De ‘Lees eens wat anders’ maand april zit er weer op. De Readers vertellen over hun ervaring: zijn de uitstapjes goed bevallen of blijven ze voortaan lekker binnen hun comfortzone?

Banner afbeelding van mohamed Hassan via Pixabay

Demi

Las

Tijdens deze editie van LEWA heb ik slechts één boek gelezen dat ik anders niet zo snel zou hebben opgepakt: literatuur genaamd Home Fire geschreven door Kamila Shamsie. Deze roman won een aantal jaar geleden de Women's Prize for Fiction en lag al twee jaar ongelezen in mijn kast. Ik had het gekocht voor een toenmalig idee voor een bachelorscriptie die uiteindelijk een iets andere richting op ging. Hoe dan ook, het stond daar maar in mijn kast en ik twijfelde of ik hem zou verkopen of niet. Ik zou dit boek 'toch niet lezen'. Daarom is deze LEWA-actie de perfecte duw in de rug voor mij geweest om én een vergeten boek te lezen én een boek te lezen in een genre waar ik weinig boeken van lees.

Wat vind ik van Home Fire? Het is een boek dat meerdere delen heeft, met in elk deel een ander personage aan het woord. Shamsie is erin geslaagd om een heel logische verhaalvolgorde op te stellen die je aandacht goed vasthoudt. Net als je aan een verteller gewend bent geraakt, springt het verhaal over op een ander personage dat een belangrijke rol in het verhaal speelt. Elk personage heeft een iets andere vertelstem, met één verteller wiens deel vooral bestaat uit korte hoofdstukjes en krantenartikelen, wat goed de mentale toestand van dit personage weergeeft. Ieder van hen heeft een belangrijk puzzelstukje in het bezit en als je het hele boek uithebt zie je het eindresultaat. Het is een aaneenschakeling van toevallige en niet zo toevallige ontmoetingen en gebeurtenissen die een soort kettingreactie veroorzaken die niet te stoppen is. Het boek gaat over moslims en hun positie in de maatschappij. Het gaat over extremistische moslims, maar ook over moslims die zich afzetten tegen hun eigen religie of die er alles aan doen om dezelfde kansen te krijgen als ieder ander. Het gaat over politiek, onrecht, familiebanden, en nog veel meer. Ik ben heel blij dat ik dit boek nu heb gelezen en kan het eigenlijk iedereen aanraden.

Karin

Las

Mijn LEWA-maanddoel is geslaagd! Ik heb het lezen van de verhalenbundel Fresh Complaint wel tot het einde van de maand uitgesteld, maar hij is nu echt uit! Ik lees niet vaak korte verhalen omdat ik het jammer vind dat het slechts een momentopname is van iemands leven. Ik vind het fijn om mee te leven met personages en een ontwikkeling te zien. Bij korte verhalen heb ik toch het idee dat ik minder emoties voel tijdens het lezen.

Maar bij Fresh Complaint is dat niet het geval, Jeffrey Eugenides weet heel goed direct een bepaalde sfeer te creëren. Er zit spanning in de verhalen en veel emotie. Sommige verhalen vind ik wat droevig en zielig omdat het vaak over bittere mensen gaat. Er zitten ook echt mooie verhalen bij bijvoorbeeld over twee vrouwen die al jaren vrienden zijn en die elkaar steunen ook nu een van hen dement begint te worden. Al met al een mooi geschreven boek dat me ook erg benieuwd maakt naar meer werk van Eugenides.

Ik ben blij dat ik weer even een uitstapje buiten mijn comfortzone heb gemaakt en ik neem me voor om het vaker te doen. Leuk dat de Reading Challenge dit stimuleert!

Lieke

Las

Mijn LEWA-project is dit jaar een klinkend succes! Ik heb drie boeken gelezen (waarvan twee Nederlandstalige) die niet echt in mijn straatje passen. Bovendien heb ik ze allemaal met plezier gelezen en dat had ik van tevoren absoluut niet verwacht.

Personal van Lee Child is grotendeels wat ik ervan verwacht. Een rechttoe rechtaan actiethriller met in de hoofdrol een man met “a very particular set of skills” – zoals Liam Neeson zou zeggen. Mijn vrees vooraf was dat de auteur het niet zo nauw zou nemen met de logica, waardoor het me niet zou lukken om het verhaal serieus te nemen. Maar een extreem capabele sluipschutter die de Franse president op de korrel neemt als sollicitatie voor een grotere klus en dan Jack Reacher achter zich aan krijgt? Yes, please! Als personage komt Reacher niet echt uit de verf in het 19de (!) deel van deze serie – niet zo goed als ik zou willen, in ieder geval – en soms is de schrijfstijl heel erg staccato, maar het plot is snel, spannend en smeuïg.

In de toekomst ga ik vaker dit type actiethrillers lezen, want ik heb me enorm vermaakt in dit 'meer voor mannen' genre, haha.

Hoe is jouw LEWA-maand bevallen?