Fans van Jane Austen weten het natuurlijk allang, maar er is sinds kort een nieuwe verfilming van Persuasion te bekijken op Netflix. Readers Karin en Lieke storten zich op deze versie van de welbekende klassieker. Kan de film zich meten met het boek?

Door Karin en Lieke

Afbeelding van Lucia Grzeskiewicz via Pixabay.

Zeven jaar geleden besloot Anne Elliot, op advies van haar vrienden en familie, niet met Frederick Wentworth te trouwen omdat hij geen titel of vermogen bezat. Nu is hij kapitein bij de marine, heeft hij een fortuin vergaard en duikt hij na al die jaren weer op in het leven van Anne. Haar gevoelens voor hem zijn onveranderd, maar wat voor effect heeft de tijd op zijn liefde voor haar gehad? Zo luidt het verhaal in Persuasion van Jane Austen en de gelijknamige, recente Netflix-verfilming. 

Verfilmingen

Karin: Ik ben dol op kostuumdrama’s. Ik word altijd weer blij als er een nieuw kostuumdrama verschijnt, zeker als het een Austen-verfilming is! Van mij hoeft het ook niet per se heel nauw bij het bronmateriaal te blijven, van Clueless en Bridget Jones's Diary heb ik ook genoten. De YouTube serie The Lizzie Bennet Diaries, een originele moderne bewerking van Pride & Prejudice vond ik ook geweldig. Bij verfilmingen zoals Pride & Prejudice & Zombies moet ik soms even slikken, maar ik kijk ze wel allemaal, haha. Maar toen ik de trailer zag van Persuasion, vond ik de luchtige toon al erg wennen. Gaat deze verfilming überhaupt wel een beetje de sfeer van het boek aanhouden?

Lieke: Ik ben niet zozeer gek op kostuumdrama’s, maar wel op Austen-verfilmingen. Het is altijd gaaf als een klassieker (opnieuw) wordt verfilmd. Deze Netflix-film zal duidelijk meer leunen op een wat moderner soort humor, als ik afga op de trailer waarin Dakota Johnson als Anne Elliot zich geregeld tot de camera richt. Het is even afwachten hoe dat zal uitpakken, maar ik vind het doorgaans onmisbaar dat een verfilming iets toevoegt in plaats van het boek veel te trouw te volgen. Ik hoop vooral op een heerlijke, tikkeltje pijnlijke romance, net zoals in het originele verhaal.

Personages

Karin: Laat ik beginnen met een positief punt, de ijdele vader wordt in deze film heel goed gespeeld door Richard E. Grant. Ook Henry Golding als de charmante Mr. Elliot vind ik treffend gecast. Maar ik heb weinig connectie met Wentworth en ik snap niet waarom de verfilming Anne wil neerzetten als een soort Elizabeth uit Pride & Prejudice. Anne’s persoonlijkheid in het boek is beheerst, ze houdt haar gevoelens voor zichzelf en denkt vooral veel aan anderen. De Anne in de film roept dronken Wentworths naam uit het raam en zegt tijdens een visite: “Sometimes I have a dream that an octopus is sucking my face.” Dat is toch niet grappig en zo niet Anne?!

Lieke: De stabiele, gereserveerde Anne uit het boek is hier inderdaad nergens te bekennen. Ik snap wel waarom ze haar persoonlijkheid hebben aangepast, want de eigenzinnige Elizabeth uit Pride & Prejudice is de bekendste Austen-heldin. Maar heldinnen hoeven niet allemaal hetzelfde te zijn, filmmakers! Anne, hoewel helemaal anders, is ook een bijzonder personage en het zijn juist de karaktereigenschappen die de film grotendeels weglaat waarvoor Wentworth in het boek valt. De acteur die Wentworth speelt kan trouwens erg goed verliefd en smachtend kijken, maar zijn personage wordt jammer genoeg niet echt uitgediept.

Gebeurtenissen

Karin: De film volgt qua gebeurtenissen vrij getrouw het boek. Hier maken ze geen gekke beslissingen of laten ze hele belangrijke dingen weg. Mrs. Smith is wel afwezig maar ik weet niet of die de film nou zoveel beter had gemaakt.

Lieke: Het is ondertussen twee jaar geleden dat ik het boek las, maar de grote lijnen worden inderdaad gevolgd. Ik ben wel blij dat de verfilming niet meegaat in de ‘en na haar val had Louisa de rest van haar leven een zwakke gezondheid’ verhaallijn van de roman. Gewoon omdat ik dat irritante onzin vind, haha.

Oordeel

Karin: Voor mij is dit geen geslaagde verfilming en ik vind het toch lastig om het te zien als een op zichzelf staande film. De film is niet heel slecht, mijn grootste kritiek is dat het gewoon niet Anne uit Austens boek is. Als ik een verfilming wil kijken, dan hou ik het toch bij de versie uit 2007. Ik geef de Netflix-film 2 sterren.

Lieke: Als ik de film vergelijk met het boek dan, ja, twee sterren, want de roman is een stuk beter. Vooral de ontlading van de verschrikkelijk romantische brief van Wentworth, is in de film bijna geheel afwezig, omdat de acteur, zoals gezegd, al de hele tijd hopeloos verliefd naar de heldin zit te staren. Als ik de film echter beoordeel als een film in plaats van een verfilming, dan kom ik uit op drie-en-een-halve ster. De romantiek is ruimschoots aanwezig en ik vind de ‘can you believe this shit?’ blikken die Dakota Johnson met de camera wisselt even wennen, maar daarna eigenlijk heel leuk.

Heb jij de nieuwe verfilming gezien? Welke is beter: boek of film?