Marie Kondo. Ook als je haar boeken niet hebt gelezen dan heb je vast al weleens gehoord van deze opruimgoeroe. In deze tijd van tiny houses, ontspullen en zorgen om het effect dat onze materialistische neiging tot het verzamelen van allerlei overbodige rommel heeft op de aardbol, heeft deze Japanse vrouw in rap tempo de wereld veroverd. Maar wát zegt ze over boeken?

Door Lieke

Met mijn hoarder genen – mijn vader en moeder bewaren eveneens van alles onder het mom van ‘dat komt vast nog ooit van pas’ (mijn broers zijn trouwens niet erfelijk belast) - ben ik vanzelfsprekend mateloos geïnteresseerd in de tips van Marie Kondo. Wat zou ik graag een opgeruimd huis, en meteen ook een opgeruimd hoofd, hebben!

Nou ben ik een redelijk hopeloos geval. Je zou kunnen zeggen dat mijn probleem chronisch is. Als een van die eeuwig optimistische, behulpzame presentatoren van RTL met een camera crew en opruimploeg bij mij langs zou komen om heel het huis te verlossen van nutteloze troep dan zouden ze de woning bij de ‘drie maanden later’ montage waarschijnlijk weer in de originele staat aantreffen. Zoals andere mensen zich voornemen om meer te gaan bewegen en dat vaak maar kort volhouden, zo heb ik regelmatig opruim-oprispingen die zelden lang duren. Gelukkig ben ik niet de enige: 1 op de 14 Nederlanders schijnt moeite te hebben met het weggooien van dingen.

De KonMari methode

Zou de KonMari methode iets voor ons kunnen betekenen? Twijfelachtig. Maar het kan geen kwaad om even te kijken wat ze te zeggen heeft.

1. Verdeel het opruimen in categorieën in plaats van kamers. Dus eerst kleding, dan boeken etc. Oké, dit klinkt best logisch.

2. Stel jezelf bij elk voorwerp de vraag ‘Does it spark joy?’ Zo ja, bewaar het. Zo nee, bedank het voorwerp en doe het weg. Deze vind ik al lastiger. Er zijn tig dingen waar ik niet vrolijk van word die toch best handig zijn om te bezitten: stofzuiger, pyjama, kussensloop en ga zo maar door. Plus, moet ik nu elke sok door mijn handen laten gaan, me afvragen of ik er blij van word of niet en hem of haar dan bedanken voor de service? Nee, dank je.

3. Speaking of socks… Die moeten niet in zo’n bolletje opgerold worden want dan verkeren ze “always in a state of tension”, volgens Marie. Sokken moeten opgevouwen worden. Ze zijn namelijk ‘op vakantie’ als ze in jouw of mijn la liggen. Geen commentaar.

4. De waarde van boeken zit in de informatie die ze bevatten. Je hebt er niets aan als ze gewoon in je boekenkast staan. Daarom zou je maximaal dertig boeken in huis moeten hebben. Wait. What?

Dertig boeken

Maar dertig (!) boeken. Mijn TBR-stapels bevatten al tien keer dat aantal. (Ik zei dat ik een probleem had.) En dan heb ik het nog niet eens over de boeken waaruit ik werd voorgelezen en die ik zelf als kind heb stukgelezen. De ‘Harry Potter’ serie, ‘The Lord of the Rings’ boeken en alle andere dierbare boeken. Mijn ene kookboek, woordenboeken, die handige thesaurus… Ik zou ze allemaal niet willen missen. Als iemand zonder e-reader die ook geen lid is van de bibliotheek, zou ik ook niet weten hoe ik zonder deze boeken zou moeten. Mijn hele verzameling terugbrengen naar een schamele dertig boeken: ik zou niet weten waar ik zou moeten beginnen. Dat wil ik ook helemaal niet.

Vanaf 1 januari kun je de serie Tidying Up with Marie Kondo op Netflix bekijken.

Sindsdien zijn er meer lezers en boekverzamelaars opgestaan die, op zijn zachtst gezegd, niet zo gecharmeerd zijn van de 30-Book Rule van Marie. Nynke de Jong schrijft er vandaag een column over in het AD en werpt als tegenargument op dat je er je woordenschat mee vergroot, ervan leert etc. Maar dat gebeurt allemaal door boeken te lezen; daar hoef je ze niet voor te natuurlijk niet voor te bezitten. Zoals Jerry opmerkt in Seinfeld over de boeken van George:

Jerry: Did you read them?

George: Yeah.

Jerry: Then what do you need them for?

Volgens de makers van de Schrijven is Scheuren kalender uit 2018 (ik heb ‘m maar gedeeltelijk gelezen, daarom heb ik hem nog niet weggegooid, oké? Laat me met rust!) is het verzamelen van boeken inderdaad maar een raar ritueel:

Boeken hebben een grote fetisjwaarde, we moeten dat gewoon toegeven. Boekenbezit duidt op een neurose. Het wordt tijd dat boekbezitters de waarheid onder ogen zien: ze zijn gestoord en het is ernstig.

We kunnen niet allemaal hoarders zijn en we zijn slim genoeg om te weten dat we niet al die boeken gaan herlezen, dus, wat is dat toch, die drang om boeken te bewaren? Waarom doen we dat? Waar komt dat vandaan?