. Toch trok de veelbelovende recensie van Inge haar over de streep. Samen delen ze hun leeservaringen!

Door Inge en Annemieke

Boekenpraat

Inge: Wat is je eerste indruk nu je het boek in handen hebt?

Annemieke: West is niet een boek wat ik zomaar uit zou kiezen in de boekhandel, ondanks dat ik de kaft prachtig vind en ik ook steeds vaker wat kortere verhalen lees. Wel heb ik het gevoel dat het een boek zou kunnen zijn dat ik met plezier ga lezen. Het komt op mij over als een bijzonder verhaal dat met momenten hartverscheurend en ook hartverwarmend zal zijn. De eerlijkheid gebied dat er wel wat twijfel was, maar je recensie heeft me over de streep getrokken. Die was zo veel belovend en wow 5 sterren. Dan moet het toch wel een pareltje zijn! Ik ben nu vooral benieuwd of ik het als net zo prachtig en boeiend ga ervaren als dat jij het ervaren hebt. Het maakt me heel erg nieuwsgierig naar het boek.

Wat maakte eigenlijk dat je het boek bestempeld hebt als een absolute aanrader?

Inge: Ja, een goede vraag, en om die te beantwoorden ben ik opnieuw het boek ingedoken.

Voor een deel zit het hem in de naïviteit van de personages die accepteren wat hen overkomt. Het onweerstaanbare verlangen van de vader om op zoek te gaan naar die reusachtige beesten, en de dochter die dat aanvaardt. Voor een deel in het vermogen van de schrijfster om met weinig woorden heel veel op te roepen.

Wat vind jij bijvoorbeeld van die passage op p. 53 en 54 waar we lezen wat Old Woman From a Distance vindt van John Bellman en hoe John hem ziet?

Annemieke: Mooi verwoord, de naïviteit van de personages die accepteren wat hen overkomt. Zo had ik het zelf nog niet direct bekeken. Wel vond ik de keuze van vader om te gaan een heftige beslissing, want ergens laat hij zijn dochter 'alleen' achter. Zij het onder de zorg van zijn zus. Ergens kan ik me niet voorstellen dat iemand een dergelijke beslissing zou nemen.

Ik vind het bijzonder hoe er gekeken wordt naar John Bellman - ergens wordt hij sterk gelinkt aan een moordenaar, zonder dat hij dit zelf weet. Waar hij zit te kijken terwijl John Bellman slaapt, is het bijzonder dat Bellman dit zelf op zijn beurt dan weer een veilig gevoel geeft. Dan moet er toch ergens een bijzondere band zijn tussen die twee... Anders lijkt het haast onmogelijk dat iemand die hem vergelijkt met een moordenaar (in zijn gedachten) toch een veilig gevoel op kan roepen.

Zelf hielden de stukken rondom Bess en de bibliotheek me erg bezig. Ze doet zo haar best om de route voor zichzelf helder te krijgen om een beeld te vormen van haar vaders reis. Ergens vind ik dat dit wel iets zegt over haar karakter. Ik denk dat Bess erg sterk is als persoon en zich daardoor staande weet te houden. Herken je dit?

Inge: Mijn interpretatie van deze passage is een heel andere:

De jongen heeft zijn zus ooit verkracht en vermoord zien worden door een man die met zijn rode baard sterk leek op Bellman; als hij uit zijn dromen wakker schrikt en Bellman ziet liggen, moet hij soms bijna kokhalzen.
En Bellman, die 's nachts wel eens merkt dat de jongen naar hem ligt te kijken, "...lying there with his small piplike eyes white and wide open in the dark ..." voelt zich veilig met het idee dat de jongen wakker en waakzaam is.

Ze liggen bij hetzelfde kampvuur en ervaren twee geheel verschillende belevingswerelden. En dat wordt in zo weinig woorden, maar heel poëtisch uitgedrukt. De misverstanden tussen mensen die elkaar niet kunnen verstaan en elkaars geschiedenis niet kennen.

Ik vond het ook indrukwekkend hoe die kleine Bess die door haar vader keihard in de steek gelaten is, loyaal blijft aan hem en zich op allerlei manieren met hem en zijn reis blijft bezighouden. Ze zoekt naar allerlei tekenen dat het goed gaat met haar vader, en dat hij al op de terugweg is, en ze vindt daar troost in.
Ik ben het met je eens dat zij een sterk karakter heeft.

Wat denk jij, lijken Bess en haar vader op elkaar?

Annemieke: Ergens verschilt het van elkaar, maar ook weer niet helemaal. Wat je zegt over de poëtische beschrijving daar ben ik het helemaal mee eens.

Of Bess en haar vader op elkaar lijken, ik weet het niet... Ergens krijg ik bij haar vader het gevoel dat hij een beetje voor een makkelijke weg kiest, door te vertrekken. Hij moet toch ergens ook geweten hebben dat er een kans was dat hij niet terug zou komen. En daarmee laat hij zijn eigen verlangens gaan voor de zorg voor zijn dochter. Heel anders dan Bess die zo loyaal blijft.

Tegelijkertijd is er ook zeker een overlap qua karakters. Ik denk dat beide sterke personen zijn die zich onder allerlei omstandigheden staande weten te houden. Iets wat bij Bess naarmate je verder in het boek komt alleen maar duidelijker wordt. Bijzonder eigenlijk dat ze daar in slaagt.

Wel vraag ik me af of Bess en haar tante ergens ook niet al lang het idee hebben dat vader niet meer terug komt... De tante van Bess roept bij mij trouwens een beetje mixed feelings op. Ze heeft de zorg op zich genomen, maar soms voelt het alsof ze dat vooral gedaan heeft om er zelf beter van te worden. Hoe was dit voor jou?

Inge: Ik ben het met je eens dat Bellman de zorg voor zijn dochter voor had moeten laten gaan. Hij laat haar in de steek, onder de hoede van zijn onaardige zuster, en hij neemt voor onderweg dingen mee, die eigenlijk aan Bess zouden toekomen, zoals het naaigerei van haar moeder.

Die tante heeft nooit in de expeditie geloofd, maar ik vermoed dat ze de zorg voor Bess en het bedrijf etc. meer op zich genomen heeft vanuit plichtsgevoel dan om er zelf beter van te worden. Ze doet het niet liefdevol, en ze lijkt me wel opportunistisch genoeg om voordeeltjes mee te pikken als ze langs komen.

Wat vind je van het verhaal als geheel?

Annemieke: Ik heb erg genoten van de schrijfstijl. Het is niet direct een boek dat ik op voorhand zou kiezen en dan is het erg prettig om te merken dat het zo toegankelijk geschreven is. Wel vond ik, zeker naar het einde toe, bepaalde scenes heftig (zoals de laatste scenes met Bess). Tegelijkertijd was het wel goed te doen voor mij als lezer - door de schrijfstijl. Ook al staan er soms wat gruwelijke gebeurtenissen beschreven, Davies is er in geslaagd het zo neer te zetten dat de lezer een beeld krijgt zonder het ook als gruwelijk te ervaren tijdens het lezen. Iets wat voor mij eigenlijk wel een opluchting was....

Over het geheel vond ik het boek echt een verrassing. Het is zo mooi om een boek tegen te komen dat buiten je comfortzone valt en tegelijkertijd echt weet te boeien en ervoor zorgt dat je verder wilt lezen. Want waar ik ergens uit ging van een dergelijke afloop - waar het om vader ging - bleef het toch boeiend genoeg om tot het einde door te lezen.

Wat vond jij het grootste pluspunt aan het verhaal?

Inge: Wat fijn dat het boek je echt heeft weten te boeien!

Voor mij is deze kleine roman nog steeds een van de meest bijzondere boeken die ik in 2018 las. En waarom dan toch? Deels het idee dat een korteverhalenschrijfster uit Wales vond dat zij dit boek moest schrijven en daarvoor een lange tijd in een New Yorkse bibliotheek ging zitten. Deels het gevoel dat we een fabel lezen, een sprookje met grimmige en hoopgevende en surrealistische kantjes. Hoe dan ook de sprankelende stijl, en dan tot slot de thema's: de onweerstaanbare drang tot ontdekken, de kwetsbaarheid van mensen in barre omstandigheden, eenzaamheid en verlangen, hoop en aanvaarding.

Eindoordeel

Annemieke: Het boek was een heerlijke verrassing. Van te voren niet verwacht dat ik zo van dit boek zou kunnen genieten. Zeker een pareltje voor in de kast, waarvan ik verwacht dat ik het nog wel eens zal lezen... helemaal omdat ik denk dat je dan nog meer uit het verhaal haalt.

Dit prachtig geschreven, poëtische verhaal waarin diversiteit en historische elementen terug komen krijgt van mij 4 sterren.

Inge: Deze buddyread was een mooie aanleiding om het boek nu al te herlezen. Mijn recensie vind je hier. Over ontdekkingsreizigers en achterblijvers, zou ik het nu noemen.

Zijn jullie wel eens verrast door een boek dat totaal buiten je comfortzone lag? Deel je ervaring met ons.