Wie zegt dat je als volwassene geen kinderboeken meer mag lezen? Niet luisteren naar dat soort onzin! Het is juist leuk om af en toe een uitstapje te maken naar jeugdliteratuur. Nergens anders vind je zoveel leuke tekeningen gecombineerd met maffe verhaallijnen. Samen met de Jeugdliteratuur Club vergelijken we vandaag twee kinderboeken over jongens die op zoek gaan naar de waarheid achter vreemde gebeurtenissen. Welk boek scoort het hoogst?

Door Annemieke en Lieke

Lieke leest Rory Branagan (Detective) (NL: Rory de Raaf - Detective) van Andrew Clover en Ralph Lazar, terwijl Annemieke Het Pudding Probleem (EN: The Pudding Problem) van Joe Berger over de lotgevallen van Lars Leugenaar leest. Beide boeken zijn het eerste deel van een serie en oorspronkelijk Engelstalig.

Wat is het mysterie?

Rory Branagan: De 10-jarige Rory is fan van voetballer Dele Alli en heeft zojuist besloten dat hij een detective is. Het mysterie dat Rory het liefst op wil lossen, is de verdwijning van zijn vader. Zijn vader was plotseling weg toen Rory drie was en de voornaamste reden dat hij detective wordt, is dat hij wil weten waarom. Niemand vertelt Rory ooit iets, dus zit er niets anders op dan – met behulp van buurmeisje Cassidy – zelf op onderzoek uit te gaan. Helaas zijn er niet veel aanknopingspunten. Gelukkig dient zich al snel een andere zaak aan: de vader van Corner Boy, hun ietwat aparte buurjongen, wordt ziek. Rory denkt aan vergiftiging. Maar wie zou de vriendelijke Graham Gilligan (zie hiernaast) – bijnaam ‘Guinea Pig Gilligan’, omdat hij cavia’s fokt – kwaad willen doen?

Lars Leugenaar: Het toffe is eigenlijk dat Lars vooral mysteries en problemen veroorzaakt. Of is het toch iemand anders dan Lars? Er zit een pingpongbal in de pot met pindakaas en de aardappels van opa zijn zomaar ineens verdwenen... om later terug gevonden te worden in de wasmachine. En Lars blijft maar volhouden dat hij er niets mee te maken heeft, want, tja, zoals hij zelf zegt: “De waarheid is zo groot als een olifant.”

Beste mysterie? De mysteries die Rory op moet lossen zijn erg serieus, maar die van Lars zijn dan weer lekker dwaas: 1-1

Krijgt het hoofdpersonage hulp van iemand? 

Rory Branagan: Cassidy (zie hiernaast), het nieuwe buurmeisje van Rory, stelt voor dat hij detective wordt om zijn vader te vinden. Ze geeft hem haar coole blauwe hoed zodat hij er meteen uitziet als een echte detective en biedt aan om hem te helpen bij zijn onderzoek. Cassidy – bijnaam ‘the Cat’ – is voor niets of niemand bang. Ze trotseert de broer van Rory en walst ook zonder blikken of blozen zo de slaapkamer van de moeder van Rory in om eventueel bewijs te verzamelen. Rory is nogal onder de indruk van Cassidy. Terecht! Ze is behoorlijk cool en een tikkeltje mysterieus.

De beste vriend van Rory is de teckel Wilkins Welkin, de hond van zijn buurvrouw. Wilkins mag dan niet veel snappen van waar Rory mee bezig is, maar hij vergezelt Rory graag en komt soms goed van pas.

Lars Leugenaar: Lars krijgt zeker hulp uit onverwachte hoek. Soms is het zijn zus, maar veel vaker zijn vriend Charlie.

Beste helper? Cassidy mag dan supercool zijn; ze houdt ook duidelijk wat achter voor Rory. Ze is een briljante handlanger, maar dus niet zo’n goede vriend. Wilkins Welkin is juist een fantastische vriend, maar niet zo’n hele handige handlanger. Samen vormen ze de perfecte helper. Lars wordt bijgestaan door zijn vriend Charlie, die hem ook nog eens helpt als hij in de problemen zit: 2-2.

Is de hoofdpersoon een goede detective?

Rory Branagan: In het begin lijkt het alsof Rory niet zo geschikt is als detective. Hij pikt verschillende aanwijzingen niet op en hij is weleens snel afgeleid. Hij is echter wel een doorzetter. Met de hulp van Cassidy zit Rory daarom binnen de kortste keren op het juiste spoor. En als het erop aankomt dan toont Rory dat hij, ondanks gevaar en angst, bereid is alles te doen om het mysterie op te lossen en zijn familie te beschermen. Als een ware detective!

Lars Leugenaar: Ik zou Lars zeker geen detective noemen. Zijn familie heeft vooral een goede detective nodig, volgens mij, vanwege alle rare dingen die er gebeuren. Lars lijkt vooral een goede geheimhouder te zijn. Al is natuurlijk de grote vraag of zijn familie echt niets in de gaten heeft.

Beste detective? Rory! Vooral omdat Lars helemaal niet de ambitie heeft om detective te zijn: 3-2

Wat is je favoriete gebeurtenis uit het boek?

Rory Branagan: Op een gegeven moment probeert Rory te voorkomen dat zijn moeder (zie hiernaast) vergiftigd wordt, maar ondanks zijn waarschuwing wil ze toch het vergiftigde vlees opeten… omdat het 14,95 heeft gekost. Dat is een gevalletje van iets te zuinig zijn op haar geld en niet zuinig genoeg op haar leven, haha.

Lars Leugenaar: Het boek zit vol sterke verhalen. Maar het cheeseburger-incident staat met stip op één. Dankzij zijn opa die tovenaar is, leert Lars zijn schoolgenoten om te denken dat alles tijdens de lunch een cheeseburger is. Alleen pakt dat - hoe kan het ook anders - niet zo goed uit als van tevoren verwacht.

Beste gebeurtenis? In allebei de boeken gebeuren de meest geweldige, gekke dingen: 4-3

Wat vind je van de tekenstijl?

Rory Branagan: Door de tekeningen lijken bijna alle personages verdacht, wat natuurlijk voortreffelijk past bij een boek over mysteries en misdaden. Een van de leukste dingen is hoe de gedachtegang van Rory verbeeld wordt met vragen in de vorm van kleine en grote vissen. Af en toe komt er zelfs een haai met een heel belangrijk probleem dat Rory bezighoudt voorbij. Soms zijn de tekeningen jammer genoeg een tikkeltje standaard.

Lars Leugenaar: De tekeningen vormen de perfecte aanvulling op het boek. Ze zijn grappig en maken het verhaal helemaal af. Het boek heeft een hoog ‘stripgehalte’ maar dat is zo passend. De afbeeldingen bij de sterke verhalen zijn mooi uiteen gezet. Ik heb er echt van genoten.

Beste tekenstijl? De tekenstijl in Rory Branagan is welgekozen, maar niet echt spannend ondanks alle gevaarlijke toestanden. In The Pudding Problem benutten de tekeningen de spectaculaire leugens van Lars juist ten volle. Eindstand: 4-4

Uit de hoge gelijkstand kunnen we concluderen dat beide boeken absoluut de moeite waard zijn. Of je nu de vertaling leest of de originele versie, het is volop genieten. Hopelijk volgen er nog vele boeken over de avonturen van deze twee eigenzinnige jongens! Omdat we er nog niet uit zijn, gaan we hier verder met onze vergelijking tussen Rory en Lars.

Welk boek zou jij het liefst willen lezen?