De Week van het Beeldverhaal begint! Wij trappen vandaag af met Thornhill van Pam Smy. Deze grafische roman is deels gewone roman en deels puur beeldverhaal. Het resultaat is verbluffend. Ben je klaar voor een gothic tragedie? 

Door Annemieke en Lieke

In Thornhill van Pam Smy uit 2017 (NE: Thornhill) volgen we twee meisjes, Ella en Mary, in twee verschillende tijdlijnen. Vanuit haar nieuwe slaapkamer kijkt Ella uit op een verlaten, vervallen huis. Soms ziet ze in de verwilderde tuin zelfs iemand. Ze gaat op onderzoek uit en stuit daarbij op een verschrikkelijke gebeurtenis uit het verleden.

1982 vs. 2017

Het verhaal van de jonge Mary, die gruwelijk gepest wordt, speelt zich af in 1982 en het verhaal van Ella in 2017. Het verschil tussen deze twee tijden is het duidelijkst aanwezig in de details. Mary zit in een weeshuis en er is daar weinig aandacht voor haar. Ze krijgt eten en onderdak, maar in haar emotionele toestand is eigenlijk niemand geïnteresseerd. Dat haar voornaamste begeleider het selectief mutisme (niet spreken in bepaalde sociale situaties) waar Mary aan lijdt, bestempeld als ‘aanstellerij’ en niet erkent als een echte aandoening is daar een perfect voorbeeld van.

Mary vs. Ella

Mary is een beetje vreemd. Met haar selectief mutisme is ze een gemakkelijk onderwerp van spot en ook haar solitaire hobby – ze maakt poppen – maakt dat ze snel buiten de groep valt. Eén meisje heeft het vooral op Mary voorzien en juist zij is net teruggekeerd naar het weeshuis na een mislukte poging haar ergens te plaatsen. De voormalige pestkop belooft beterschap en probeert toenadering te zoeken tot Mary.

Ella lijkt op het eerste gezicht geen noemenswaardige problemen te hebben. Gaandeweg ontdek je als lezer dat haar moeder afwezig is (dood?) en dat haar vader vaker op zijn werk is dan thuis. Ella is dus veel alleen en moet regelmatig voor zichzelf zorgen. Zo kan ze zich in haar vrije tijd verdiepen in het mysterie van het meisje in de aangrenzende tuin, zonder dat een volwassene in de gaten heeft wat ze aan het doen is.

Novel vs. graphic novel

Het verhaal van Mary wordt verteld middels dagboeknotities en het verhaal van Ella met illustraties. Beide vertelwijzen zijn doordrenkt van een ‘gothic’ sfeer. Bij Mary komt dit voornamelijk door de narigheid die ze meemaakt en door het grote, statige weeshuis waarin ze praktisch opgesloten zit. Het feit dat ze als kind vrijwel hulpeloos is en niemand bereid lijkt haar te helpen, maakt de sfeer extra beklemmend. Bij Ella doen de tekeningen het werk. Deze zijn zwartwit en vaak, letterlijk, heel erg donker. Een onheilspellende kraai begeleidt haar tijdens haar speurtocht naar de waarheid. Elke pagina - woord en beeld - ademt dreiging.

Oordeel

Lieke: Ik geef Thornhill vier sterren. Het plot is ietwat voorspelbaar, maar de sfeer die gecreëerd wordt en de illustraties zijn fenomenaal. Dit is echt een boek om in je handen te houden en te koesteren – of op z’n minst in je kast te zetten om mee te pronken.

Annemieke: Ik werd aangetrokken door de prachtige illustraties in Thornhill. Die hebben er voor gezorgd dat ik het boek ter hand nam en uiteindelijk besloot het boek te lenen. Een bijzonder pareltje, dat zeker verrassend bleek voor mij als lezer. Thornhill krijgt van mij vier sterren.

Gaan jullie in de Week van het Beeldverhaal een ‘boek met plaatjes’ oppakken?