Op een feestje ziet Neil Gaiman een vallende ster. “This looked like a blazing diamond on a background of black velvet, and it fell achingly slowly.” Ah, wat kunnen auteurs zoiets toch prachtig beschrijven! Het idee voor Stardust was geboren. In deze editie van Film Friday bespreken we het boek en de verfilming daarvan. Let’s go!

Door Lieke

“A philosopher once asked, ‘Are we human because we gaze at the stars, or do we gaze at them because we are human?’ Pointless, really. ‘Do the stars gaze back?’ Now that’s a question.” (de verteller uit de film)

In Wall, een klein stadje vernoemd naar de muur die de stad scheidt van een magische wereld, doet een verliefde jongen het meisje van zijn dromen een gevaarlijke belofte. Om te bewijzen hoeveel hij van haar houdt zal hij de vallende ster vinden die aan de andere kant van de muur terecht kwam en aan haar schenken. Dit avontuur loopt anders dan hij verwacht had.

Het boek van Neil Gaiman uit 1999 vertelt het verhaal van Tristran Thorn. Zijn zoektocht leidt hem naar Yvaine. Deze mooie, jonge vrouw blijkt de ster te zijn. Ze is uit de hemel gestoten door een erfstuk van de stervende heerser van Stormhold. Nu draagt ze het sieraad bij zich. De eerste zoon van de inmiddels overleden heerser die erin slaagt het juweel bemachtigen zal de nieuwe heerser van Stormhold zijn. Ondertussen zit een trio heksen ook achter Yvaine aan. Haar hart moet hen voorzien van nieuwe jeugd en onsterfelijkheid. De heks die op jacht wordt gestuurd zal het eruit snijden zodat ze het op kunnen eten.

De film uit 2007 volgt grotendeels dezelfde verhaallijn al zijn er flink wat minder belangrijke personages verwijderd en hebben andere personages juist een grotere rol gekregen. De witch-queen, gespeeld door Michelle Pfeiffer, komt in de film een stuk vaker voorbij dan in het boek. De rol van Robert De Niro, Captain Shakespeare, komt zelfs helemaal niet voor in het boek. In de film is Tristan (nee, geen letter vergeten: de hoofdpersoon heet Tristran in het boek en Tristan zonder r in de film) een enig kind en woont hij zijn vader; in het boek is zijn vader getrouwd met Daisy Hempstock en hebben ze meerdere kinderen. Volgens Gaiman is Daisy een verre nicht van Lettie Hempstock uit The Ocean at the End of the Lane en is Liza Hempstock uit The Graveyard Book een verre achternicht van Lettie. (Beide boeken zijn eerder besproken op onze Spot.) Ik vind dat soort connecties binnen het oeuvre van een auteur altijd cool, dus ik vind het een beetje jammer dat Daisy Hempstock niet in de film zat.

Twee jaar na het zien van de vallende ster vat Gaiman het plan op om een ouderwets sprookje inclusief verteller voor volwassenen te schrijven. Met Stardust is dit gelukt. Vroeger was ik een fervente lezer van sprookjes en dit boek creëert precies hetzelfde sfeertje. De karakters zijn breed geschetst, zoals ik van sprookjes gewend ben, en het verhaal volgt hetzelfde patroon als een conventioneel sprookje.  

Het begin van de film heeft een ongelofelijke Lord of the Rings-vibe. Dit komt waarschijnlijk door de stem van de verteller - het is Ian McKellen: Gandalf! Ook de instrumentale muziek zorgt ervoor dat ik mezelf regelmatig in Hobbiton waan. De special effects zijn mooi, er wordt uitstekend geacteerd en de originele karakters voegen vrijwel allemaal iets toe. Mijn favoriet is Ferdy, een handelaar in dubieuze goederen, want wat extra humor is nooit mis!

Het oordeel:

Ik kan niet kiezen! Het boek laat me weer een kind voelen doordat het vormgegeven is als een traditioneel sprookje. Daar komt bij dat de personages misschien wat oppervlakkiger zijn, maar ze zijn niet zo zwart-wit weergegeven als in de film. Eén bijfiguur maakt zelfs een duidelijke, positieve ontwikkeling door. Aan de andere kant is de film veel spannender. Vooral de climax is lekker uitgesponnen en indrukwekkend. Ook is het liefdesverhaal een tikkeltje beter uitgewerkt. Ik geef ze allebei vier sterren.

Have been unavoidably detained by the world. (uit een brief van Tristran aan zijn moeder)

Heb jij het boek gelezen en de film bekeken? Welke is jouw favoriet?