Smaken verschillen. Daarom is soms het best lastig om boeken aan te raden. Als een boek helemaal in jouw straatje past, wil dat nog niet zeggen dat andere lezers het net zo zullen waarderen. Is het nieuwe boek van Christina Henry iets voor jou? Ja, als je de volgende elementen op prijs stelt.

Door Lieke

In The Girl in Red van Christina Henry is de twintigjarige Red onderweg naar haar oma. Het was de bedoeling dat haar ouders en broer met haar mee zouden reizen, maar toch is ze alleen. Niemand die ze op haar weg tegenkomt is te vertrouwen. Red weet dat. Heeft ze dit scenario niet al tig keer voorbij zien komen in haar geliefde sciencefiction romans en horrorfilms? Na de uitbraak van een dodelijke en zeer besmettelijke ziekte, zijn andere mensen het gevaar. Chaos en angst brengt niet het beste in de mens naar boven. Daarom probeert Red de bewoonde wereld zoveel mogelijk te vermijden.

Red was going to be the final girl, the sole survivor of a massacre, just like in horror movies.

Read this if…

…je een fan bent van hervertellingen

The Girl in Red is namelijk gebaseerd op Roodkapje. Je moet je echter niet al te blind staren op het bronmateriaal, want de overeenkomsten zijn miniem. Op weg naar haar grootmoeder? Check. Draagt een rood kledingstuk? Check. Komt onderweg gevaarlijke wezens tegen? Check. Deze keer gaat het echter niet over een meisje in een rode cape dat op bezoek gaat bij een ziek familielid, maar een jonge vrouw in een rood jack met capuchon die het huis van haar oma wil bereiken omdat er een epidemie is uitgebroken. Waar Roodkapje wijze raad in de wind slaat en gezellig met de wolf keuvelt, vertrouwt Red vreemden totaal niet. Plus, zij is degene die haar ouders en broer voortdurend verstandig advies geeft om ze veilig te houden, waar ze zich weinig van aantrekken.

Om in de sfeer van het sprookje te blijven, laat Henry heldin Red de mensen (vooral mannen) die haar kwaad willen doen aanduiden als roofdieren. Zo heeft ze het bijvoorbeeld over een “coyote” en een “pack of jackals”.

…je houdt van kick-ass heldinnen

Afgezien van haar rode jas en haar naam (ze heet eigenlijk Cordelia, maar haar vader gaf haar de bijnaam Red), heeft Red weinig gemeen met het personage waarop zij gebaseerd is. Ten eerste is ze allesbehalve naïef of dom. Ze is juist behoorlijk sceptisch en intelligent. Red gaat vreemden het liefst uit de weg en als ze toch met ze in aanraking komt dan moeten ze van goeden huize komen om haar vertrouwen te winnen. Hulpeloos is ze evenmin. Red heeft eigenlijk meer weg van de jager dan van Roodkapje. Ze kan prima voor zichzelf zorgen. Onderweg komt ze verschillende mensen tegen die tegen haar liegen en haar iets aan proberen te doen, maar meestal rekent ze daar meteen mee af. Met haar bijl (!).

Het is heerlijk om te lezen over een vrouwelijk personage dat niet gered hoef te worden, maar gewoon zichzelf redt. Damsel in distress? Dat is wel het laatste wat Red is.

“Do you think I don’t know what kind of men this world has wrought?” Red said. “Every woman knows. And those men existed before everything fell apart.”

…je gek bent op post-apocalyptische fictie

Post-apocalyptische verhalen zijn er in alle soorten en maten, en Henry heeft een leuke roman aan het subgenre toegevoegd. Zoals gezegd is er een epidemie uitgebroken. Dat is een bekend recept. Het begint met een onschuldig hoestje en voor je het weet ben je dood. Er is geen fysiek contact nodig om ziek te worden; de epidemie verspreidt zich via de lucht. Opeens is de wereld volslagen anders. Mensen sterven bij bosjes, er wordt geplunderd en gemoord, en het leger probeert de gezonde overlevenden bijeen te brengen in kampen. Red is echter niet van plan om daarnaartoe te gaan, want al die mensen bij elkaar zijn een broeinest van ziekte. Zodoende treft ze haar voorbereidingen en smeedt ze een plan om samen met haar familie naar het (hopelijk veilige) huis van haar oma te trekken. Niet via wegen maar door het bos.

Henry creëert een akelige ieder-voor-zich wereld, waarin niets meer vanzelfsprekend is en mensen een gevaar voor elkaar vormen. Op een gegeven moment lijkt de infectie ook nog eens nieuwe, rare symptomen te produceren. Is de ziekte aan het muteren of is er iets anders aan de hand?

…je graag leest over survival done right

Red laat zich natuurlijk niet gewillig naar een ‘quarantaine’-kamp voeren. Ze trekt haar eigen plan. Zodra de omvang van de epidemie duidelijk is, begint ze bruikbare benodigdheden te verzamelen: langer houdbaar voedsel, een kampeeruitrusting, geschikte kleding voor een trektocht etc. Red heeft wel wat van een prepper: ze is extreem goed voorbereid op een noodsituatie en weet precies wat ze moet doen als deze zich voordoet. Haar familie behoort tot het andere uiterste. Zij steken hun kop in het zand, luisteren niet naar Red als het aankomt op hoe ernstig de situatie is en negeren haar vele nuttige instructies. Dat loopt niet goed af… Er zijn wel een paar dingen waar Red enigszins van het survival-handboek afwijkt. Ze heeft een afkeer van vuurwapens en weigert die te hanteren. Ze heeft er bijgevolg geen in haar bezit, terwijl ze toch heel handig kunnen zijn – alleen al het feit dat je van een afstand iemand kunt uitschakelen die kwaad in de zin heeft, is fijn. En dat rode jack: dat is wel erg opvallend in het bos.  

Het is zó fijn om een hoofdpersonage te volgen dat de juiste beslissingen neemt en niet genekt wordt door stommiteiten. Al is de keerzijde hiervan dat Red zo rationeel en vaardig te werk gaat dat het af en toe een tikkeltje onwaarschijnlijk wordt.

…je nog geen boek hebt gevonden voor de maandchallenge van augustus

Red is in haar eentje namelijk een hele emmer diversiteit. Een van haar benen is geamputeerd vanwege een auto-ongeluk in haar jeugd. Ze beweegt zich nu voort door middel van een kunstbeen. Ze is de dochter van een zwarte vrouw en een blanke man, en uiterlijk is ze duidelijk een beetje van beiden. Bovendien valt ze op mannen en vrouwen. Onze heldin heeft dus een handicap, heeft gemengd bloed en is biseksueel. #diversiteit! Vooral haar kunstbeen is interessant voor het plot omdat ze er rekening mee moet houden tijdens haar reis. Hoeveel afstand kan ze dagelijks afleggen? Hoe snel kan ze vluchten? Hoeveel kan ze haar been belasten voordat haar stomp begint te irriteren? Het is een extra obstakel waar Red praktisch mee om moet gaan.

Als je nog een boek wilt lezen ‘door andermans ogen’ dan is The Girl in Red ideaal. Hoe Red omgaat met racisme en vooroordelen past precies bij haar stekelige karakter.

What kind of people had no books? Red judged the occupants and found them wanting.

Zin in meer herinterpretaties van Roodkapje?

The Little Red Wolf van de Franse illustrator en kinderboekenschrijfster Amélie Fléchais is eveneens gebaseerd op Roodkapje. Hier worden de rollen omgedraaid. Het is een (super schattig) wolfje in een rode cape met kapje dat eropuit wordt gestuurd om zijn grootmoeder een sappig konijntje te brengen. Haar tanden zijn uitgevallen en ze kan niet meer jagen. Na een waarschuwing van zijn moeder om uit de buurt te blijven van de kwaadaardige jager en zijn al even kwaadaardige dochter, gaat de kleine wolf vrolijk op pad. Al snel is hij afgeleid en vergeet hij het gevaar. De illustraties zijn prachtig. Met zachte kleuren wanneer alles hunky-dory is en duistere tekeningen als er gevaar dreigt, geeft Fléchais de sfeer weer. De plaatjes zijn om in te lijsten! Het is een kinderboek, maar ook voor volwassenen een waar genot.

Is je honger nog niet gestild? Neem dan een kijkje bij onze Little Red Riding Hood hervertellingen.

Wat denk je? Is The Girl in Red iets voor jou?