Lezen voor je lijst: In Cold Blood
Truman Capote kreeg inspiratie voor het schrijven van In Cold Blood: A True Account of a Multiple Murder and The Consequences doordat hij vrij toevallig een artikel van 300 woorden in The New York Times van 16 november 1959 las. Het ging over de daags ervoor gepleegde moord op het gezin Clutter dat op een afgelegen boerderij in Holcomb, Kansas woonde. Hierdoor gefascineerd en met toestemming van zijn redacteur bij de New Yorker reisde Capote met zijn jeugdvriendin Nelle Harper Lee (van: To Kill a Mockingbird) drie dagen later naar Holcomb, waar ze net op tijd voor de begrafenis arriveerden.
In de erop volgende vijf jaren maakte Capote kennis met iedereen die bij het onderzoek betrokken was, met de meeste inwoners van Holcomb en met de twee moordenaars. Lee zorgde ervoor dat Capote toegang tot de gemeenschap kreeg door vriendschap te sluiten met de vrouwen die Capote wilde interviewen.
Het boek
Holcomb is een dorp in Kansas, waar vele boeren wonen. Een ervan is Herbert William Clutter, die getrouwd is met Bonnie Fox. Ze hebben vier kinderen, waarvan er twee nog thuis wonen, Nancy en Kenyon. Nancy heeft een vriendje, Bobby Rupp. Clutter heeft nooit veel contant geld in huis. Hij gebruikt altijd cheques. Onlangs heeft hij een levensverzekering afgesloten.
Perry Smith en Dick (Richard) Hickock kennen elkaar van de gevangenis. De 28-jarige Dick is twee keer getrouwd geweest. Hij heeft als monteur gewerkt en heeft in 1950 een auto-ongeluk gehad. Ze rijden met de auto naar Holcomb. Onderweg kopen ze rubberen handschoenen en een rol touw. Als ze bij het huis van de Clutters aankomen, doven ze de koplampen.
Nancy Ewalt die de Clutters kent van de Methodistenkerk en Susan Kidwell gaan naar het huis van de Clutters. Hun auto staat in de garage, dus ze zijn thuis. Ze gaan naar binnen en treffen Nancy vermoord aan. De telefoondraad in de keuken is doorgesneden. Nadat de sheriff gewaarschuwd is, blijken niet alleen Nancy, maar ook haar broer en haar ouders te zijn vermoord.
We walked in, and I saw right away that the Clutters hadn’t eaten breakfast; there were no dishes, nothing on the stove. Then I noticed something funny: Nancy’s purse. It was lying on the floor, sort of open. We passed on through the dining room, and stopped at the bottom of the stairs. Nancy’s room is just at the top. I called her name, and started up the stairs, and Nancy Ewalt followed. The sound of our footsteps frightened me more than anything, they were so loud and everything else was so silent. Nancy’s door was open. The curtains hadn’t been drawn, and the room was full of sunlight. I don’t remember screaming. Nancy Ewalt says I did—screamed and screamed. I only remember Nancy’s Teddy bear staring at me. And Nancy. And running ...
Perry en Dick gaan naar Mexico, ze willen goud zoeken. Zo ver komt het niet. Hun geld is op en ze keren terug naar de VS. Omdat een beloning voor de gouden tip is uitgeloofd, meldt een gevangene (Floyd Wells) aan Al Dewey, die de leiding heeft over de zaak, dat Dick Hickock, die Wells uit de gevangenis kent, van plan was de Clutters te vermoorden. Dick en Perry worden in Las Vegas opgepakt. Dick ontkent dat hij een van de moordenaars is. Perry ontkent ook. Het proces begint, maar het is moeilijk om een onbevooroordeelde jury te vinden.
Toen In Cold Blood voor het eerst werd gepubliceerd in 1966, typeerde hij het als de eerste 'non-fictieroman'. Over zijn boek verzuchtte Capote eens:
“No one will ever know what In Cold Blood took out of me. It scraped me right down to the marrow of my bones. It nearly killed me. I think, in a way, it did kill me.”
Andere boeken van Capote zijn: Other Voices, Other Rooms (1948), Breakfast at Tiffany’s (1958) en Music for Chameleons (1980).
De film (1967, 2 uur 14 minuten)
Het boek is in 1967 verfilmd met als regisseur Richard Brooks. De meeste gesprekken in het boek werden herschreven met een eenvoudiger taalgebruik. In de film wordt niet ingegaan op het verleden van Dick Hickock, dus ook niet op het auto-ongeluk dat hij in 1950 had. In het boek legt hij uit dat hij voor dit ongeluk een goed persoon was en dat het hierna met hem van kwaard tot erger ging. De film toont niet dat mensen in de rechtszaal tegen de moordenaars getuigen, in het boek is dit wel het geval.
In 1996 regiseerde Jonathan Kaplan een tweedelige TV-serie naar Capote's boek. Zoals wel meer bij verfilmingen het geval is, zijn de hoofdpersonen in de film veel minder uitgewerkt dan in het boek. Capote neemt er ook heel wat pagina's voor om de hoofdpersonen te beschrijven.
De film beeldt Herb Clutter af als een liefhebbende vader en echtgenoot, maar het toont niet het respect dat deze man geniet in de lokale gemeenschap. Bonnie Clutter wordt in het boek gekarakteriseerd als een tere en ziekelijke vrouw, die weinig betrokken is bij het dagelijks leven van het gezin Clutter. Ze vertoeft vaak in haar slaapkamer. In de film wordt een positiever beeld van haar geschetst. Ze is niet bedlegerig en discussieert met haar dochter Nancy. Zowel in het boek als in de film heeft Bonnie Clutter een ondergeschikte rol.
De karakterisering van de personages in Kaplans verfilming ligt dichter bij non-fictie dan die van Brooks. Laatstgenoemde beperkt zich voor de portrettering van de Clutters en hun dorpsgenoten tot flat characters. Brooks gebruikt filmische elementen zoals muziek om de karakters te typeren. Wanneer Perry en Dick in beeld komen, weerklinken dreigende klanken; de Clutters worden ondersteund door een zacht en vrolijk deuntje. Kaplan presenteert de karakters via hun gewoontes en gedrag met hun positieve en negatieve karaktertrekken.
In 1997 maakte Joe Berlinger de documentaire Cold Blooded: The Clutter Family Murders (2 uur 48 minuten) naar aanleiding van Capote's boek
Heb je ooit andere non-fictie romans gelezen?
Voorgaande afleveringen van 'Lezen voor je lijst':
