Lees een boek van een auteur jonger dan 30 jaar. Er zijn genoeg auteurs te vinden die voor hun dertigste jaar een boek afgeleverd hebben en toch is dit een ietwat lastige categorie. Je wilt vanzelfsprekend iets lezen dat de moeite waard is en het gebrek aan (levens)ervaring van jonge auteurs klinkt soms door in hun werk. Op creatief vlak is jonger niet altijd beter. Maar natuurlijk zijn we erin geslaagd een aantal truffels voor jullie op te sporen!

Door Lieke

De boeken die vandaag uitgelicht worden, zijn historische romans, bevatten een misdaad-element, hebben verschillende literaire prijzen gewonnen, zijn geschreven door een vrouwelijke auteur, gepubliceerd in 2013 toen zij 28 waren, én beide auteurs komen uit ‘a land Down Under’, oftewel Australië en Nieuw-Zeeland.

Burial Rites van Hannah Kent

Auteur: 1985

Boek: 2013

In 2002 verblijft Hannah Kent als uitwisselingsstudent een jaar in het noorden van IJsland. Daar hoort ze voor het eerst het verhaal van Agnes Magnúsdóttir. Op 12 januari 1830 werd deze 34-jarige vrouw onthoofd voor haar rol in de moord op twee mannen. Agnes is de laatste persoon die in IJsland ter dood wordt gebracht. Haar lot fascineert Kent, evenals de isolatie, de kou en de duisternis die zij zelf ervaart op het eiland, en ze besluit er uiteindelijk een historische roman over te schrijven voor haar PhD. In 2011 legt ze de laatste hand aan het boek en op het advies van een vriend doet ze mee aan de kersverse Writing Australia Unpublished Manuscript Award. Ze wint. Het is de eerste, maar zeker niet de laatste, prijs die Burial Rites binnensleept.

Het genieten van dit debuut begint al voordat je het boek zelfs maar opengeslagen hebt, want – zeg nou zelf – is de cover niet schitterend? Op de achterflap vinden we de gebruikelijke jubelende blurbs. Karin Slaughter vergelijkt het volkomen terecht met Alias Grace van Margaret Atwood, eveneens een magische roman over een vrouw die betrokken is bij een moord gebaseerd op waargebeurde feiten. Een recensent van The Independent noemt Burial Rites “one of the best Scandinavian crime novels I’ve read.” Zelfs met dubbele aanhalingstekens rondom Scandinavian is deze beoordeling nogal vreemd, aangezien de schrijfster Australisch is, het verhaal zich afspeelt op IJsland en het boek helemaal geen crime novel is - hoewel er een misdaad ten grondslag ligt aan het plot. Het is pure, prachtige literatuur. Soms schurend. Soms dromerig.

Northern Iceland. 1829.

A woman condemned to death for murdering her love.

A family forced to take her in.

A priest tasked with absolving her.

But all is not as it seems, and time is running out:

winter is coming, and with it the execution date.

Only she can know the truth. This is Agnes’s story.

Voorafgaand aan ieder hoofdstuk krijgt de lezer een (deel van een) historisch document voorgeschoteld. Meestal zijn dat brieven en verklaringen van getuigen of betrokkenen bij de rechtszaak, maar ook gedichten en een enkele keer een IJslandse begrafenishymne worden aangesproken. Deze inleidingen geven een beter beeld van de cultuur en geschiedenis van het eiland en dragen bij aan de melancholische atmosfeer van het boek. De schrijfstijl en sfeer van de hoofdstukken zelf is een wonderbaarlijke mix van rauw en romantisch. Rauw vanwege de grafische beschrijvingen van het zware leven in een hard landschap; romantisch omdat Kent oog heeft voor het kleine, het gevoelige, de schoonheid in de ontberingen. Burial Rites opent met een beroemde regel uit de Laxdæla Saga. In deze IJslandse legende uit de 13de eeuw komt een vertelling voor over een driehoeksverhouding, waarbij de acties van een vrouw, Guðrún Osvifsdottir, tot de dood van haar geliefde leiden. De mythe vormt een duidelijke parallel met het verhaal van Agnes.

“I was worst to the one I loved best.”

The Luminaries van Eleanor Catton

Auteur: 1985

Boek: 2013

Net als Kent schreef Eleanor Catton haar debuut voor haar studie. Haar tweede roman, The Luminaries, begon oorspronkelijk als het idee om een spookverhaal te schrijven. Dit plan evolueerde toen ze merkte dat bij boeken een plot vol gebeurtenissen vaak leidt tot een opgeblazen structuur, terwijl een meer gecontroleerde vorm juist zorgt voor een plot waarin weinig gebeurt. Haar ambitie was om een boek te schrijven waarbij plot en uitvoering gelijk en aan elkaar gewaagd zouden zijn. Dat resulteerde uiteindelijk in een 832 pagina’s tellend, avontuurlijk murder mystery dat zich afspeelt tijdens de jaren van de goudkoorts in Nieuw-Zeeland.

Bij vrijwel alle edities van The Luminaries bevindt zich een maan op de cover in verschillende stadia van wasdom. Van boven naar beneden een volle maan die slinkt tot een maansikkel. Dit is niet zonder reden, want het thema astrologie speelt een grote rol bij de structuur van de roman. Tussen de lovende blurbs op voor- en achterkant staat een verwijzing van The Guardian naar het werk van Sarah Waters als vergelijkbare literatuur en omdat een raadsel eveneens de spil vormt van het plot van haar derde boek Fingersmith. Literaire detective zou een goede benaming zijn voor beide boeken.

It is 1866, and Walter Moody has come to make his fortune upon the New Zealand goldfields. On the night of his arrival, he stumbles across a tense gathering of twelve local men, who have met in secret to discuss a series of unsolved crimes. A wealthy man has vanished, a whore has tried to end her life, and an enormous fortune has been discovered in the home of a luckless drunk.

Catton hanteert een structuur bekend van boeken als Paradise Lost van John Milton en The Iliad van Homer, waarbij aan het begin van elk hoofdstuk de op handen zijnde actie in een beknopt overzicht wordt beschreven. Zulke beschrijvingen van komende gebeurtenissen worden ook wel arguments genoemd en werden veelal later aan de tekst toegevoegd ter verduidelijking. Het grappig is dat Catton speelt met deze manier van vertellen door de hoofdstukken steeds korter te maken en de samenvattingen ervan steeds langer. Bij de laatste paar hoofdstukken is de synopsis dan ook uitgebreider dan het hoofdstuk zelf. Deze handreiking komt - evenals een landkaart en een lijst met namen en beroepen van de belangrijkste personage voorin het boek - overigens zeer van pas, want het is geen lichte, eenvoudige kost. De omvang van de roman is hier gedeeltelijk de oorzaak van, maar vooral het gecompliceerde mysterie dat de kern vormt van The Luminaries. Je hoofd erbij houden is een must, want anders ben je al snel hopeloos verloren. Maar als je doorzet dan wordt je inspanning tenslotte beloond met de onthulling van een serie misdrijven en misverstanden die zijn weerga niet kent!

Meer tips!

Crime: Special Topics in Calamity Physics van Marisha Pessl | Ghostman van Roger Hobbs

Feelgood: Hyperbole and a Half van Allie Brosh | P.S. I Love You van Cecilia Ahern

Lit: The Heart Is a Lonely Hunter van Carson McCullers | If Nobody Speaks of Remarkable Things van Jon McGregor

SFF: Red Rising van Pierce Brown | The Obsidian Dagger van Catherine Webb

YA: The Outsiders van S.E. Hinton | Shiver van Maggie Stiefvater

Welk boek ga jij lezen voor deze categorie?