Diep in de zee, diep in de zee! Al die sardientjes, zijn ook mijn vriendjes, jippie ja jee! Of je nou de voorkeur geeft aan de Disneyversie met happy ending of het originele sprookje van Hans Christian Andersen met tragische afloop, in grote lijnen is het verhaal van De Kleine Zeemeermin bekend bij iedereen. Sarah Henning ging opnieuw aan de slag met deze vertrouwde elementen en de YA roman Sea Witch is het resultaat. Samen met de Scifi & Fantasy Club en de Young Adult Club duiken de Readers in het boek.

Door Lotte en Lieke (met dank aan Yvette en Marjolein van de SFF Club & Fien en Elke van de YA Club)

In Sea Witch van Sarah Henning maken we kennis met Evie. Net als haar moeder en tante is zij een heks in een tijd en land waarin magie verboden is. Een aantal jaren geleden is haar beste vriendin Anna verdronken en nu verschijnt er opeens een meisje, Annamette, dat als twee druppels water op Anna lijkt. Al snel worden de twee meisjes dikke vriendinnen, maar dan onthult Annamette dat de tijd dringt: ze moet ervoor zorgen dat de prins verliefd wordt op haar of ze zal sterven. Evie zet alles op alles om haar nieuwe vriendin te helpen. Maar is Annamette wel wie ze zegt dat ze is?

Dekt de titel van het boek de lading?

Yvette: Het gedeelte waar het echt om zou moeten gaan (het zeeheksgedeelte) was erg laat, erg mager en kort door de bocht. De titel matcht niet met de verwachtingen. Van mij had het zeegedeelte meer uitgewerkt mogen in plaats focus op de liefdesrelaties.

Marjolein: Nou ja. er komt zee en er komt heks in voor, maar ik had daar meer van willen zien. Dat gezegd hebbende weet ik niet zo snel een andere titel.

Fien: De titel geeft wel weer waar het verhaal uiteindelijk naartoe gaat, dus wat dat betreft heeft de auteur goed gekozen!

Elke: De titel dekt de lading omdat het 'het onderwerp' is. Maar tegelijkertijd is het verhaal grotendeels eerder een soort opbouw naar het einde, wat interessant is. Het is dus een hele duidelijke titel, waardoor de lezer een beeld krijgt van het boek.

Lotte: De titel dekt de lading van het boek zeker. Maar hij prikkelde mijn nieuwsgierigheid niet. Als ik enkel de titel geweten had, had ik dit boek nooit gelezen.

Lieke: Een gedeelte van het verhaal speelt zich af op, aan en in de zee. Het taalgebruik en de beeldspraak die gebruikt worden, zijn ook heel nauw verwant aan de zee. Alleen het witch-gedeelte van de titel schiet nogal te kort. Hoewel er verschillende heksen voorkomen in het boek, ligt de focus ergens anders. Er wordt eigenlijk maar bar weinig gedaan met (zwarte) magie om de belofte van de titel te vervullen. Die geeft dus alleen een vaag idee van de inhoud van het boek.

Wat vind je van de manier waarop magie en de gevolgen hiervan worden gebruikt in het boek?

Yvette: Eigenlijk geef ik daar bij de titel al antwoord op: het magische gedeelte was erg dunnetjes en te makkelijk geschreven. Dat had dieper uitgewerkt mogen worden. Het is een versie van een prequel, maar geen sterke versie.

Marjolein: Sowieso had ik er meer van willen zien. Daarnaast heb ik het gevoel dat er niet consequent gebruik wordt gemaakt van het 'feit' dat er gevolgen zitten aan het gebruik van magie. Wel vind ik het leuk dat er magie wordt gebruikt om jurken te maken. Ik hou van mooie jurken en wil die magie ook wel toepassen.

Fien: In dit boek zien we verschillende kanten van magie. We zien hoe het levens kan redden door levensbedreigende wonden te genezen maar tegelijkertijd zien we ook hoe diezelfde magie levens kan verwoesten. Magie nam niet zo'n grote rol in binnen dit verhaal. Wanneer ik binnen een paar maanden aan dit boek terugdenk, ga ik me niet als eerste de magie herinneren. Bovendien was de manier waarop er aan magie gedaan werd niet altijd even consistent, soms waren er grote opofferingen voor nodig en soms helemaal niets.

Elke: Magie kan goed én slecht zijn, wat redelijk normaal is in fantasy. Je hebt altijd goede en slechte magie, die door goede en slechte mensen wordt gebruikt. Ik vond het dus niet per se bijzonder, omdat dit eigenlijk bijna een soort trope is in fantasy. Magie kan gebruikt worden om verschrikkelijke, maar ook geweldige dingen teweeg te brengen. Toch is deze trope, hoewel aanwezig, niet per se een focus van het boek. De magie heeft weinig consequenties en lijkt eerder een plot device om het verhaal vooruit te stuwen.

Lotte: Ik vond het fijn dat de schrijfster zowel traditionele heksenelementen, als haar eigen originele ideeën gebruikte voor de opbouw van de magie. Het flesje met inktvisseninkt dat een hele grote magische waarde had, vond ik een leuke toevoeging en ook het feit dat de zee echt leefde. Vooral de scene waarin de zee ruilspelletjes speelt, vond ik heel geslaagd.

Lieke: Het einde van het boek, waarin je erachter komt wat voor gevolgen Evies beschermingsspreuken allemaal gehad hebben, vind ik het interessantst, maar dat wordt even aangestipt en dan gaan we weer verder met theatrale dingen zoals mensen die hun leven opofferen voor anderen etc. Ik ben het dus eens met het merendeel van de anderen: magie is meer een middel om het plot te krijgen waar het moet zijn dan dat het een goed uitgewerkt, op zichzelf staand onderdeel is van de wereld die de auteur heeft geschapen. Jammer, want er had zeker meer ingezeten.

Welk boek met een soortgelijke opzet - herinterpretatie/prequel van een klassiek verhaal vanuit het oogpunt van een ander personage - zou jij willen aanraden?

Yvette: Lost Boy van Christina Henry, dit is een prequel van Peter Pan. Hierin wordt Hook eens niet als de bad guy neergezet. Zeg maar dag tegen de nostalgische versie van vroeger en hallo tegen de wrede nachtmerrie.

Marjolein: Heartless van Marissa Meyer. Heerlijk boek over de Rode Koningin van Alice in Wonderland waardoor je heel anders naar haar gaat kijken.

Fien: Ik heb alle boeken doorzocht die ik al gelezen heb en ik ben tot de conclusie gekomen dat Sea Witch de eerste keer was dat ik een prequel las, dus helaas geen aanraders van mij! Maar ik ben wel zeer benieuwd naar Heartless van Marissa Meyer.

Elke: Hmm, dat is een goede vraag! Ik heb het boek nog niet gelezen, maar Confessions of an Ugly Stepsister van Gregory Maguire heeft me altijd aangesproken omdat de 'boze stiefzuster' van Assepoester meestal niet zo'n voor de hand liggend personage is wanneer men spreekt over hervertellingen. Ik ben dus super benieuwd naar 'haar' kant van het verhaal. Dus ja, ondanks dat ik hem niet gelezen heb, denk ik dat veel lezers het ook een interessant boek zullen vinden!

Lotte: Forest of a Thousand Lanterns is het verhaal van The Evil Queen, maar dan in een Aziatische setting. Het fijne aan dit boek is dat de schrijfster het hoofdpersonage Xifeng niet eens sympathiek wil laten overkomen. Xifeng maakt de foute keuzes, weet dat ze de foute keuzes maakt, maar probeert haar gedrag toch nog goed te praten. 

Lieke: Wicked (NL: Slecht) van Gregory Maguire, een hervertelling van The Wizard of Oz vanuit het perspectief van de Wicked Witch of the West, vond ik erg gaaf. Het boek gaat behoorlijk diep in op de politiek van het land van Oz. Dat klinkt misschien saai, maar het is juist super interessant en zorgt voor een heel gedetailleerd en rijk beeld van deze samenleving. In plaats van dat het boek de daden van de heks ‘goedpraat’ door haar een tragisch verleden te geven, worden de gebeurtenissen juist drastisch geherinterpreteerd. In dat opzicht doet het me een beetje aan Circe denken en dat is echt een mega-compliment! Ook ben ik benieuwd naar And the Ocean Was Our Sky van Patrick Ness, waarin het klassieke verhaal van Moby Dick verteld wordt vanuit de ogen van de walvis.

Meer lezen over Sea Witch?

Ook de Scifi & Fantasy Club en de Young Adult Club hebben een artikel over Sea Witch geschreven. Lees ze hier en hier.

Heb jij al ooit een hervertelling vanuit het perspectief van een ander personage gelezen? Welke? En zou je Sea Witch lezen?