Het verhaal begon met een tehuis voor bijzondere kinderen, leidde naar een omhulde stad en nu zijn we aanbeland bij het laatste deel van de trilogie. Haal je exemplaar van Library of Souls (of Bibliotheek der Zielen) uit de kast en lees met ons mee!

Door Annemieke, Kayla en Lieke

Binnenkort verschijnt A Map of Days: het vierde deel in de serie en de start van een fonkelnieuwe trilogie met de vertrouwde personages. Aangezien het alweer drie jaar geleden is dat de vorige YA-roman uit de reeks uitkwam, is dit de perfecte tijd voor een opfriscursus. Voor meer informatie kun je de Read-Along aankondiging, de Miss Peregrine's Home for Peculiar Children Read-Along en de Hollow City Read-Along raadplegen.

Lees op eigen risico: pas op, spoilers!

In Miss Peregrine's Home for Peculiar Children wordt de grootvader van de 16-jarige Jacob vermoord door een onbekend wezen. Op zoek naar antwoorden, reist Jacob met zijn vader naar het eiland in Wales waar hij hoopt in het tehuis waar zijn grootvader in de Tweede Wereldoorlog verbleef mensen te vinden die hem meer kunnen vertellen. Daar belandt hij in een lus in de tijd waarin één dag eindeloos herhaald wordt: 3 september 1940. In deze 'loop' leven de nog steeds jonge vrienden van zijn grootvader. Er zitten namelijk monsters achter hen aan vanwege hun speciale gave en Jacob blijkt dezelfde gave te bezitten als zijn grootvader. Als de monsters deze veilige plek binnendringen en hun verzorgster kidnappen, moeten Jacob en de andere kinderen in actie komen.

In Hollow City vinden de kinderen andere loops, maken ze kennis met andere peculiars (waaronder dieren!) en reizen ze uiteindelijk naar Londen in de hoop daar de laatste vrije Ymbryne te vinden die Miss Peregrine uit haar vogelvorm kan bevrijden. Daar staat hen een akelige verrassing te wachten. Emma en Jacob worden gered door een pratende hond, maar de rest van kinderen wordt ontvoerd. Wat nu? In Library of Souls gaat het avontuur verder!

Update 10: ma 24 sept

Kayla: Deel drie van de serie gaat verder waar deel twee geëindigd is. De kinderen, gevangengenomen door de wights, zijn in het heden aangekomen. Dankzij de pratende hond Addison, hebben Emma en Jacob kunnen ontsnappen. Nu gaan ze op zoek naar hun vrienden. De zoektocht brengt de kinderen naar een duivels oord: de thuisbasis van de wights. De spanning van de eerste twee delen komt hier tot een hoogtepunt. Emma en Jacob hebben nog geen moment rust gehad en de vermoeidheid speelt hen parten. Er zit dan ook weinig rust in het boek zelf, wat het verhaal een beetje gehaast maakt. Aan de andere kant zorgt het ervoor dat je maar door blijft lezen. Tot nu toe geniet ik in ieder geval net zoveel van dit boek als van de eerdere delen.

Annemieke: Ik heb mijn avontuur even onderbroken voor een leesclubboek. Vanavond hoop ik te kunnen beginnen aan het derde deel. Ik kijk er erg naar uit. Benieuwd hoe het af gaat lopen en wat er allemaal nog zal gebeuren. Bovendien heb ik van meerdere kanten gehoord dat het met deel drie echt een afgerond verhaal is. En daar houd ik wel van. Dus ik sta te trappelen om te beginnen.

Lieke: Erg gaaf dat we nu een knipoog naar de Griekse mythologie krijgen. Ik vind Sharon sowieso een heerlijk personage, omdat hij zo’n sjacheraar is. Geen vijand, geen vriend en niet bijster betrouwbaar. Zulke personages maken het verhaal altijd erg interessant, haha. Wat me opvalt is dat de foto’s niet meer echt peculiar zijn. Het zijn gewoon oude foto’s van mensen en gebeurtenissen die niet bijzonder zijn. Jammer.

Read-Along vraag 10: Waar denk je dat de titel van het boek op slaat?

Update 11: wo 26 sept

Kayla: Eindelijk een moment van rust. Rustmomenten in een boek zijn erg belangrijk om karakters verder uit te werken of om een beetje achtergrondinformatie te geven. De informatie die je krijgt nu de kinderen gedwongen worden rust te nemen, verandert dan ook direct je kijk op de situatie. Er zijn dingen die zelfs miss Peregrine niet wist. Nu ze de gehele waarheid weten, zullen Emma en Jacob nog harder vechten om hun vrienden te bevrijden. Nu met een nieuwe bondgenoot: miss Peregrine’s bloedeigen broer. Ik vind het leuk dat Riggs niet een waarheid de hele waarheid laat zijn. Dat ook Miss Peregrine niet alle feiten kent, maakt het boek een stuk realistischer.

Lieke: Ik vertrouw de broer van miss Peregrine eigenlijk helemaal niet. Hij claimt dat hij het goed voorheeft met Emma en Jacob, en dat hij zijn kwaadaardige broer wil stoppen, maar te vaak vind ik hem nogal vaag als het gaat over details en nonchalant als het aankomt op hun levens.

Ik vind Devil’s Acre trouwens de best uitgewerkte en meest interessante locatie uit de boeken tot nu toe. Een samenleving waar peculiars en wights naast elkaar bestaan. Het is een soort mensenhandel/slavendrijverij maar de peculiars doen er zelf aan mee en profiteren er ook van. Het is allemaal erg icky, maar zo neergezet dat ik het goed voor me kan zien.

Annemieke: Ik ben nog niet zover als Kayla en Lieke. Op dit moment bevinden Emma en Jakob zich in de boot. Ik ben erg benieuwd of dit ze brengt naar waar ze hopen te komen.

Wel merk ik dat ik gelijk weer wordt meegezogen in het verhaal en dat vind ik echt heerlijk. Ik kijk uit naar wat de boottocht ze gaat brengen. En als ik lees wat Kayla en Lieke al bespreken, merk ik dat mijn nieuwsgierigheid geprikkeld wordt. Hoe gaat dit allemaal aflopen?

Read-Along vraag 11: Wat is jouw favoriete loop?

Update 12: vrij 28 sept

Kayla: De spanning! Emma en Jacob gaan een poging doen de andere kinderen en de ymbrynes te redden. Ze komen zo dichtbij, maar Caul, de andere broer van miss Peregrine, wacht ze op. Jacob zal moeten leren de hollows onder controle te houden en snel ook.

Het idee van de Panloopticum vind ik erg interessant. Eén huis waar vanuit je alle loops kan betreden. Achter elke deur zit een andere loop, een andere tijd en plaats. Voor Emma en Jacob zal dit de oplossing zijn om toch samen te blijven zonder dat Jacob alles op zou moeten geven wat hij kent. Ik ben benieuwd of Riggs dit als oplossing zal gebruiken of dat hij met een nog creatievere oplossing komt.

Het is mooi hoe Jacob de hollows niet meer alleen als monsters gaat zien. Hij heeft zelfs medelijden wanneer ‘zijn’ hollow pijn lijdt en hij voelt zich er verantwoordelijk voor. Natuurlijk veranderen de hollows wel in wights door bijzondere kinderen te eten…

Annemieke: Ik ben door alle drukte nog niet zo ver als ik graag zou willen. Inmiddels zijn ze wel op het eiland. Wat een ervaring is dat. Ik merk dat ik steeds meer drang heb om verder te lezen.

Hopelijk kan ik dit weekend lekker op de bank ploffen en zo mijn achterstand met meelezen wegwerken. Maar, oeh, wat wordt het gaver en gaver.

Lieke: Ik ben niet super gek op terugkerende conflicten, dus het samen blijven of uit elkaar gaan van Jacob en Emma heeft mijn aandacht niet zo. Vooral aangezien Riggs hard zijn best heeft gedaan om de ouders van Jacob onsympathiek af te schilderen. De auteur is misschien zelfs een beetje overboard gegaan in dat opzicht...

Volgens mij merkte Kayla het eerder al op, maar nu springt het bij mij ook erg in het oog: Jacob krijgt zijn hollow-vaardigheden bijna in zijn schoot geworpen. Hij hoeft er in ieder geval heel weinig voor te doen. Dat vind ik toch een stuk minder bevredigend dan iemand die worstelt en iets overwint. Het gaat mij allemaal te makkelijk.

Read-Along vraag 12: Wie is je favoriete personage en waarom?

Update 13: ma 1 oktober

Kayla: Het derde deel is uit. Ik heb in een boek nog nooit zo vaak het evenwicht zien verschuiven. Dan waren de kinderen aan de winnende hand, dan de wights en dan de kinderen weer. Ondanks dat er genoeg bijzondere mensen aanwezig waren in het complex, waren de kinderen van Miss Peregrine de enigen die de strijd aan gingen. De rest zat nog gevangen of was te ziek of getraumatiseerd om te vechten.

Na de gevechten nemen de Ymbrynes snel weer de leidende rol op zich, iets wat Emma en Jacob prima vinden. Jacob vertrekt weer naar huis, een plek waar de bijzondere kinderen niet kunnen volgen. Tenminste, dat denken ze. Al gauw blijkt dat het laten instorten van de loop bijzondere bijwerkingen heeft gehad.

Ook van dit deel heb ik weer enorm genoten. Het feit dat Jacob opeens 12 hollows kon aansturen, terwijl hij eerst moeite had met één, is wel een beetje erg gemakkelijk. Doordat de boeken steeds beginnen waar het laatste boek is geëindigd, heb ik een beetje het gevoel dat het één heel dik boek was. Ook dit deel krijgt van mij 4 sterren, wat de serie een mooi gemiddelde van 4 sterren geeft.

Annemieke: Nog volop bezig in het derde avontuur. En, oeh, wat wordt het spannend. Ik hoop het boek vandaag of morgen uit te lezen. Nu de plannen gemaakt zijn om de ymbrynes te redden, word ik alleen maar nieuwsgieriger hoe die reddingspoging zal verlopen...

Oeh, ik ben blij als ik verder kan lezen... Spannend.

Lieke: Ik vind die plotselinge vaardigheid van Jacob met de hollows ook nogal handig. Hij valt op zijn achterhood en - tadaa! - vanuit het niets is hij de meester van de monsters. En we krijgen nog steeds nog uitsluitsel omtrent de relatie van Emma en Jacob.

Ik vind het boek nogal wisselvallig. Sommige dingen worden veel te snel en gemakkelijk afgehandeld, andere dingen slepen maar voort en ondertussen komen er gave nieuwe personages en hele coole locaties bij. Ik zou willen dat de kwaliteit van het plot wat constanter was, maar ik geef het boek toch vier sterren. Gewoon omdat ik me voor het grootste gedeelte van de tijd echt super heb vermaakt.

Read-Along vraag 13: Welk boek is je favoriet en waarom?

Als je zelf een vraag hebt, gooi ‘m in de groep!

Start A Map of Days Read-Along: di 2 okt (eerste update = wo 3 okt)