Misschien heb je het al eens gezien, maar ik heb een behoorlijk brede leessmaak. Naast fantasy, young adult en romance verslind ik zo nu en dan een historische roman. Je hebt ze in alle soorten en maten en over uiteenlopende onderwerpen. Een zeer bekende auteur binnen dit genre is Kristin Hannah. Ik heb meerdere boeken van haar gelezen en allemaal hebben ze als gemene deler dat de hoofdrol is weggelegd voor vrouwen en dat het stukje geschiedenis dat wordt besproken niet altijd even bekend is. Haar nieuwste roman heet The Women en bevat eveneens een vrouwelijke hoofdpersoon en een minder bekend stukje van de geschiedenis, de vergeten vrouwen van de Vietnamoorlog. Ik luisterde dit boek, what's my verdict?

Dit artikel is geschreven door Laurie

Over het boek

Het is 1965 en de Vietnamoorlog is in volle gang. De twintigjarige verpleegster Frances "Frankie" McGrath hoort onverwacht de woorden "ook vrouwen kunnen helden zijn". Dit maakt indruk, want volgens haar concervatieve opvoeding moesten vrouwen zo snel mogelijk trouwen en kinderen krijgen. Als haar broer zich aanmeldt bij het leger om Amerika te dienen in Vietnam, besluit Frankie hem te volgen als verpleegkundige. Ze is jong en onvoorbereid op de chaos die ze in Vietnam aantreft. Niet alleen daar, maar ook op haar terugkeer naar het door de oorlog en protesten verscheurde Amerika is ze onvoorbereid. Zal Frankie haar weg weer weten te vinden of blijft haar trauma haar achtervolgen?

Verwachtingen vooraf

Doordat ik al meerdere boeken van deze auteur heb gelezen, wist ik al een beetje wat ik kon verwachten. Boeken over de Vietnamoorlog heb ik nog niet veel gelezen en over de vrouwelijke veteranen is bij mijn weten niet eerder een boek verschenen. Het luisterboek wordt voorgelezen door Julia Whelan en dat is ook de reden dat ik hier voor heb gekozen. Ik verwachtte dat Frankie een sterke vrouw is die vecht voor haar idealen.

Personages

Frankie is pas twintig jaar als ze zich aanmeldt voor het leger. Ze is slim en kundig, al heeft ze haar kennis nog niet goed in praktijk kunnen brengen. Ze is cum laude afgestudeerd als verpleegkundige, maar moet onderaan de ladder beginnen. Al snel wordt duidelijk dat ze deze hiërarchische structuur niet trekt. Ze wil door, ze wil mensenlevens redden. Ook het ideaalbeeld van snel trouwen, kinderen krijgen en huisvrouw worden past niet bij haar. In het leger hoopt ze het verschil te kunnen maken en een heldin te kunnen zijn. Na haar aankomst in Vietnam zie je een schuchter meisje dat angstig is om zwaargewonden te verzorgen en soms aarzelend is in haar handelingen. Met hulp van de andere verpleegkundigen en artsen ontwikkelt Frankie zich in een razend tempo tot een onmisbare verpleegkundige. Ze moet veel te snel volwassen worden en dat merk je vooral later in het verhaal terug. Na haar thuiskomst komt de impact van haar werk in Vietnam direct tot uiting. Frankie heeft last van nachtmerries en schrikt van het minste of geringste. Voor de buitenwereld houdt ze vol dat het goed met haar gaat, maar vanbinnen is ze kapot. Ook dit komt goed tot uiting. Gedurende het verhaal volg je Frankie haar rouwproces en de weg naar acceptatie, want genezen lukt niet. Gelukkig heeft ze steun van haar collega's Barb en Ethal, zij snappen bijna als enige waar Frankie doorheen gaat. Ook dit zijn sterke vrouwen, vooral Barb.

Schrijfstijl en verhaal

De schrijfstijl van Hannah is prettig waardoor het boek vlot leest. Het verhaal loopt nergens stroef en de auteur neemt je van begin tot eind mee op Frankie's reis. De opbouw is wat traag, maar dit verandert na aankomst in Vietnam. Vanaf hier wil je continu weten hoe het verder gaat en wat er gebeurt. Het gedeelte in Vietnam beslaat ongeveer de helft van het boek, waarna Frankie huiswaarts keert. Voor wie denkt dat het verhaal dan zal voortkabbelen, heeft het mis. Hier begint het grote verwerken. Het boek dendert maar door, van emotie naar emotie. Frankie heeft het moeilijk en kan weinig steun verwachten. In Vietnam zit ze in een "veilige" bubbel met collega's die later ook goede vrienden van haar worden. Iedereen leeft van spoedgeval naar spoedgeval en tijd voor verwerking is er niet. Die ruimte is er thuis wel, waardoor de auteur meer ruimte kan geven aan emoties en hoe hier mee om te gaan. Het boek kent hierdoor een constante spanningsboog, al is die in de tweede helft meer  onderhuids aanwezig. Door middel van tijdssprongen wordt uiting gegeven aan hoe lang een oorlogstrauma nog door kan werken en hoe het altijd blijft sluimeren.

Thema's

Er zijn veel thema's verwerkt in deze roman. De meest in het oog springende zijn verdriet, vriendschap, rouw en liefde. Ja, dit verhaal heeft ook wat romantiek, maar dit voert niet de boventoon. Het is wel een belangrijk aspect in het leven van Frankie en het zorgt ook voor de nodige ellende. De focus ligt echter op het thema schaamte. Frankie's vader vind het een heldendaad van zijn zoon om zijn land te dienen in Vietnam. Dat zijn dochter ook gaat kan hij maar moeilijk verkroppen. De familie spiegelt iedereen dan ook voor dat Frankie in Europa is om te werken. Hierdoor merkt Frankie bij thuiskomst dat niemand naar haar wil luisteren of haar wil begrijpen. De reacties hierop zijn tekenend voor hoe ook haar eigen familie Vietnam ver weg stopt. Als ze later bij officiële instanties aanklopt voor hulp krijgt ze te horen dat er geen vrouwelijke Vietnamveteranen zijn en dat ze niet welkom is voor therapie. Overal hoort ze dit, alleen mannen hebben gevochten in Vietnam. Dat er verpleegkundigen nodig waren wordt weggewuifd en men geeft Frankie niet de kans om haar verhaal te doen. Dit resulteert in een opeenstapeling van gebeurtenissen die het directe gevolg zijn van trauma's die nooit verwerkt kunnen worden. Amerika schaamt zich voor de oorlog die de overheid met hand en tand verdedigt en deze schaamte is er ook nog lang nadat de Amerikaanse troepen zich uit Vietnam terugtrekken. Hier zijn Frankie en alle andere verpleegkundigen die daar zijn geweest de dupe van. Pas jaren later komt er erkenning en kan Frankie eindelijk leren omgaan met wat ze heeft meegemaakt. Hannah neemt ruim de tijd om de schaamte uit de diepen waardoor dit de rode draad van het verhaal wordt en alle andere thema's overschaduwd. Dit is beslist niet erg, want dit zorgt ervoor dat je geboeid blijft en dat deze historische roman zo veel meer diepgang krijgt dan de flaptekst doet vermoeden.

What's my verdict?

Plezier is absoluut het verkeerde woord, maar ik heb The Women van Kristin Hannah met zowel interesse als verbijstering geluisterd. De ontwikkeling die Frankie doormaakt is mooi om te zien, al moet ze veel te snel volwassen worden. Ze groeit uit tot een onmisbare kracht in haar team in Vietnam, ook al moet ze hier thuis de prijs voor betalen. De auteur heeft ruim de tijd genomen om het thema schaamte uit de diepen en dat is goed te merken. Er is veel onderzoek nodig geweest en dit is terug te lezen in het verhaal. De opbouw is wat traag, maar dat is iets dat ik gewend ben van de boeken van deze auteur. Al snel komt het tempo erin en worden de belangrijkste thema's geïntroduceerd. Dit allemaal zonder dat het boek tempo verliest. Ik wist wel iets over de Vietnamoorlog, maar ik wist niets van de schaamte die de Amerikaanse bevolking voelde en ik wist al helemaal niets van het feit dat de vrouwen die zo onmisbaar zijn geweest, zo lomp vergeten werden. Ik werd van begin tot eind meegezogen in het verhaal en beoordeel dit boek dan ook met 4 sterren.

Het jij al eens een boek over de Vietnamoorlog gelezen?