Het verhaal begon met een tehuis voor bijzondere kinderen en nu zijn we aanbeland bij deel twee van de 'Peculiar Children' reeks. Pak je exemplaar van Hollow City (of Omhulde Stad) erbij en lees met ons mee!

Door Annemieke, Kayla en Lieke

Binnenkort verschijnt A Map of Days: het vierde deel in de serie en de start van een fonkelnieuwe trilogie met de vertrouwde personages. Aangezien het alweer drie jaar geleden is dat de vorige YA-roman uit de reeks uitkwam, is dit de perfecte tijd voor een opfriscursus. Voor meer informatie kun je Read-Along aankondiging en/of de Miss Peregrine's Home for Peculiar Children Read-Along lezen.

In Miss Peregrine's Home for Peculiar Children wordt de grootvader van de 16-jarige Jacob vermoord door een onbekend wezen. Op zoek naar antwoorden, reist Jacob met zijn vader naar het eiland in Wales waar hij hoopt in het tehuis waar zijn grootvader in de Tweede Wereldoorlog verbleef mensen te vinden die hem meer kunnen vertellen. Daar belandt hij in een lus in de tijd waarin één dag eindeloos herhaald wordt: 3 september 1940. In deze 'loop' leven de nog steeds jonge vrienden van zijn grootvader. Er zitten namelijk monsters achter hen aan vanwege hun speciale gave en Jacob blijkt dezelfde gave te bezitten als zijn grootvader. Als de monsters deze veilige plek binnendringen en hun verzorgster kidnappen, moeten Jacob en de andere kinderen in actie komen. Het avontuur gaat hier verder!

Lees op eigen risico: pas op, spoilers!

Update 5: wo 12 sept

Lieke: En daar gaan we weer! Ik vind de Peculiar Personae aan het begin van het boek heel leuk en handig, want ik wil Hugh en Horace nog weleens door elkaar halen. Verder... Jullie weten dat ik een sucker ben voor boeken over boeken, hè? Nee? Nou, dan weten jullie het nu. En Hollow City belooft nu al veel goeds. Niet alleen krijgen we een verhaal in een verhaal, het boek waar het over gaat - Tales of the Peculiar (ook geschreven door Ransom Riggs) - bestaat echt én het speelt een belangrijke rol in het tweede deel van de 'Peculiar Children' serie.

En ik vind de loops nog steeds erg cool!

Kayla: Deel twee begint in ieder geval al goed. Het groepje kinderen moet op de vlucht slaan voor de monsters, maar om de Ymbrynes te redden, moeten ze juist daarnaartoe waar alle monsters zich bevinden. Onderweg maken ze nieuwe vrienden die hen de juiste kant op wijzen en krijgt Jacob een beter besef van zijn gave.

Het probleem van Lieke, dat ze personages door elkaar haalt, herken ik ook. Gelukkig zat er bij de boekenbox een mooie kaart met de personages en hun handtekeningen.

Hierdoor kon ik elke keer bij twijfel even kijken wie wie ook alweer was. Ook welke gave bij wie hoort, wordt duidelijk door de foto's.

Annemieke: Vanaf de eerste pagina ben ik er weer meteen ingezogen. Misschien zelfs meer dan bij deel één. Inmiddels ben ik blij bladzijde 85 en het is gewoon genieten.

Voor mij zijn de loops nog wel duidelijk - al weet ik niet hoe dat zal gaan als ik verder kom.

En wat heerlijk dat Jacob groeit in zijn peculiarity! Daar was ik toch wel een beetje op aan het wachten.

Read-Along vraag 5: Heb jij Tales of the Peculiar gelezen of ga je het lezen? Waarom wel/niet?  

Update 6: vrij 14 sept

Kayla: Part one van boek twee is uit; het boek wordt af en toe toch een beetje duister. Marteling en moord is niet iets waar Riggs voor terugdeinst. Voor de lezers met een wat zwakkere maag, het wordt niet heel diep uitgewerkt. Als je een paar regels overslaat, kan je rustig verder lezen.

Je krijgt ook wat meer over de achtergrond van Emma te weten, iets wat ik zelf heel leuk vind. Niet iedereen ontdekt namelijk op hetzelfde moment in het leven zijn peculiarity. Sommigen, zoals Olive, weten het al vanaf hun geboorte. Voor Millard kwam het geleidelijk aan. Voor Emma kwam het plotseling en heftig. Misschien zijn we wel allemaal bijzondere "kinderen" die hun gaven nog moeten ontdekken. Ach... hopen kan altijd, toch?

Annemieke: Ook ik ben inmiddels heerlijk op weg in part two. Toch bijzonder hoe er steeds meer peculiars bijkomen met elk hun eigen gaven. Wat Kayla zegt over hun achtergrond vind ik ook een pre! Ik heb het gevoel dat we de personages steeds beter leren kennen.

De martelingen en moordpartijen vind ik echt goed beschreven. Niet te veel, gewoon net genoeg om een beeld te krijgen, zonder ‘s nachts met nachtmerries wakker te worden.

Ik ben erg benieuwd wat de loop in Londen verder gaat brengen.

Lieke: Aangezien Riggs de jacht op de peculiars vergelijkt met de Jodenvervolging, vind ik de ontmoeting van onze helden met de zigeuners (ik ga even uit van de term die er in het boek gebruikt wordt) erg interessant, want deze groep is natuurlijk ook zwaar getroffen door de Holocaust. Het thema ‘anders zijn wordt niet door iedereen geaccepteerd’ wordt steeds beter uitgewerkt. Dat vind ik een goede les om in een YA-boek te stoppen onder alle vliegende en onzichtbare kinderen.

Wat ik trouwens ook waardeer is dat het tijdreizen en de speciale gaven niet alles oplossen. Ja, het is fantasie, maar het is niet bepaald sprookjesachtig – tenminste niet de brave Disney-variant. Eerder vergeleek ik de kinderen al met de X-men, maar het idee van een beangstigende fantasiewereld als vervanging van een (nog) gruwelijkere werkelijkheid doet me denken aan de Spaans-Mexicaanse film Pan’s Labyrinth. Die film is gruwelijk en gruwelijk mooi, dus dat is een compliment!

Read-Along vraag 6: Welke gave zou je wel of niet willen hebben? Waarom?  

Update 7: ma 17 sept

Kayla: Nu de kinderen zich door Engeland begeven, begint de oorlog een veel grotere rol te spelen in het boek. Ook worden er een heleboel nieuwe personages geïntroduceerd die een korte of blijvende rol in het boek hebben. Er zijn daarnaast ook wat vragen die ik had over de loops beantwoord, dus dat wordt ook wat duidelijker. Op het moment bevinden de kinderen zich in Londen, opzoek naar miss Wren, een andere Ymbryne die miss Peregrine misschien kan helpen. Miss Peregrine verliest steeds meer van haar menselijkheid, de tijd tikt.

Lieke: In dit deel speelt WOII inderdaad een grotere rol. Nu ze van het eiland af zijn en door Londen ronddwalen hebben de oorlog en de bombardementen veel meer impact op het verhaal. Aangezien ze dankzij de loops regelmatig naar andere tijdperken reizen, vind ik het fijn dat we een sterker beeld krijgen van de verbroken loop waar ze de meeste tijd in doorbrengen. Hollow City is hierdoor meteen perfect om #29 (boek dat zich afspeelt in een oorlog) mee af te vinken. Plus, #45 (boek dat zich afspeelt in meerdere tijden) en #46 (beestachtig boek) zijn ook van toepassing. Ik vraag me af in welke categorieën het boek nog meer past. Ja, ik denk altijd aan de Reading Challenge. Hoezo?

Annemieke, volgens mij merkte jij op dat het boek in een categorie past waar ik zelf nooit aan gedacht zou hebben.

Annemieke: Ik kan me alleen maar aansluiten bij Lieke waar het gaat om het oorlogsaandeel van het verhaal. Ik vind het mooi hoe die realiteit is verpakt in een verhaal voor fantasie en bijzonderheden.

Sowieso kan je één van de drie boeken gebruiken voor het afvinken van de categorie verboden en verbannen boeken van de Hebban Reading Challenge. En dat komt mooi uit want dan kan ik de titel die er nou staat door één van deze boeken vervangen en ergens anders onder plaatsen.

Zelf heb ik nauwelijks kunnen lezen dit weekend, maar ben zo nieuwsgierig hoe het afloopt. Dus hoop vandaag en morgen flink te kunnen lezen.  

Read-Along vraag 7: Welke categorieën kun je allemaal afvinken met de 'Peculiar Children' serie? (Het zijn er nogal wat!)

Update 8: wo 19 sept

Lieke: Het einde van het boek beantwoordt flink wat vragen, wat mij betreft. Ondanks een paar tegenslagen, gingen de reis en de zoektocht mij namelijk iets te gemakkelijk. Gelukkig zorgt de twist met betrekking tot Miss Peregrine voor wat opheldering. En wat een twist! Ik zag 'm echt totaal niet aankomen. Wat ik ook heel gaaf vind, is dat de gave van Jacob nóg krachtiger wordt. Ik ben helemaal pumped om aan Library of Souls te beginnen. Mijn verwachtingen zijn hooggespannen voor het slotstuk van de trilogie!

Kayla: Ik ben het helemaal met Lieke eens: wat een plottwist! Het einde van het boek nodigt uit om verder te lezen; er zijn namelijk nog een heleboel problemen die opgelost moeten worden. De gave van Jacob wordt steeds interessanter. Wanneer hij droomt over hoe zijn opa met hollows communiceert, vraag ik me echter af of het niet een beetje too much is. Zijn gaven lijken erg makkelijk bij hem te komen. Zonder enige moeite om het te leren, kan hij ondertussen de hollows zien, ze aanwijzen zonder ze te zien, hun volgende beweging voorspellen en nu zelfs met ze communiceren. Aan het einde leer je ook meer over de wights, wat ook heel interessant is. Ze zijn slimmer, krachtiger en gemener dan ik in eerste instantie dacht. Ik ben benieuwd naar het derde deel. De spanning ligt ondertussen heel hoog.

Annemieke: Ook ik kan me alleen maar aansluiten bij Lieke en Kayla. Gedurende het boek had ik soms de gedachte, zo makkelijk kan het toch niet zijn... En zo makkelijk was het ook niet. Maakte het uitlezen van het eerste deel me nieuwsgierig; het eind van deel twee bracht me naar het puntje van mijn stoel. Hoe gaat dit aflopen?

Ook de reactie van Emma dat ze vond dat Jakob naar huis moest gaan is bijzonder. Het lijkt dat haar liefde voor hem ervoor zorgt dat ze hem liever beschermt dan bij zich heeft. Mooi om te zien. Ik ben dan ook niet alleen super nieuwsgierig naar de afloop van het verhaal, maar ook naar hoe de personages zich verder zullen ontwikkelen.

Read-Along vraag 8: Het is tijd om sterren uit te delen! Hoeveel sterren geef jij Hollow City en waarom?

Update 9: vrij 21 sept

Lieke: Ik vind het best grappig dat Annemieke bij de vorige update een opmerking maakte over de liefde van Emma voor Jacob, want ik vind hun relatie een beetje onderontwikkeld. In het eerste boek was dat nog enigszins begrijpelijk - Emma viel voor hem vanwege zijn gelijkenis met Abe; Jacob viel voor haar omdat ze mooi is - maar nu zijn we al twee boeken onderweg en zou ik willen dat Riggs hun verliefdheid op een andere manier toont dan met de dramatische opofferingen die ze telkens voor elkaar maken. Serieus, ze kennen elkaar pas een maand ofzo.

Het is ook redelijk hilarisch als blijkt dat Addison peculiars kan ruiken, maar hij dat blijkbaar geen reden vond om met de kinderen mee te reizen terwijl ze op zoek waren naar Miss Wren en de rest. Zou van pas hebben kunnen komen, haha! Nu lijkt het alsof ik alleen maar wat te zeuren heb, maar grotendeels vond ik het een erg aangenaam boek. Niet zo leuk als boek één, maar wel weer genieten.

Iets interessants dat in het vorige boek ook een beetje naar voren kwam, is het feit dat sommige peculiars een soort minachting voelen voor mensen zonder gave. Enoch spreekt dat gevoel van superioriteit luid en duidelijk uit, maar ook bijv. Emma vond het bijvoorbeeld verschrikkelijk dat Abe haar had verlaten voor notabene een "commoner". Echt een typisch mensentrekje, vind ik dat. Zelf verguisd worden omdat je als 'abnormaal' wordt beschouwd en je dan omdraaien om andere mensen ook weer als minderwaardig te bestempelen.

Kayla: Wanneer het gaat over de relatie tussen Jacob en Emma ben ik het deels met Lieke eens. Toch lijkt het me niet vreemd dat je een aparte relatie vormt wanneer je continu in gevaar en op de vlucht bent. Het is niet zo dat de kinderen heel veel tijd hebben om elkaar op een andere manier lief te hebben. Ik hoop echt dat er een goed einde wacht voor deze twee, ook al zou dat betekenen dat Jacob in het verleden zal moeten blijven. Emma kan immers niet mee naar het heden.

Het tweede deel vond ik net zo leuk als het eerste deel. Nu ik het tweede deel heb gelezen, voelt deel één aan als een hele lange introductie voor de rest van de serie: alsof het verhaal daarna pas echt begint. In het tweede deel krijg je veel meer informatie over de andere personages en worden ze ook wat dieper uitgewerkt. Ook al is het verhaal nog steeds vanuit Jacob geschreven, je krijgt nu meer een idee van wat de andere personages denken.

Annemieke: Wanneer ik kijk naar de relatie van Emma en Jacob, sta ik er denk ik hetzelfde in als Kayla. Ik ben benieuwd hoe het zich verder gaat ontwikkelen. De vraag is een beetje of het verstand het gaat winnen van het gevoel of toch niet... Daarbij geldt voor Emma dat ze enerzijds kind is en toch ook weer niet wat het waarschijnlijk allemaal nog gecompliceerder maakt.

Het tweede deel was voor mij niet meer of minder dan deel één. Wel denk ik dat het in het begin wat makkelijk leek te gaan. Iets wat ik bij het eerste boek niet had. Maar goed, uiteindelijk zorgt de ontknoping ervoor dat het klopt. Kortom, niets is wat het lijkt net als bij de peculiars.

Read-Along vraag 9: Welk boek is beter bevallen: deel één of deel twee?

Als je zelf een vraag hebt, gooi ‘m in de groep!

Start Library of Souls Read-Along: ma 24 sept