Oktober is alweer voorbij. Tijd om te praten over onze gelezen boeken. In dit artikel vertellen we over 1 favoriet boek: een nagelbijtende horror, een spannende thriller, een schitterende roman en een bijzondere scifi!

Door: Yvonne, Onno, Lieke en Karin

Yvonne

Om me alvast voor te bereiden op het eind van de maand, besloot ik om weer eens een boek op te pakken in een genre dat ik erg weinig lees: horror. Horrorverhalen passen immers perfect bij Halloween! Toen ik in de lokale kringloop struinde, viel mijn oog op een leuk exemplaar van The Ruins. De achterflap belooft dat Scott Smith een creepy verhaal vertelt over nietsvermoedende toeristen die in de Mexicaanse jungle terecht komen. De natuur verbergt een angstaanjagend geheim en niets is meer wat het lijkt. Dat klinkt onheilspellend, niet? Leuk bijkomend voordeel is dat het boek in 2008 verfilmd is en dat ik na het lezen dus direct door zou kunnen met de film om zo toch nog een beetje die Halloween sferen te proeven.

Het begint vrij standaard met een groepje tieners dat elkaar leert kennen. De taalbarrière tussen de verschillende nationaliteiten is natuurlijk geen enkel probleem en de groep wil graag naar een afgelegen stuk van Mexico om daar tempels te bezoeken. Daar begint meteen een mysterieuze sfeer. Ze komen een bijzonder volk tegen en hoewel dit maar een klein stukje van het verhaal is, weet het meteen een nerveus gevoel omhoog te krijgen. De spanningsopbouw is ontzettend goed gedaan. Je vraagt je af wat de dreiging is en hoewel deze - voor mij als nuchter persoontje - wat buitensporig en ongeloofwaardig is, zorgt de spanning toch voor een leuk verhaal. Ik vond het geen uitzonderlijk boek, maar het was wel vermakelijk in de periode waarin griezelen overheerlijk is.

Onno

Na Thirteen schreef Cavanagh opnieuw een boek met advocaat Eddie Flynn als hoofdpersoon, getiteld Fifty-Fifty. Het alarmnummer wordt twee keer achter elkaar gebeld. Twee ruziënde zussen, Alexandra en Sofia Avellino, melden na elkaar dat hun vader, de ex-burgemeester van new York City, vermoord is. Daarbij beschuldigen ze elkaar van de moord. Eddie, die nooit een cliënt aanneemt waarvan hij denkt dat hij schuldig is, neemt de verdediging van Sofia op zich. De advocate Kate Brooks vertegenwoordigt de succesrijke Alexandra in haar eerste zaak, nadat Kate bij een gerenommeerd bureau ontslag heeft genomen. Ook Kate is ervan overtuigd dat haar cliënte onschuldig is. Een van de zussen wil hun vaders bezit van $ 49 miljoen dollar erven en ervoor zorgen dat haar zus schuldig wordt bevonden aan de moord. Maar wie van de twee is het? Is het Alexandra of Sofia?

Het verhaal wordt verteld vanuit drie perspectieven, die van Eddie, Kate en She, waarschijnlijk een van de twee zussen die de moordenares is. De lezer blijft in het duister omtrent de dader, omdat onduidelijk is wie de waarheid vertelt. Verschillende aanwijzingen en twists maken dat telkens de andere zus de vermoedelijke dader is. Er zit een goed tempo in het verhaal en het blijft spannen tot en met het einde. Een aanrader dus voor wie van dit genre houdt.

Lieke

Tegenwoordig hoop ik bijna dat de boeken die ik lees slecht zijn zodat ik ze weg kan doen als ze uit zijn. Als alles wat ik lees fantastisch is dan word ik namelijk waarschijnlijk ooit dood gevonden onder een omgekieperde – want overvolle – boekenkast. Met dat idee in gedachten was oktober een beroerde maand want ik heb twee vijfsterrenboeken gelezen en die brengen mijn death-by-book dus weer een stukje dichterbij. Gelukkig zijn het allebei redelijk dunne boekjes.

West van Carys Davies gaat over een vader die zijn dochter achterlaat om zijn droom achterna te reizen. Het is een hachelijke onderneming terwijl zijn dochter thuis worstelt met al even gevaarlijke problemen. In amper 150 pagina’s slaagt Davies erin om toch iets groots neer te zetten. Het begin van de 19de eeuw in de VS wordt onnavolgbaar beschreven met ruimte voor kleine gebaren en woorden die diepe emoties voelbaar maken. En het taalgebruik… wow!

“She is a perfect little thing – reminds him of milk, or cream, cooling in the shed, a silken chill when you dip your finger but a soft warmth inside. Oh dear God, for a taste.”

Prachtig, toch? Tegelijkertijd is het gruwelijk want deze quote slaat op de tienjarige dochter van de zojuist vertrokken avonturier en komt van een volwassen man. In zo’n dun boekje zoveel zeggen op zo’n indrukwekkende wijze: petje af voor deze schitterende roman, die ook nog eens een debuut is.

Het andere boek waar ik intens van heb genoten, is The Elements of Eloquence van Mark Forsyth. Hierin legt hij uit waarom beroemd quotes – van Dickens tot Dolly Parton en van Jezus tot James Bond – zo indrukwekkend zijn. Het geheim is dat ze allemaal gebruik maken van retorische figuren. Wat dat zijn en waarom ze zo goed werken? Dat legt Forsyth uit terwijl hij pleit voor meer aandacht voor vorm:

“English teaching at school is, unfortunately, obsessed with what a poet thought, as though that were of any interest to anyone. Rather than being taught about how a poem is phrased, schoolchildren are asked to write essays on what William Blake thought about the Tiger; despite the fact that William Blake was a nutjob whose opinions, in a civilised society, would be of no interest to anybody apart from his parole officer.”

Een mustread voor iedereen die van (de Engelse) taal houdt en/of zelf schrijft. Nergens droog ondanks zijn af en toe best ingewikkelde onderwerp; altijd heerlijk hilarisch.

Karin

Voor de Hebban Read-a-thon zocht ik een paar geschikte boeken. Ik wilde een fijne mix boeken, zodat ik lekker kon afwisselen. Een van die boeken werd Steelheart van Brandon Sanderson. Steelheart stond echt al heel lang ongelezen in mijn kast (hoe lang precies wil ik niet onder ogen komen) dus het werd echt tijd om hem op te pakken.

In Steelheart vecht David als onderdeel van ‘The Reckoners’ tegen de ‘Epics’. Deze Epics hebben bijzondere krachten en helaas ook een onstilbare honger naar macht en destructie. David en de Wrekers proberen de Epics te verslaan, maar dat is nog niet zo eenvoudig als je tegen een onsterfelijke vijand moet vechten…

Ik moest even in het boek komen. Normaal lees ik toch over een ander soort superhelden en het was behoorlijk grimmig. Gelukkig werd het snel spannend en zat er ook leuke humor in. Een voordeel van zo laat beginnen aan een trilogie: de twee laatste delen zijn al uit. Die heb ik nu op mijn kerst-verlanglijstje gezet!