Het Arctische zee-ijs is verdwenen. Rijke toeristen betalen een fortuin om een blik te kunnen werpen op de met uitsterven bedreigde ijsberen. Tijdens zo’n boottocht wordt een lichaam gevonden. Zo begint The Ice van Laline Paull. Chantal van de Crime Club, Kim van de SF & Fantasy Club, Helma en Renate van de Feelgood Club en Readers Dorien, Inge, Lieke en Sylvia lazen dit boek. What's our verdict?

The Ice is het tweede boek van Laline Paull. Eerder schreef zij al The Bees over de dystopische wereld binnen een bijenkorf die bedreigd wordt door externe krachten. De boeken van Paull worden gekenmerkt door een verhaal gebaseerd op gedegen onderzoek naar het onderwerp en een verlangen om milieuproblematiek aan de kaak stellen door het in een fantasy of thriller jasje te gieten. Met The Ice heeft ze ervoor gekozen om de gevolgen van de opwarming van de aarde te belichten d.m.v. een verhaal over de jeugdvrienden Tom en Sean. Sean probeert geld te verdienen aan Antarctica terwijl Tom het poolgebied juist wil beschermen. Tijdens een verkenningstocht stort de ijs-grot waar zij zich in bevinden in elkaar. Sean overleeft het; Tom niet. Als het lichaam van Tom jaren later letterlijk boven water komt, wordt Seans weergave van het ongeluk onderzocht. How deep do the lies go?

Challenge Categorieën: #32 (what if boek) #33 (boek in winterse sferen) #42 (boek waarin weer of klimaat een rol speelt)

Opbouw

Het begin is voor de meesten van ons te traag en over de opbouw zijn we over het algemeen ook niet laaiend enthousiast.

Helma: “Het verhaal sprong van de hak op de tak en was niet verrassend.”

Inge: “Ieder hoofdstuk wordt voorafgegaan door een citaat uit de literatuur over Poolexpedities dat thematisch verwant is met de inhoud van het hoofdstuk en daarmee een ijzige extra laag onder het verhaal legt. De citaten gaan over uiteenlopende zaken zoals hoe verschillend de karakters van poolhonden zijn, dat ze elkaar soms opvreten, vriendschappen en wrok tussen expeditieleden.”

Dorien: “Er wordt aan de hand van flashbacks getracht gedurende het boek spanning op te bouwen, maar dit werkt niet omdat er in deze flashbacks niets nieuws verteld wordt.”

Renate: “Het verhaal is chaotisch. Zo wisselt het heden steeds met het verleden, alleen is het niet altijd duidelijk in welke tijd je nu zit, waardoor het verhaal niet echt vlot. Ook zat er tussen elk hoofdstuk een verhaal over vroegere tijden, over de Inuit etc., maar dit haalde voor mij helemaal de vaart eruit, omdat niet duidelijk is wat de toegevoegde waarde daarvan is.”

Personages

Wat ons vooral opvalt, is hoe onsympathiek de meeste karakters zijn.

Inge: “Paull is er een meester in om met een paar goed gekozen woorden markante locaties en bijzondere personages neer te zetten. Het hele verhaal wordt beschreven vanuit het gezichtspunt van Sean, een gelaagd personage dat we in de loop van het verhaal steeds beter leren kennen.”

Helma: “Ik had eigenlijk met geen enkel personage een klik.”

Kim: “Dat Sean een onuitstaanbare, harde zakenman is wiens grootste droom het is om door iedereen erkend en gerespecteerd te worden maakt het niet makkelijker om met hem mee te leven. De kille Sean ontdooit een beetje en lijkt af en toe zelfs bijna menselijk als hij terugdenkt aan hoe zijn vriendschap met Tom begon.”

Lieke: “Er is werkelijk niemand sympathiek, zelfs het slachtoffer niet. Het zijn allemaal gewetenloze graaiers en gold diggers of stomvervelende moraalridders. Wat een stelletje onaangename karakters bij elkaar!”

(Van links naar rechts: Reader Inge, auteur Laline Paull en Reader Sylvia.)

Politiek pamflet

Paull wil met The Ice waarschuwen voor de desastreuze gevolgen van de opwarming van de aarde voor de ijskappen.

Chantal: “Toen ik de schrijfster sprak, gaf ze aan een discussie te willen aanwakkeren over klimaatverandering. Ik denk niet dat dit door middel van dit boek gaat gebeuren, helaas!”

Sylvia: “De auteur wil met haar verhaal aandacht vragen voor de klimaatveranderingen die nu al gaande zijn. Met het gesmolten poolijs, de nieuwe scheepsroute en de ijsberen die steeds zeldzamer worden, schetst zij een geloofwaardige toekomst.”

Kim: “Paull kwam op het idee voor het boek toen ze samen met haar man een cruise maakte over de Noordelijke IJszee en zag hoe slecht de Noordpool eraan toe is. Nu er beslissingen worden genomen waardoor de klimaatverandering waarschijnlijk nog meer door zal zetten, is dit verhaal relevanter dan ooit. Paulls boek blaast je echter niet weg en weet de boodschap niet urgent te maken.”

Genre

Is het boek een thriller?

Chantal: “Voor mij was dit zeker geen thriller.”

Lieke: “Dit boek bewijst maar weer eens dat genreaanduidingen soms heel handig zijn en soms helemaal nergens op slaan. Wat ís dit boek? Een ecothriller? Kom nou toch! Alleen de laatste 40-50 pagina’s zijn spannend; de rest heeft niets met een thriller te maken.”

Dorien: “Het verhaal komt in de laatste vijftig pagina’s toch nog op gang. Dan wordt er opeens nog een poging gedaan het verhaal spannend te maken terwijl het dat eigenlijk het hele verhaal lang niet is geweest, maar in mijn ogen is dit te laat.”

Sylvia: “Voor een thriller komt het verhaal langzaam op gang, is het niet spannend genoeg en heeft het een mager plot.”

What’s Our Verdict?

Sylvia: “The Ice heeft mij als thriller niet kunnen overtuigen en ook niet als roman over klimaatveranderingen. Ik vond het irritant dat de waarheid al aan het begin bekend is, maar stil wordt gehouden tot het einde.”

Dorien: “Al met al en een boek waar ik met hoge verwachtingen in ging, maar waar weinig van terecht is gekomen.”

Helma: “Ik betrapte mezelf erop dat ik elk excuus aanpakte om het boek weg te leggen. Uiteindelijk heb ik besloten om verplicht elke dag vijftig bladzijden te gaan lezen, maar het bleef worstelen voor mij.”

Kim: “The Ice wordt nergens echt bijzonder. Als het twee pagina’s lange – nogal voorspelbare, maar desondanks vermakelijke – verhaal dat Sean vertelt aan de leden van de Lost Explorers’ Society beter is dan het boek zelf dan weet je dat er iets mis is.”

Renate: “Dat je het een en ander mee krijgt over het klimaat, dat was leuk. Dan ga je er toch zelf over nadenken. Helaas is dit niet geworden wat ik ervan gehoopt had.”

Chantal: “Ik vond het nogal chaotisch geschreven, waardoor ik moeilijk in het verhaal kon komen. De natuur wordt wel heel mooi beschreven.”

Lieke: “Het is geen slecht boek, maar het doel dat Paull voor ogen heeft wordt niet bereikt, dus goed kan ik het ook niet noemen. Mwah.”

Inge: “Na de ontmoeting met Paull bij de Big Book Bonanza, waar zij vertelde hoe zij tot haar keuze kwam voor dit verhaal met zijn urgente achtergrond, heb ik het boek gelezen en beoordeeld als een spannende literaire roman. Misschien dat hierdoor mijn oordeel positiever uitvalt dan dat van mijn mede-lezers? Ik heb hoe dan ook genoten van dit boek. Mijn recensie vind je hier.”

Our Verdict: LUKEWARM!

De meningen zijn verdeeld, maar erg positief zijn de meesten van ons niet. Met uitzondering van Inge, vinden we het boek nogal teleurstellend. Verwarrend opgebouwd, niet spannend genoeg en de personages spreken ons niet bijzonder aan.

Ga jij na dit vonnis het boek lezen of niet? Laat het ons hieronder weten!