Het Overlook Hotel uit The Shining? Hulp-tv waarbij vakantiegangers vanwege een verblijf in een verschrikkelijk hotel worden bijgestaan door John Williams of Alberto Stegeman? Nope. Samen met de Thriller Club en de SFF Club hebben de Readers een (lees)tijdje vertoefd in het akelige hotel uit The Last van Hanna Jameson. Hebben we het er heelhuids vanaf gebracht?

Door Lieke (met dank aan Reader Kayla, Marjolein & Yvette van de SFF Club en Evy van de Thriller Club)

The Last van Hanna Jameson begint met het einde van de wereld. Historicus Jon Keller is in een afgelegen hotel in Zwitserland als het nieuws hem bereikt dat er kernbommen gedropt zijn op verschillende wereldsteden. Het internet geeft al snel de geest. De meeste mensen besluiten de straling te trotseren en het hotel te verlaten. Jon blijft achter met een klein gezelschap gasten en personeel. Dan wordt het lichaam van een meisje ontdekt. Ze is vermoord. Bevindt de moordenaar zich nog in het hotel? Kan Jon de andere bewoners vertrouwen?

Hieronder doet Jameson een poging om haar boek in vijf seconden te beschrijven. Moeilijk!

Dreiging van binnen- of buitenaf?

Er worden nogal wat angstaanjagende dingen opgevoerd in The Last: het einde van de wereld, straling, een loslopende moordenaar, ruzie aangaande de controle over de aanwezige vuurwapens, zielige mannetjes die ‘de aarde weer willen bevolken’, mogelijke aanvallen door hongerige en wanhopige mensen van buiten het hotel, mensen die doordraaien etc. Welke dreiging vinden jullie het best uitgewerkt? En wat zou je zelf het engst vinden?

Evy: Ik zou echt bang zijn van al die dingen! Ik weet het niet goed. Ik denk dat je natuurlijk in de eerste plaats zelf gewoon wilt overleven, dus dat de angst om dood te gaan allesoverheersend is. Naarmate de tijd vordert, zou ik denk ik wel erg bang worden van mijn medemensen. Tot wat is de mens in staat om te overleven en hoe kan ik voorkomen dat ik daar de dupe van word? Dat zou toch wel de hele tijd door mijn hoofd spelen.

Ik vind die dreiging in het boek eigenlijk ook goed uitgewerkt. Je merkt dat Jon heel veel nadenkt over de machtsverhoudingen binnen de groep mensen in het hotel en hoe hij daar tussendoor kan laveren. De paranoia die daarbij komt kijken, doordat hij iedereen wantrouwt, maakt het boek niet makkelijker of leuker om te lezen, maar is misschien wel een waarheidsgetrouw punt.

Marjolein: “zielige mannetjes die ‘de aarde weer willen bevolken’” Geweldig verwoord, haha. En misschien wel mijn antwoord. Ik heb de afgelopen week The Handmaid’s Tale gezien en ook daar zie je mannen die vrouwen en reproduceren onder hun controle willen houden. Bij The Last zie je hoe snel sommige mensen daarover na gaan denken en hoe sommige mannen het niet kunnen weerstaan hun dominantie uit te voeren.

Zelf ben ik niet zo heel sterk en hoewel ik uit alle macht zou vechten, weet ik niet of ik het zou redden. Dus, ja, dat vind ik eng en om dezelfde reden misschien ook de aanvallen van wanhopige mensen.

Yvette: Welke dreiging ik het best uitgewerkt vind, waren de wanhopige mensen buiten het hotel, al blijven ze nog redelijk braaf op afstand. Ik zou meteen in de survivalmodus springen (doe ik nu al regelmatig, altijd op dingen voorbereid zijn) en meer bang zijn voor mijn kinderen (en honger) dan wat anders. Meteen al op dag 1 zelfmoord plegen? Nee, ik zou doorgaan tot er geen oplossingen meer waren. Ik zou dus ook een van de eersten op expeditie zijn gegaan. Waar ik dan bang voor zou zijn, is de paniek onder de mensen als ze honger zouden krijgen. Er was nu geen enkele anarchie wat betreft het eten en drinken (terwijl ze toch watertekort hebben). Mensen vervallen in basale behoeften en meestal gaan mensen dan echt niet aan ‘de aarde bevolken’ denken. Als mensen dan gaan dreigen met wapens en ‘gek’ worden uit angst, dat is iets waar je bang voor zou kunnen zijn, mede omdat ze dan onvoorspelbaar worden.

Maar ik moet zeggen dat ik heel kritisch ben wat betreft overleven en survivallen (misschien wel kritischer dan anderen) en ik val over details die niet goed zijn uitgewerkt qua overleven in dit boek. Maak er dan gewoon een murder mystery in een hotel van. (Cluedo!)

Kayla: Er zijn inderdaad genoeg dingen in dit boek om bang voor te zijn. Het gevaar van nog een nucleaire aanval of de kans op stralingsziekte zouden voor mij niet het engst zijn: het is niet iets waar je iets aan kan veranderen. Tenzij ik mezelf heb opgesloten in een bunker ofzo, dan zou ik wel bang zijn om eruit te komen. Als ik de mensen in mijn omgeving niet zou kennen, zoals in het boek het geval is, zou ik het bangst voor hen zijn. Kan ik ze vertrouwen? Zijn ze wel bereid om mee te werken om het leven te verbeteren? Of zit er inderdaad zo een eng mannetje tussen die de wereld wilt herbevolken?

Zolang we een vast kamp hebben, zou ik niet heel bang zijn voor de mensen van buitenaf, pas als we gaan reizen, worden zij een echt gevaar.

Lieke: Conclusie: humans are the real monster, haha. De dreiging die het best is uitgewerkt, vind ik inderdaad ook het thema van onderling vertrouwen. Jon kent eigenlijk niemand uit het hotel. Toch kiest hij er vaak voor om mensen die hij mag gewoon te vertrouwen. Naar verloop van tijd merk je echter dat hij wat voorzichtiger en achterdochtiger wordt. Gelukkig maar, want blind vertrouwen is niet bijzonder verstandig in zo’n situatie.

Ik moet wel zeggen dat ik als lezer nooit op het puntje van mij stoel heb gezeten, dus ondanks deze uitwerking kwam de angst niet bij me binnen. Niet zo lang geleden heb ik Bird Box van Josh Malerman gelezen (zie ook deze Film Friday) en daarin is het wantrouwen binnen een door extreme omstandigheden op elkaar aangewezen groep mensen véél beklemmender. Daar voelde ik het echt.

Meer over The Last

Evy van de Thriller Club houdt de schrijfstijl onder een vergrootglas.

Marjolein en Yvette van de SFF Club focussen op de apocalyptische kanten.

Welke dreiging zou jij het engst vinden?