December is een drukke maand geweest. We zijn druk geweest met de feestdagen en natuurlijk met ons eigen Secret Santa feestje. Gelukkig was er ook nog tijd om te lezen. Een aantal Readers vertelt je hier wat hun mooiste of opvallendste Engelstalige boek was de afgelopen maand.

Yvonne

Wonder vertelt het hartverwarmende en ontroerende verhaal van een bijzonder jongetje. Bij de geboorte van Auggie blijkt dat er iets mis is. Verschillende DNA afwijkingen zorgen ervoor dat hij misvormd ter wereld komt. Het is ernstig en zijn gezicht is dusdanig misvormd, dat mensen schrikken als ze Auggie zien. Toch gaat het leven door en R.J. Palacio neemt ons mee naar een wereld waarin afgunst, angst, verdriet, maar ook vriendschap, liefde en moed een grote rol spelen.

"She’s very pretty," Mom said. "Yeah, I know," I answered. "We’re kind of like Beauty and the Beast."

Wat het boek zo goed maakt, is dat een maatschappelijk probleem op een milde manier bespreekbaar wordt gemaakt en dat we door Auggies ogen zijn leven zien. Ondanks alle pesterijen en negatieve dingen in zijn leven, houdt hij zijn hoofd boven water door overal de humor van in te zien. Het is echt een ontzettend mooi boek en ondanks dat het in de categorie "jeugd" is geplaatst, is het een boek dat geschikt is voor zowel jong als oud.

Onno

In december was er één boek dat er voor mij uitsprong: Dear Martin van Nic Stone. Wie The Hate U Give van Angie Thomas heeft gelezen en dit een goed boek vindt, zal Dear Martin ook waarderen. Het thema is hetzelfde: rechtsongelijkheid tussen zwart en blank en daaraan gerelateerd politiegeweld. Nic Stone heeft echter een geheel andere vorm gekozen, namelijk een verhaal met daartussen brieven aan Martin Luther King. Hierin schetst de hoofdpersoon, Jus, zijn problemen en vraagt hij zich af hoe King daarop gereageerd zou hebben.

Het verhaal vertelt hoe Justyce McAllister ten onrechte door een agent gearresteerd wordt wanneer hij een vriendin wil helpen. Hij realiseert zich dat er veel nieuwsberichten zijn waarin gemeld wordt dat zwarte tieners worden gearresteerd en neergeschoten terwijl zij ongewapend zijn. Op school verschillen klasgenoten van mening over het antwoord op de vraag of zwarten en blanken gelijk behandeld worden. Jus zoekt naar antwoorden en schrijft een eerste brief met zijn vragen en twijfels aan Martin Luther King. Een aantal dramatische gebeurtenissen volgt. Nic Stone weet de gedachten en emoties van Jus en zijn relatie met zijn medeleerlingen en hun ouders op een prachtige manier te verwoorden.

Lieke

In december las ik The Immortalists van Chloe Benjamin. Vier kinderen (twee broers en twee zussen) krijgen van een waarzegster te horen wanneer ze dood zullen gaan. De woorden van de waarzegster hebben - of de kinderen haar nu geloven of niet - invloed op de rest van hun leven. Dit klinkt als fantasy, toch? En dat is het ook. Of niet? Ik weet het nog steeds niet, eerlijk gezegd. Wat ik wél weet, is dat dit een ongelofelijk goed boek is. Benjamin schetst een intiem, persoonlijk portret van een verscheurde familie dat onder je huid zal kruipen en na zal zinderen. Ik zeg dit altijd en ik meen het altijd: lees dit boek! Hier lees je mijn recensie.

Inge

Het boek wat me de afgelopen maand echt van mijn sokken blies, is A Long Way from Home, van de mij nog onbekende schrijver Peter Carey. Hoe heb ik deze schrijver zo lang over het hoofd kunnen zien? Hij won in 1988 al een Booker Prize, en in 2001 nogmaals. Het zou me niet verbazen als hij met A Long Way from Home opnieuw hoge ogen gaat gooien. Het boek wordt aangekondigd als een verhaal over deelname in de vijftiger jaren van de vorige eeuw aan de roemruchte Redex Trial Autorally rond Australië, maar het is zoveel meer dan dat! Het heeft alles wat ik in een roman zoek: innemende niet-alledaagse personages, humor, een spannende plot met een mooie twist, soepel geschreven, en een blik op een voor mij geheel nieuwe wereld, namelijk de cultuur van de Aboriginals. Binnenkort verschijnt het boek. Ik las het voor een recensie, die je binnenkort kunt lezen. Mijn vijf sterren zijn dan al geen verrassing meer.

Dorien

Het boek wat mij het meeste is bijgebleven de afgelopen maand is Simon vs the Homo Sapiens Agenda van Becky Albertalli. Een YA boek dat inmiddels een een paar jaar oud is waarvan begin 2018 een verfilming uitkomt. Hoog tijd om hem eens te lezen, dacht ik dus. Het verhaal gaat over Simon, een homoseksuele middelbare scholier, die nog niet uit te kast is gekomen. Hij heeft mailcontact met een anonieme medestudent die ook nog niet heeft durven uitkomen voor zijn seksuele geaardheid.

Wat maakte dit boek voor mij nou zo bijzonder? Terwijl er aan de oppervlakte van dit boek niet altijd veel gebeurt, speelt er erg veel in de diepere lagen van het verhaal. Hoewel ik snap dat mensen dit boek om deze reden soms wat saai kunnen vinden, vond ik dit juist heel sterk! Vooral omdat ik in YA soms die diepere lagen in een verhaal toch mis.

Sylvia

We Love Lit gaf in december een week lang aandacht aan de auteur Kazuo Ishiguro. Ishiguro heeft namelijk de Nobelprijs voor literatuur gewonnen het afgelopen jaar. Verschillende boeken van de hand van deze auteur werden besproken. Ik las Never Let Me Go met hen mee. In deze dystopische roman kijkt Kathy terug op haar leven. Ze werkt al lange tijd als verzorgster van donoren, onder andere van Tommy en Ruth. Kathy heeft samen met Tommy en Ruth op Hailsham gezeten, een Engelse kostschool. Al meteen aan het begin van het verhaal is duidelijk dat er iets vreemds aan de hand is. Beetje bij beetje wordt het mysterie onthuld waarbij de vraag is hoe zinvol het leven is. Ik was positief verrast door deze schrijver. Ik wil zeker meer van hem lezen!

Wat was jouw mooiste of opvallendste boek in december? Wij horen het graag!