Op de Big Book Bonanza in september was Darragh Martin één van de vier schrijvers die we ontmoetten met verscheidene leden van de Readers club. Zijn eerste boek voor volwassenen, Future Popes of Ireland, zat bij ons in de goodiebag en hebben we natuurlijk meteen laten signeren. Een groupread kon ook niet uitblijven en hieronder zullen we onze mening geven over dit onconventionele boek over familie, religie en politiek in Ierland.

Samenvatting

Bridget 'Granny' Doyle heeft maar één doel voor ogen: dat haar familie de eerste Ierse paus voortbrengt. Dertig jaar later blijkt dat echter niet zo makkelijk te zijn met haar kleinkinderen: Peg heeft geen contact meer met haar familie sinds ze als tiener uit huis is gestuurd. De drieling is ook niet perfect: Damien moet nog steeds aan Granny Doyle vertellen dat hij homo is, Rosie is een rebel die protesteert tegen alles waar Ierland voor staat en zelfs John Paul, Granny's oogappel, kampt met zijn eigen problemen. Kan het ooit nog goedkomen met deze familie en Ierland?

De personages

Karin: Ik vind de personages echt het sterke punt van dit boek. Ik leefde erg met de familie Doyle mee. Darragh Martin weet ze overtuigend neer te zetten, met hun eigen karakteristieken. Er is geen eenzijdig slecht personage, ze hebben allemaal hun goede en slechte eigenschappen. Zo legt Granny Doyle met haar verwachtingen voor John Paul en haar starre geloof veel druk op haar banden met haar kleinkinderen, maar ook met haar leef je mee als je leest hoe eenzaam zij later is. Het feit dat John Paul een Furby voor haar kocht tegen haar eenzaamheid is zowel grappig als schrijnend.

Lotte: De personages hadden allemaal heel uitgesproken karaktertrekken. Dit zorgde voor een interessant verhaal, maar ik vond het ook redelijk moeilijk om mee te leven. Met Damien leefde ik het meeste mee. Die probeert heel de tijd het goede te doen. Zijn Granny de waarheid vertellen, zijn broer laten bepalen met wie hij bevriend mag zijn en met wie niet, ... Maar uiteindelijk houdt hij er zelf niet veel aan over. Er is altijd wel iemand die vindt dat hij de verkeerde keuze heeft gemaakt. 

Yvonne: Dankzij de bijzondere personages die Darragh Martin neerzet, heb ik het boek uitgelezen. Zoals Karin het al heel mooi verwoord: ze hebben allemaal hun goede en slechte eigenschappen en niets is eenzijdig. De homoseksuele relatie van Damien en Mark vond ik erg mooi neergezet en ik vond het eind ervan ook erg droevig. Maar verder kreeg ik met geen van de personages een klik.

Demi: Ik kreeg eigenlijk met geen van de personges echt een band of een klik. Ze bleven allemaal vrij afstandig naar mijn gevoel. Ik vond het wel mooi dat ze allemaal sterke en minder sterke kanten hadden. Ze werden goed beschreven en het voelde echt als een disfunctionerend gezin aan. Ik had graag nog meer over John Paul gelezen omdat hij het meest interessantst was - op zijn schouders lag jarenlang een enorme druk - en al was hij niet bepaald sympathiek, hij is zo gemaakt door zijn opvoeding.

Dorien: De personages zijn echt het sterkste punt van dit boek. Ik hou wel van een gecompliceerde familie zoals de familie Doyle. Wat ik soms wel moeilijk vond was de hoeveelheid personages die langs komen in het boek. Hierdoor moet je soms wel echt goed opletten wie wie nu precies is en wat hun verhoudingen ten opzichte zijn van elkaar.

De schrijfstijl

Karin: Ik vind Martin een hele plezierige schrijfstijl hebben. Het zit vol met humor en soms herhaalt hij bepaalde zinsstructuren voor een bijzondere effect. Aan het eind zijn er soms erg korte hoofdstukken, waardoor het wat fragmentarisch aan kan voelen.

Lotte: De uitgesproken karaktertrekken van de personages zorgen vaak voor grappige situaties en de schrijver houdt ook een humoristische ondertoon aan. Toch is de schrijfstijl niet per se makkelijk om te lezen. Het duurde even voor ik gewend was aan de bijzondere zinsstructuren die Martin neerpende.

Yvonne: De humor die af en toe naar boven komt was erg fijn, maar toch vond ik het allesbehalve rustgevend lezen. Naar mijn idee werd er teveel vanuit gegaan dat de lezer bepaalde dingen over Ierland automatisch weet. Ik vind Ierland een prachtland, maar echte kennis over de geschiedenis heb ik niet en hierdoor had ik constant het gevoel alsof ik achter de feiten aanliep. En dat leest gewoon niet lekker weg. Dat Darragh af en toe zijn personages in 'slang' liet spreken, maakte het er niet gemakkelijker op. Ik heb er geen problemen mee dat er in boeken bepaalde woorden gebruikt worden die bij het land horen, maar ik heb meestal wel eventjes nodig om er dan in te komen. Darragh gebruikte de 'slang' te weinig en daardoor moest ik bij elk woord dat ik tegenkwam weer even nadenken.

Demi: Ik vond de manier waarop de hoofdstukjes waren opgebouwd origineel en leuk om te lezen. Door die korte hoofdstukken las het heel prettig en was het gemakkelijk om toch nog een paar extra bladzijdes te lezen dan je misschien van plan was. De humor waarover werd gesproken in de quotes op de kaft kwam ik eigenlijk niet tegen in het boek. Ik had meer verwacht van dat aspect. Maar al met al was het interessante schrijfstijl dat leuk was om te lezen.

Dorien: De opbouw van het boek heeft zeker zijn charme. Korte hoofdstukjes en er wordt een hoop gesprongen in tijd en plaats en persoon waar het verhaal om draait. Maar dat maakt het verhaal ook erg onoverzichtelijk. Je moet tijdens het lezen blijven nadenken over welke tijd en plaats we op dat moment zijn en in welk deel van iemands leven we op dat moment zitten. En dat doet toch echt wel wat af aan het leesplezier.

De plot en thema's

Karin: Waar ik vooral van genoot bij dit boek is het thema van (een disfunctionele) familie. De dynamiek van een familie wordt veel beschreven en hoe kleine gebeurtenissen al bepalend kunnen zijn voor de relaties. Ik was geboeid over het verhaal van Peg en de drieling en hoopte dat het goed met ze zal komen. Het boek volgt de Doyles door de jaren heen en in die jaren zijn er veel politieke en religieuze ontwikkelingen die ook invloed hebben op hun persoonlijke leven. Die combinatie is mooi gemaakt.

Lotte: Dit boek draait rond familierelaties en rond de principes van de personages. Zo heeft Granny Doyle bepaalde religieuze principes die een grote invloed hebben op haar relatie met haar kleinkinderen. Rosie heeft dan weer haar principes wanneer het aankomt op natuurbehoud en is bereid daar voor te vechten. Maar het hoofdthema is familie. Hoe het kan dat het fout loopt tussen familieleden en de invloed die kleine gebeurtenissen jaren later nog kunnen uitoefenen.

Yvonne: Future Popes staat bol van de thema's waar vroeger een taboe op rustte. Denk bijvoorbeeld aan homoseksualiteit, abortus en drugs. Doordat het boek heel wat jaren in beslag neemt, groei je als het ware mee met de opvattingen erover. Dat is fenomenaal gedaan! Ook religie is een belangrijk onderwerp in het boek. Het heeft flink vat op de familie Doyle en toont dat kleine beslissingen grootse uitwerkingen kunnen hebben. 

Demi: De thema's van familie, religie en politiek in het boek waren interessant en goed uitgewerkt. Vooral Ierland is een interessant decor voor deze thema's. Het was bijzonder om door de jaren heen de ontwikkelingen te zien in niet alleen het gezin, maar ook in Ierland en de wereld in het algemeen.

Dorien: Ik vond de thema's in het boek super interessant. Maar het waren er wel erg veel. Familie, Overlijden, Religie, abortus en homoseksualiteit in een zeer coservatief land. Hierdoor werden de meeste thema's niet heel erg goed uitgewerkt en dat is jammer. Een echt plot kon ik niet vinden in het boek. Het was meer een verhaal over de levensloop van een nogal complexe familie.

Eindoordeel

Karin: Ik heb met plezier dit boek gelezen. Het begon als een grappig boek en naarmate het verhaal vordert ga je steeds meer meeleven met de familie. Ik vond het aangrijpend verhaal en ik bleef geboeid lezen om te kijken wat er allemaal was gebeurd in de Doyle familie en of ze elkaar weer zouden vinden. Ik geef Future Popes of Ireland 4 sterren.

Lotte: Ik vond de insteek en schrijfstijl van dit verhaal heel bijzonder. Het verhaal bevat een fijne humoristische ondertoon en een vlot verhaaltempo. Toch was het soms moeilijk om me helemaal in het verhaal in te leven. Daarom geef ik dit boek 3 sterren.

Yvonne: Echt, ik baal zó! Toen ik de achterkant van het boek las, dacht ik dat het niks voor me zou zijn. Maar door het spetterende enthousiasme van Darragh tijdens de presentatie over Future Popes werd ik aangestroken en kreeg ik ontzettend zin om het boek te lezen. Toch was de uitwerking gewoon niet mijn ding. Ik werd teveel afgeleid door dingen waar ik totaal geen weet van had en daardoor kwam ik gewoon niet lekker in het verhaal. Ik weet nu gewoon al nauwelijks meer wat ik heb gelezen. En echt, wat baal ik hiervan! Sorry Darragh, maar ik kom niet op meer dan 2,5 sterren. Ik denk dat dit een 'te-ver-van-mijn-bed-show' was...

Demi: De thema's die zijn uitgewerkt en de boodschappen die Martin probeert mee te geven kon ik erg waarderen, maar dit is nu eenmaal niet het type boek dat ik normaal lees. Ik heb het een eerlijke kans gegeven en veel stukken waren zeker de moeite waard, maar écht genoten van het boek heb ik niet. Ik had moeite om een echte band te hebben met de personages, maar dat komt ook deels gewoon door hun menselijke flaws. Ik miste de humor en een echte klik met het verhaal, dus uiteindelijk kom ik op 3 sterren. 

Dorien: Ik heb hetzelfde als Yvonne. Ik was op basis van de beschrijving van het boek niet bepaald enthousiast, maar ben zeer geinteresseerd geraakt na het praatje van Darragh op de Big Book Bonanza. Helaas heeft hij mijn verwachtingen niet waar kunnen maken. Het waren te veel onderwerpen met te weinig diepgang. Ik kom op 2,5 sterren.

Dit was onze mening over Future Popes of Ireland! Heb jij het boek ook gelezen of ben je dat nog van plan? Laat het ons weten in de comments!4