Vorige maand kon je kennis maken met interessante katten die een rol – vaak zelfs een hoofdrol – in boeken spelen. Bij katten kunnen we het niet laten. Vandaag is het tijd voor interessante honden. We selecteerden tien 'hondenboeken'. Is jouw favoriet erbij?

Door: Onno

1. Fang

Fang is een grote Duitse Dog met een zwarte vacht uit de 'Harry Potter' serie van J.K. Rowling. Zijn eerste optreden vindt plaats in The Philosopher's Stone. Hij is het huisdier van Rubeus Hagrid, dat bij hem in zijn hut woont en vaak met hem mee op pad gaat, bijvoorbeeld naar het Verboden Bos. Fang is aanwezig tijdens de Second Wizarding War, zoals de Battle of the Astronomy Tower en de Battle of Hogwarts.

When Harry knocked they heard a frantic scrabbling from inside and several booming barks. Then Hagrid’s voice rang out, saying, ‘Back, Fang – back.’

Hagrid’s big hairy face appeared in the crack as he pulled the door open.

‘Hang on,’ he said. ‘Back, Fang.’

He let them in, struggling to keep a hold on the collar of an enormous black boarhound.

In de Nederlandse vertaling is Fang de wolfshond Muil geworden.

2. Toto

Toto is de trouwe metgezel van hoofdpersoon Dorothy Gale in The Wizard of Oz van Lyman Frank Baum. Het is een kleine terriër die – naar later blijkt – kan praten. In de eerste boeken spreekt de hond nooit, terwijl andere dieren die het land van Oz bereiken, wel beginnen te praten. Alleen in het achtste boek van de serie komt Dorothy erachter dat Toto kan praten, maar dat hij ervoor kiest om dit niet te doen. De auteur beschrijft Toto als volgt:

Toto was not grey; he was a little black dog, with long silky hair and small black eyes that twinkled merrily on either side of his funny, wee nose. Toto played all day long, and Dorothy played with him, and loved him dearly.

3. Jip

In David Copperfield van Charles Dickens is Jip het schoothondje van de eerste vrouw van David Copperfield, Dora Spenlow. Jip, die voluit Gipsy heet, is een zwarte spaniël, dat zoals de meeste schoothondjes verwend is door hun baas. Net zoals Dora door haar familie te veel verwend wordt, verwent Dora Jip en maakt zij hem zo jaloers. Jip sterft aan Dora's zijde, wanneer Dora na een miskraam haar laatste adem uitblaast.

He comes very slowly back to me, licks my hand, and lifts his dim eyes to my face.

'Oh, Jip! It may be, never again!'

He lies down at my feet, stretches himself out as if to sleep, and with a plaintive cry, is dead.

'Oh, Agnes! Look, look, here!' — That face, so full of pity, and of grief, that rain of tears, that awful mute appeal to me, that solemn hand upraised towards Heaven! 'Agnes?'

It is over. Darkness comes before my eyes; and, for a time, all things are blotted out of my remembrance.

4. Toby

Toby is een vriendelijke en intelligente hond in The Sign of the Four van Arthur Conan Doyle. Hij is van Kelso Sherman, die een winkel in Pinchin Lane met verschillende exotische dieren heeft. Watson bezoekt Sherman om Toby te lenen, zodat Sherlock Holmes deze speurhond kan gebruiken bij het traceren van verdachten in Londen. Holmes zegt dat hij liever Toby's hulp heeft dan die van de hele detectivemacht in Londen.

Toby proved to be an ugly, long-haired, lop-eared creature, half spaniel and half lurcher, brown and white in colour, with a very clumsy, waddling gait. It accepted, after some hesitation, a lump of sugar which the old naturalist handed to me, and, having thus sealed an alliance, it followed me to the cab and made no difficulties about accompanying me.

5. Lorelei

Lorelei is een hoofdpersonage in The Dogs of Babel van Carolyn Parkhurst, een boek dat ook bekend is als Lorelei's Secret. Ze is de Rhodesian ridgeback, ook wel Pronkrug of Afrikaanse leeuwhond genoemd, van Paul Iverson en zijn vrouw Alexandra "Lexy" Ransome en de enige getuige van de dood van Lexy. In het hele boek probeert Paul Lorelei menselijke taal te leren zodat hij meer informatie kan krijgen over de dood van zijn vrouw. Hij zegt zelfs zijn baan op en probeert op allerlei manieren om Lorelei Engels te laten spreken. De naam van het boek refereert aan de Toren van Babel en illustreert nogmaals de moeilijkheden die Paul had om met zijn hond te communiceren.

As I have mentioned, I have a dog named Lorelei, a Rhodesian Ridgeback. She was my wife’s dog before she was mine. It is my proposal to work with Lorelei on a series of exercises and experiments designed to help her acquire language in whatever ways are possible, given her physiological and mental capacities. It is my proposal to teach Lorelei to talk.

6. Rowf en Snitter

Rowf en Snitter spelen een belangrijke rol in The Plague Dogs van Richard Adams, dat gaat over twee honden die ontsnappen uit een proeflaboratorium voor dieren en vervolgens door zowel de overheid als de media worden nagejaagd. Rowf is een ruwharige, grote zwarte bastaard, geboren in het laboratorium waar proeven met hem en zijn metgezel Snitter werden gedaan. Door de proeven op Rowf heeft deze een abnormale angst voor water gekregen. Snitter is een zwart-witte foxterrier. Snitter is, nadat zijn baas bij een verkeersongeval met een vrachtwagen om het leven is gekomen, verkocht aan het laboratorium. De wetenschappers in het lab hebben talloze hersenoperaties op Snitter uitgevoerd, waarbij zijn bewustzijn en onderbewustzijn zijn samengevoegd, waardoor hij 's nachts en overdag nachtmerries krijgt.

Rowf snarled at him. "Snitter, you're mad! Of course I'm alive! Leave your face there if you don't believe me" Snitter jerked his head back just in time.

"Yes, I'm mad, sure as a lorry, I'm terribly sorry. The road – where it happened – the road was black and white – that's me, you know" He stopped as Rowf rolled over in the straw and lay once more as though exhausted.

7. Cujo

Cujo is een Sint-Bernard in het gelijknamige boek van Stephen King, die hondsdol wordt en meerdere mensen vermoordt. In Cujo brengt een moeder haar zoon Tad naar een afgelegen garage om haar Ford Pinto te repareren. In plaats daarvan worden ze geterroriseerd door een hondsdolle Sint-Bernard, die is gebeten door een zieke vleermuis.

Cujo's naam is gebaseerd op de bijnaam van Willie Wolfe, een van de oprichters van het Symbionese Bevrijdingsleger, dat verantwoordelijk was voor de ontvoering van Patty Hearst in 1974. King kreeg inspiratie voor zijn verhaal door zijn belevenissen in de lente van 1977. Door problemen met zijn motorfiets moest hij naar een garage. Daar kwam een Sint-Bernard grommend uit de garage en wilde in zijn hand bijten. De monteur voorkwam dit door de hond met een sleutel weg te slaan. Dit incident en een verhaal in een krant in Portland over een kind dat werd gedood door een Sint-Bernard dienden als inspiratie voor de roman. King bezat destijds ook een Ford Pinto, hetzelfde automodel waarmee de hoofdpersoon in het boek, Donna Trenton, naar de autogarage rijdt, waar ze de Cujo tegenkomt.

As he reached the first splintery step of his porch, two hundred pounds of Saint Bernard hit him like a locomotive, knocking him flat and driving the wind from him. The dog went for the back of his neck. Gary tried to scramble up. The dog was over him, the thick fur of its underbelly nearly suffocating him, and it knocked him back down easily. Gary screamed.

Cujo bit him high on the shoulder, his powerful jaws dosing and crunching through the bare skin, pulling tendons like wires. He continued to growl. Blood flew. Gary felt it running warmly down his skinny upper arm. He turned over and battered at the dog with his fists. It gave back a little and Gary was able to scramble up three more steps on his feet and hands. Then Cujo came again.

8. Trixie

Trixie was de hond van Dean Koontz en zijn vrouw Gerda. Dean Koontz heeft een non-fictie boek over hun geliefde hond geschreven: A Big Little Life. Trixie was drie jaar oud toen zij bij hen in huis kwam. Ze was goed opgeleid en intelligent en werkte als hulphond voor een jonge vrouw, Jenna, die bij een verkeersongeval beide benen had verloren. Na een elleboogoperatie was Trixie met vervroegd pensioen gestuurd. Trixie leefde iets minder dan twaalf jaar.

“Trixie?” I finally asked, and when I spoke, she retreated another ten or fifteen feet and turned again to face me in the same expectant stance as before.

This was not a dog who wanted solitude or even distance. The closer she could be to us, the happier she appeared. When I was writing, she would sometimes slink under my desk and curl herself into the shape of an ottoman, and she sighed with pleasure when I rested my stockinged feet on her. With Gerda even more than with me, this sixty-plus-pound creature behaved like a lapdog, most content when embraced.

9. Peck, Newman en Bogart

Dit zijn drie retrievers in The Search van Nora Roberts die de hoofdpersoon Fiona Bristow heeft getraind. Ze woont op een klein eiland in de buurt van Seattle en zet de honden in voor haar vrijwilligerswerk om vermiste personen op te sporen. Als de driejarige Hugh verdwaald is in de buurt van een door zijn ouders gehuurde hut, wordt haar hulp ingeroepen. Met hulp van Peck weet ze Hugh te vinden.

“Hey, Hugh, hi.” She crossed the distance quickly, squatted down, pulling off her pack as she went. “I’m Fiona, and this is Peck.”

“Doggie.” He wept it into Peck’s fur. “Doggie.”

“He’s a good doggie. He’s the best doggie ever.”

As Peck thumped his tail in agreement, Fiona pulled a space blanket out of her pack. “I’m going to wrap you up—and Wubby, too. Is that Wubby?”

“Wubby fell down.”

“So I see. It’s okay. We’ll get you both warm, okay? Did you hurt yourself ? Uh-oh.”

She said it cheerfully as she draped the blanket over his shoulders and saw the mud and blood on his feet. “Ouch, huh? We’re going to fix you all up.”

Ze ontmoet de net op het eiland aangekomen kunstenaar Simon Doyle. Hij heeft zijn handen vol aan zijn puppy, Jaws geheten. Fiona gaat Simon en Jaws elke week privéles geven. Dan worden de lichamen van twee vrouwen gevonden. Zij zijn op dezelfde manier gedood als een seriemoordenaar dit al eerder met twaalf vrouwen deed. Fiona behoorde bijna tot de slachtoffers, maar wist uit zijn greep te ontsnappen. Haar verloofde, een politieagent, lukte dit niet.

10. Maggie

Maggie is een Duitse herder in Suspect van Robert Crais. Maggie spoorde in Afghanistan bommen op en werkt nu voor de LAPD-agent Scott James. Beiden verloren hun partner en hebben last van een posttraumatische stressstoornis. Ze krijgen tot taak de identiteit van de mannen die Stephanie Anders, de partner van Scott, vermoordden te achterhalen.

She was a classic black-and-tan German shepherd with a black muzzle giving way to light brown cheeks and mask, a black blaze on the top of her head, and enormous black ears. Her eyebrows bunched as she looked from Scott to Mace, and back again. No other part of her moved. A hard rubber toy lay untouched on the newspaper, as did a leather chew and a fresh bowl of water. A name was written on the side of the crate. Scott cocked his head sideways to read it. Maggie.

Scott guessed she had to go eighty or eighty-five pounds. A lot bigger than the Maligators. She was big through the chest and hips the way shepherds were, but it was the hairless gray lines on her hindquarters that drew him. He squeezed past the crate for a better view, and watched her eyes follow him.

“This Maggie?”

“Yeah.”

Welke hond is jouw favoriete hond?

Eerdere artikelen:

• Je favoriete kat?
• Je favoriete bladwijzer?