Lees een waargebeurd boek. Take your pick, want het aanbod is enorm gevarieerd. Denk bijvoorbeeld aan (auto)biografieën, reisboeken en essays. Voor iedere lezer is er een interessant onderwerp te vinden. Van een boek over de Hell’s Angels tot een boek over de geschiedenis van koffie: non-fictie heeft het allemaal!

Door Lieke

Geïnteresseerd in motorbendes? Lees Hell's Angels van Hunter S. Thompson. Wil je graag een klassieker lezen in het travelgenre? Lees In Patagonia van Bruce Chatwin. Houd je van korte essays over de meest uiteenlopende onderwerpen, van lacrosse tot fotografie? Dan is Silk Parachute van John McPhee iets voor jou! Aan waargebeurde boeken over oorlog is natuurlijk geen gebrek. Dispatches van Michael Herr is een veelgeprezen boek uit dit genre. Ben je fan van het werk van Chimamanda Ngozi Adichie, Zadie Smith, Maggie O’Farrell of Dave Eggers? Dan heb je geluk, want naast fictie schrijven zij ook non-fictie! O’Farrell schreef I Am, I Am, I Am over zeventien eigen bijna-doodervaringen. Adichie en Smith schreven respectievelijk het essay We Should All Be Feminists en de essay collectie Feel Free. Tot nu toe schreef Eggers een autobiografische boek met de brutale titel A Heartbreaking Work of Staggering Genius, What Is the What? over een Soedanese vluchteling die in de VS belandt, Zeitoun over de impact die orkaan Katrina had op New Orleans en The Monk of Mokha over de geschiedenis van koffie. Er zijn zoveel gave non-fictie boeken! Maar laten we even inzoomen op...

Joan Didion

Joan Didion (1934) begint haar carrière als research assistent bij Vogue dankzij het schrijven van een prijswinnend essay. Al snel werkt ze zich op tot copywriter en uiteindelijk tot redacteur. In 1963 wordt haar eerste roman gepubliceerd. Ze staat echter vooral bekend om haar non-fictie werk, waaronder haar essays en haar memoires. New Journalism is de benaming van de schrijfstijl van Didion en de manier waarop ze onderwerpen benadert. Dit journalistieke genre ontstond in de jaren zestig en zeventig van de 20ste eeuw en wordt omschreven door auteur en grondlegger Tom Wolfe als de ontdekking “that it just might be possible to write journalism that would… read like a novel.” Kortom, ook perfect voor verstokte fictie fanaten!

The Year of Magical Thinking (2005)

Net voor Kerstmis in 2003 wordt Quintana, het enige kind van Joan Didion en haar echtgenoot John Gregory Dunne, ziek. Het lijkt eerst de griep, dan een longontsteking en eindigt met septische shock. Korte tijd later, terwijl hun dochter in een kunstmatige coma wordt gehouden, wordt Didions man tijdens het avondeten getroffen door een hartaanval. The Year of Magical Thinking gaat over het jaar na de dood van John.

Life changes fast.

Life changes in the instant.

You sit down to dinner and life as you know it ends.

The question of self-pity.

Dit zijn de eerste woorden die Didion schrijft een paar dagen nadat haar man gestorven is. Aan de hand van de literatuur over het onderwerp, onderzoekt ze genadeloos haar eigen rouwproces. Als je recent iemand verloren hebt dan zal je bepaalde gedachtegangen in het boek waarschijnlijk feilloos herkennen. Didion bezit namelijk de gave om iets heel persoonlijks te vertalen naar een universeel gegeven. Vooral het overheersende gevoel van ongeloof dat ze beschrijft is hartverscheurend en op een vreemde manier ook troostrijk. De misplaatste hoop dat die persoon elk moment weer aan kan komen wandelen verzandt nooit in ordinaire ontkenning. Het is het verschil tussen ‘het is niet zo’ en ‘het kan niet zo zijn’. Didion spreekt dat gevoel niet uit naar andere mensen, maar het is sterk aanwezig in The Year of Magical Thinking en komt heel hard binnen.

Blue Nights (2011)

Na de begrafenis van Didions man - lang uitgesteld zodat hun dochter erbij kan zijn – moet Quintana opnieuw het ziekenhuis in. Deze keer voor een hersenoperatie. Haar herstel verloopt voorspoedig totdat ze in 2005 plotseling sterft aan een alvleesklierontsteking. Ze is 39. Deze keer laat Didion er meer tijd overheen gaan voordat ze zich waagt aan een boek over deze intieme gebeurtenis.

I know what the fear is.
The fear is not for what is lost.
What is lost is already in the wall.
What is lost is already behind the locked doors.
The fear is for what is still to be lost.

Blue Nights gaat, zoals we gewend zijn van Didion, niet alleen over dit specifieke onderwerp, maar over het leven. Hoe het is om jong te zijn en te trouwen. Om kinderen te krijgen en te hebben. Om ziek te zijn en oud te worden. Met de haar kenmerkende nuchterheid merkt Didion op: “Medicine, I have reason since to notice more than once, remains an imperfect art.”

South and West: From a Notebook (2017)

In 1970 brengt Didion samen met haar man een maand door in het zuiden van de Verenigde Staten en in 1976 reist ze af naar San Francisco om de rechtszaak tegen Patty Hearst te verslaan. “I thought the trial had some meaning for me – because I was from California. This didn’t turn out to be true.” South and West bestaat uit de ongepolijste notities die Didion heeft gemaakt tijdens deze twee trips.

I have been looking all my life for history and have yet to find it.

In South and West beschrijft Didion plaatsen op zo’n manier dat je tijdens het lezen het gevoel krijgt dat je haar bent. Nee, dat is geen typefout. Je krijgt niet het gevoel dat je daar bent, maar dat je haar bent. Er hangt overal een bepaalde sfeer en iedereen beleeft dat anders. Als geen ander weet Didion het effect dat de omgeving op haar heeft en het gevoel van vervreemding dat haar overvalt te verwoorden. Haar aantekeningen functioneren als snapshots van de indrukken die ze op heeft gedaan; als een verzameling goed getimede Polaroids schetsen zij een beter beeld van de tijdsgeest dan een uren durende documentaire. De droge, drukkende hitte, het terloopse racisme, de markante mensen; alles wordt onderworpen aan de haarscherpe humor van Didion en omgezet in wrange observaties. Als ze bijvoorbeeld terugkijkt op haar jeugd dan blijkt dat haar herinneringen niet stroken met de werkelijkheid. “I seem to have been rewarded, out of all proportion to my generally undistinguished academic record, with an incommensurate number of prizes and scholarships and recommendations and special attention and very probably the envy and admiration of at least a few of my peers. Curiously, I only remember failing, failures and slights and refusals.”

Meer tips!

Boeken onder een bepaald genre scharen is vaak lastig, maar bij non-fictie is het helemaal een hels karwei. Neem het onderstaande dus met een korreltje zout!

Crime: The Fact of a Body van Alexandria Marzano-Lesnevich | In Cold Blood van Truman Capote

Feelgood: The Life and Times of the Thunderbolt Kid van Bill Bryson | Eat, Pray, Love van Elizabeth Gilbert

Lit: The White Album van Joan Didion | A Supposedly Fun Thing I'll Never Do Again van David Foster Wallace

SFF: The Zombie Survival Guide van Max Brooks | Supergods van Grant Morrison

YA: Unfiltered van Lily Collins | The Amazing Book Is Not on Fire van Dan Howell & Phil Lester

Welk boek ga jij lezen voor deze categorie?