Ondertussen is het juni, maar omdat de leeshonger van de Readers even op een laag pitje stond, zijn hier de gelezen boeken van de Readers van april en mei.

Dorien:

In april las ik eindelijk mijn secret santa boek van 2017. Ja echt 2017. Eigenlijk zou ik me in een hoekje moeten gaan zitten schamen. Maar toch wil ik graag wat vertellen over dit boek.

Ik las namelijk When breath becomes air van Paul Kalanithi . Dit is een non-fictie boek waarin Kalanithi vertelt over zijn leven als neurochirurg. Totdat hij op een dag gediagnosticeerd wordt met longkanker.
Kalanithi weet zijn manier van kijken op de wereld en zijn beroep prachtig onder woorden te brengen. Ik moet erbij zeggen dat dit een boek is met een zeer treurig randje, want al in het voorwoord, dat door een collega geschreven is, lees je dat Kalanithi de publicatie van zijn boek helaas niet meer heeft mogen meemaken. En toch is de algemene sfeer in het boek vrij positief. Kalanithi heeft een voortdurende dialoog met zichzelf over de zin van het leven en de onvermijdelijkheid van de dood die hij zeer sterk weet neer te zetten in dit boek. Kan je wel tegen een heftig verhaal en heb je behoefte aan een verhaal over zingeving, maar dan met een zeer praktische ondertoon zonder zweverig te worden? Dan raad ik dit boek ten zeerste aan!

Inge:

In april heb ik me goed vermaakt met Bunny door Mona Awad, maar omdat we daar grootse plannen mee hebben, ga ik daar nu nog niets over zeggen... wacht maar af!

Mijn ontdekking van de maand april (en mei) is A Manual for Cleaning Women door Lucia Berlin, 1936-2004. Zij is een relatief onbekend gebleven Amerikaanse schrijfster die echter door de jaren heen altijd wel af en toe een verhaal of bundel bleef publiceren en in kleine kring ontzettend gewaardeerd werd. Ze leidde een ingewikkeld leven met af en toe voorspoed, vaak tegenspoed. Als kind woonde ze op veel verschillende plaatsen in de VS en in Chili. Ze kreeg al jong scoliose en moest daarvoor een rugbeugel dragen. Ze studeerde, werkte later als universitair docent, maar kende periodes waarin ze met kleine slecht betaalde baantjes het hoofd boven water moest zien te houden. Heel veel van haar eigen ervaringen kwamen in de verhalen terecht. Als schoonmaakster, onder andere. "Some lady at a bridge party somewhere started the rumor that to test the honesty of a cleaning woman you leave little rosebud ashtrays around with loose change in them, here and there. My solution to this is to always add a few pennies, even a dime". In de bus naar huis wisselen de cleaning ladies ervaringen uit. Advies van de schrijfster: neem alle troep aan die je van je werkgeefster krijgt (twintig kleerhangers, een kapotte BH), en zeg Dankuwel. Je kunt het gewoon in de bus achterlaten.
Scherpe en rake observaties, bizarre humor, vreemde ontmoetingen, slices of life.
Ik lees hooguit een verhaal per dag, en op de gekste momenten komt even iets uit zo'n verhaal boven poppen. Hoe Lucia als scholiere bij haar opa, die tandarts was, al zijn tanden moest trekken. Hij had al een kunstgebit gemaakt. Dit verhaal overslaan als je niet tegen pijn en bloed kunt.

Onno:

Het meest bijzonder vond ik My Lovely Wife van Samantha Downing. Het is haar debuut. Een echtpaar met twee kinderen houdt er ogenschijnlijk een normaal leven op na. De man is een tennisleraar bij de plaatselijke club en zijn vrouw Millicent is een succesvolle makelaar in onroerend goed. Ze besteden veel aandacht aan hun twee zoons: tieners die sporten en op school redelijk goed presteren. In feite is hun leven echter bepaald niet doorsnee. De echtgenoot die het verhaal in de eerste persoon vertelt, zegt waar hij mee bezig is: het selecteren van een vrouw die door zijn echtgenote om zeep kan worden geholpen. Veel meer kan ik er niet over zeggen, want eigenlijk is dit al een spoiler. De auteur heeft het verhaal goed opgebouwd; het is spannend, gruwelijk en ook grappig; een bijzondere combinatie dus. Niet te missen als je van psychologische thrillers houdt.

Janneke:

In april heb ik eindelijk weer eens wat meer kunnen lezen. Ik had de afgelopen maanden een flinke leesdip maar daar lijk ik nu eindelijk echt uit te zijn. In april vond ik Girls of Paper and Fire van Natasha Ngan degene waar ik het meeste leesplezier uit gehaald heb.

Lei is volledig menselijk en hoort hierdoor bij de Paper Caste. Elk jaar worden er voor de Demonking acht meisjes uit de Paper Caste gekozen om als zijn concubines te dienen. Lei wordt gekozen om Paper Girl te worden en je kan geen nee zeggen. Lei is echter bijzonder, ze is niet nummer acht maar nummer negen.

Natasha Ngan verwerkt zware maatschappelijke thema's in Girls of Paper and Fire. Zo worden de Paper Girls blootgesteld aan geestelijke en fysieke mishandeling en seks tegen hun wil. Ook maakt Ngan diversiteit en ongelijkheid deel van het boek op een goede manier. Ondanks dat dit boek in het fantasygenre valt is er een parallel te trekken naar de echte wereld waar deze maatschappelijke thema's in diverse plaatsen ter wereld aan de orde van de dag zijn.

Ik las in april/mei ook de complete 'Wings' reeks van Aprilynne Pike. Het eerste boek: Wings trok mij meteen de bijzondere Faerie-wereld in en de unieke manier waarop de schrijfster de Faeries uitwerkte, maakte Wings een bijzonder leuk boek.

Laurel is een normaal meisje, althans dat denkt ze. Haar wereld komt op zijn kop te staan als haar moeder hun huis en land wil verkopen aan een verdachte makelaar. Daarnaast groeit er opeens een mysterieuze bloem uit Laurels rug. Wanneer Laurel teruggaat naar het land dat haar moeder van de hand wil doen, ontdekt ze een waarheid over zichzelf die ze maar moeilijk kan accepteren. Het leven zoals ze dat kende lijkt voorgoed voorbij en de waarheid accepteren wordt al snel een kwestie van leven of dood...

Lieke:

Mijn favoriete boek van mei is Bearskin van James A. McLaughlin. De basis is een rauw misdaadverhaal over een man die op een natuurreservaat uit handen probeert te blijven van een Mexicaans drugskartel en het gaat er dan ook bepaald niet zachtzinnig aan toe. De roman bewandelt de grens tussen literatuur en crime. Het resultaat: wow! In de recensie heb ik geprobeerd te verwoorden waarom het zo’n heerlijk boek is, maar ik betwijfel of ik daarin geslaagd bent. Een recensie schrijven voor een miskleun is – vind ik tenminste – een stuk makkelijker dan een fantastisch geheel uit elkaar halen om exact te benoemen welke onderdelen verantwoordelijk zijn voor het succes. Bearskin is gewoon een héél gaaf boek.

Welke boeken heb jij de voorbije maanden gelezen? Of had jij ook wat last van een leesdipje?