Rene Denfeld is een Amerikaanse auteur en onderzoeksjournalist. Met haar eerste roman The Enchanted (2014) heeft zij verschillende prijzen in de wacht gesleept. Haar tweede boek, The Child Finder, verscheen dit najaar en bestormde al in de eerste week na verschijning de bestsellerlijsten. Lieke, Karin en Sylvia van de Readers Club, Kim van de Scifi & Fantasy Club, Helma en Renate van de Feelgood Club en Chantal van de Crime Club lazen dit boek. What’s our verdict?

In The Child Finder gaat Naomi, de ‘child finder’, op zoek naar Madison Culver. Madison is drie jaar geleden als vijfjarige verdwenen in het Skookum National Forest toen zij met haar ouders op zoek was naar een kerstboom. De ouders zijn radeloos en Naomi is hun laatste hoop. Zou Madison nog in leven zijn?

Where are you, Madison Culver? Flying with the angels, a silver speck on a wing? Are you dreaming, buried under the snow? Or is it possible, after three years missing, you are still alive?

De cover

We zijn het er allemaal over eens: de cover ziet er fantastisch uit!

Renate: ‘The Child Finder, heeft echt een hele mooie cover, vanaf het eerste moment was ik er echt verliefd op. Het is een cover die zeker na het lezen van het boek echt heel goed bij het verhaal past.’

Sylvia: ‘De cover geeft de sfeer van het boek goed weer: sprookjesachtig en mysterieus.’

Lieke is meer onder de indruk van de cover van het boek dan van het verhaal zelf: ‘Het is een prachtig boek. Om naar te kijken, welteverstaan. De dromerige cover is van een apart materiaal gemaakt dat glinstert als sneeuw. Hier is heel goed over nagedacht.’

Sprookjesachtig…

Renate: ‘Tijdens het lezen krijg je steeds meer het gevoel dat je een sprookje aan het lezen bent. Dit komt doordat Rene Denfeld een sprookjesachtige manier van schrijven heeft. Zeker ook omdat Madison kleine sprookjes verzint over een sneeuwmeisje, die ze dan aan zichzelf vertelt. Het is eigenlijk een sprookje voor volwassenen. Je bent nooit te oud voor sprookjes. Daarom is The Child Finder echt een boek dat je moet lezen als je van sprookjes houdt.’

Karin: ‘The Child Finder gaat over heftige onderwerpen: ontvoering en kindermishandeling. Madison is al drie jaar ontvoerd en probeert te overleven door zichzelf als “snow girl” te zien. Haar verbeelding redt haar. Omdat het verhaal over zware onderwerpen gaat, is het gebruik van sprookjes slim. Het verhaal raakt je enorm wanneer je beseft wat de betekenis is van wat er in sprookjesvorm verteld wordt en wat voor ernstigs er in het echt allemaal met Madison gebeurt.’

Lieke: ‘Het dromerige element komt terug in de ervaringen van het vermiste meisje, Madison. Zij bouwt een sprookjeswereld om zich heen zodat ze zich staande kan houden in de verschrikkelijke werkelijkheid. In deze verzonnen wereld bestaat Madison niet: er is alleen “the snow girl.” Het is niet de ontvoerder die ’s nachts haar lichaam binnendringt; het zijn de takken van de bomen.’

Kim: ‘Madison begrijpt nog niet alles. Voor haar is het seksueel misbruik wel iets waar ze bang voor is, maar ze ziet het als iets sprookjesachtigs, als takken die haar lichaam binnendringen. Juist doordat het niet expliciet beschreven wordt komt het des te schokkender over.’

Schrijfstijl

Chantal: ‘Er zijn wel gewelddadige scènes, maar die worden niet expliciet beschreven, alleen aangestipt. Dit hoort echt bij de manier van schrijven van Rene Denfeld. Het verhaal is poëtisch, vlot en spannend geschreven.’

Helma: ‘Door de zoektocht leest het verhaal leest als een detective, maar is tegelijkertijd ook een psychologische roman en liefdesverhaal. De perspectiefwisselingen tussen het heden en verleden van Naomi en tussen Naomi en Madison houden het verhaal boeiend.’

Sylvia: ‘Denfeld schrijft mooie zinnen in een bijna poëtische taal. Ook al schrijft ze over keiharde onderwerpen zoals kindermisbruik en overleven, de taal die ze hierbij gebruikt is zacht, poëtisch en sprookjesachtig. De schrijfstijl vond ik daardoor niet thrillerachtig; ik vond het boek meer een roman.’

Kim: ‘Lang van tevoren zie je al aankomen hoe alles in elkaar zit. Dat is echter niet heel erg. Je blijft je afvragen wat er precies gebeurd is waardoor het zover heeft kunnen komen en of Madison levend gevonden zal worden. Het einde stelt een beetje teleur. De gebeurtenissen in de laatste hoofdstukken zijn te toevallig en ongeloofwaardig. Het verhaal gaat ook iets te lang door.’

What's Our Verdict?

Wat vonden wij van The Child Finder?

Lieke: ‘Er zitten verschillende mateloos interessante thema’s in The Child Finder: een fatale samenloop van omstandigheden, de verschillende manier waarop mensen trauma’s verwerken, de wijze waarop je brein - door een fantasiewereld te creëren – je tracht te beschermen etc. Uiteindelijk is het teleurstellend dat het boek eigenlijk niet meer doet dan deze thema’s aanstippen. De schoonheid van de cover wordt binnen de omslag regelmatig benaderd, maar nooit geëvenaard of overtroffen. Daarom is het boek voor mij net geen HOT.'

Karin: 'Het einde van The Child Finder vond ik niet heel erg sterk als je het boek bekijkt als een detective. De aanwijzingen werden namelijk wel heel erg makkelijk aan Naomi gepresenteerd. Als psychologische roman weet The Child Finder gelukkig wel te overtuigen. Het is een indrukwekkend boek over verbeeldingskracht en kindermisbruik.'

Sylvia: ‘Ik vond The Child Finder een mooi verhaal om te lezen waarbij ik de verbeelding van Madison, waarmee ze voor zichzelf een sprookjeswereld creëerde waardoor ze kon ontsnappen aan de harde werkelijkheid, een mooi thema vond.’

Kim: ‘Ik heb The Child Finder met plezier gelezen. Doordat je meekijkt met Naomi, Madison en de persoon die haar gevangenhoudt zie je hoe zij vanuit hun eigen achtergrond met de situatie omgaan en begrijp je waarom ze zijn zoals ze zijn. Nergens werd het boek echt heel bijzonder, maar het is over het algemeen wel goed uitgewerkt. Ik zou het dan ook aanraden aan liefhebbers van psychologische thrillers.’

Helma: ‘Het gaat om de liefde van ouders voor hun kinderen en vice versa en de alles overstijgende liefde tussen Naomi en Jerome, haar pleegbroer. Je gunt ze allebei zo het geluk. Ik heb echt genoten van het verhaal waarin ook duidelijk wordt dat een slachtoffer kan veranderen in een dader en je ondanks alles medeleven voor de dader kunt opbrengen.’

Chantal: ‘Het boek zit heel ingenieus in elkaar. Drie verhaallijnen komen op een gegeven moment samen en leiden tot de ontknoping. De zoektocht van Naomi naar Madison is heel mooi beschreven. Ze dwaalt heel vaak door het besneeuwde bos op zoek naar Madison. Deze tochten worden zo beschreven dat je het gevoel hebt dat je er zelf loopt en de kou voelt. Een echte aanrader.’

Renate: '‘Het boek heeft mij wel geraakt. Ik vond het gewoon erg mooi, al is het af en toe echt wel gruwelijk en hard, maar ook dat hoort bij een sprookje. Ik zag het al helemaal als film voor me.’

Our Verdict: HOT!

Wij zijn overwegend positief met hier en daar toch ook een kritische noot.

Heb jij dit boek ook gelezen? We zijn benieuwd wat jij ervan vond! Laat het ons hieronder weten.