Vorig jaar werd Eleanor Oliphant is Completely Fine van Gail Honeyman door de Hebban leesclub beoordeeld met maar liefst vijf sterren. Wat is er zo bijzonder aan dit boek? Wie is Eleanor Oliphant? Is zij nou echt zo apart? Inge, Dorien en Sylvia lazen dit boek.

Korte inhoud
Eleanor werkt als financieel medewerker op kantoor. Ze leeft haar leven volgens een vast patroon: dezelfde kleren, hetzelfde eten, kruiswoordpuzzels en in het weekend 2 flessen wodka om haar eenzame leven zonder vrienden of familie door te komen. Op woensdagavond belt ze met haar moeder, met wie ze een gecompliceerde relatie heeft. Eleanor heeft geen benul van haar eigen sociale onhandigheid en vindt haar leven ‘completely fine’. Alles in haar leven verandert als ze verliefd wordt op een rockster en als ze in haar collega Raymond voor het eerst een vriend vindt. Ze leert dat haar leven meer kan zijn dan alleen maar ‘fine’.

Wat vinden andere lezers?
Lezers waren erg enthousiast over Eleanor Oliphant is Completely Fine. Zo zegt lezer Karin: “Eleanor die langzaam haar eenzaamheid doorbreekt... met lieve momenten en erg verdrietige. Ik ben absoluut fan en toen ik het uit had en alles wist over haar jeugd moest ik wel even slikken. Echt een heel mooi boek!”.” Helma merkt op: “... de plot is zeer verrassend. Het is echt een boek met een lach en een traan…” “Het boek werkt naar een hoogtepunt toe, en je kunt als lezer eigenlijk niet anders dan juichen. Ik vergelijk het even met een voetbalwedstrijd, waarbij de underdog op het punt staat te scoren, en alle supporters juichen het team naar de overwinning.” vindt Petra. Krysten Ritter, auteur van Bonfire zegt: "I have been recommending this book to anyone who will listen because Eleanor is such an endearing and memorable character at the center of a warm, funny, yet not overly sentimental read."

Wat vinden wij van Eleanor?
Inge vindt Eleanor een heel aandoenlijke vrouw, die zich meteen in je hart nestelt, met al haar eigenaardigheden. Ze vroeg zich meteen af wat er met haar aan de hand is en hoe zij zo geworden is, en zag al heel snel haar kwaliteiten.
Dorien moest even opwarmen voor Eleanor. Aan het begin van het boek vond ze haar wel heel merkwaardig en zelfs een beetje eng op sommige momenten. Maar langzaam maar zeker begon ze haar steeds meer te mogen en ongeveer halverwege het boek begon ze haar een hele hoop te gunnen.
Sylvia is het eens met Dorien: door haar merkwaardige gedrag en sociale onhandigheid komt Eleanor aan het begin van het boek wat wereldvreemd over. Soms kan ze nogal neerbuigend op andere mensen reageren en vindt ze dat anderen juist raar of ongepast reageren. Eleanor heeft weinig contact met andere mensen buiten haar werk. Haar contact met anderen was beperkt tot bijvoorbeeld een pakketje dat ze bij de buren had afgegeven een paar jaar geleden. Nadat ze kennis heeft gemaakt met Raymond komt daar langzaam verandering in. Ze leert te genieten van kleine dingen en van het contact met andere mensen. Ze maakt een hele ontwikkeling door en als lezer leef je enorm met haar mee en sluit je haar in je hart.

Wat vinden wij zo bijzonder aan het boek?
Dorien zegt "Wat ik zou bijzonder vond aan dit boek is dat je echt mee wordt genomen in de ontwikkeling die Eleanor meemaakt. Je leert haar echt door en door kennen."
Inge vond de plausibele en invoelbare manier waarop Eleanor langzaam maar zeker opbloeit heel bijzonder. Ze is heel eenzaam, maar ontdekt hoe fijn het is om door anderen gewaardeerd te worden en hoe helpend het is als je je eigen verhaal, hoe verschrikkelijk ook, kunt delen met iemand die jou volledig accepteert. Daarnaast is het een bijzonder grappig boek, waarin de taal, de woorden om het te zeggen, een heel belangrijke rol speelt.
Sylvia vond het bijzonder dat het niet de plot is die dit boek maakt, maar de ontwikkeling van Eleanor. Het is mooi om te zien hoe ze langzaam opbloeit en voor zichzelf leert kiezen.

Wat maakt dit boek anders dan andere boeken?
Inge zegt: "Het boek is in mijn ogen niet echt uniek; het heeft wel alles wat ik in een boek zoek." Dit zijn de mooi beschreven personages, goede dialogen, typische setting, veel subtiele humor, kenmerkend taalgebruik. En vooral een invoelbare en meeslepende psychologische ontwikkeling in een hoofdpersoon die je weet te raken en die je blijft bezighouden, ook nadat je het boek uit hebt.
Voor Dorien maakt de manier waarop Eleanor als karakter is neergezet dit boek anders dan andere boeken. Ze leeft echt, ze komt los van de pagina’s. Terug in het boek duiken is alsof je weer op bezoek gaat bij een oude vriendin. Nadat ik het boek uit had, heb ik Eleanor ook echt best wel gemist. Ik ben normaal niet van het opnieuw lezen van een boek wat ik eerder las, maar naar Eleanor ga ik graag nog een keer terug!
Sylvia vond de schrijfstijl erg mooi, soms bijna poëtisch. Gail Honeyman heeft me laten lachen en ook laten huilen. Ze heeft me ook geraakt met haar mooie taalgebruik. Uit onderstaande quote blijkt dat Eleanor iets bijzonders heeft meegemaakt in haar verleden dat littekens op haar hart heeft achtergelaten:

"This it what I felt: the warm weight of his hands on me; the genuineness in his smile; the gentle heat of something opening, the way flowers spread out in the morning at the sight of the sun. I knew what was happening. It was the unscarred piece of my heart. It was just big enough to let in a bit of affection. There was still a tiny bit of room left."

Zo zegt Eleanor als ze zich probeert open te stellen voor iemand anders en zich daarbij heel kwetsbaar voelt:    

"... I could love someone. Someone could love me. ...The thought was thrilling in the truest sense of the word, both exciting and terrifying. The fear came from knowing how much of yourself you had to expose, of just how wide open you had to be to the potential of pain in order to let love in. The openness, the exposure; it requires an act of exquisite bravery. Could I do it? I wasn't quite sure I was brave enough."

Inge, Dorien en Sylvia