De Women’s Prize for Fiction is een van de drie belangrijkste literaire prijzen in het Verenigd Koninkrijk. Voor het eerst werd hij uitgereikt in 1996. Waarom een Women’s Prize? Je kunt ook zeggen: waarom niet? Uitstekende kwaliteit, originaliteit en toegankelijkheid zijn de kernwoorden.

Door Inge & Lieke

Natuurlijk was er veel discussie over dit initiatief. Was een aparte prijs voor vrouwelijke schrijvers wel nodig, was het geen discriminatie? Belangrijke aanleiding was dat op de shortlist voor de Booker Prize in 1991 geen enkele vrouw stond. De prijs van 30.000 pond en een bronzen beeld wordt jaarlijks uitgereikt aan een vrouwelijke auteur van een in het Engels geschreven roman die in het voorgaande jaar in het Verenigd Koninkrijk verscheen. Hoofdsponsors zijn gekomen en gegaan, de prijs heeft verschillende namen gehad zoals Orange en Bailey’s. Inmiddels heeft de prijs weer zijn oorspronkelijke naam, en zijn er verschillende sponsors die samenwerken.

De prijs doet net als de Booker en de Costa wonderen voor de verkoop van de genomineerde boeken. Logisch: als je ongericht aan het dwalen bent door een boekhandel of als je niet kunt kiezen, is een genomineerd of prijswinnend boek een voor de hand liggende keus. Verleden jaar won The Power van Naomi Alderman, een boek dat ook bij ons op Hebban de nodige aandacht heeft gekregen. Kijk maar eens bij onze recensies en bij de Nederlandstalige leesclub over De Macht!

De shortlist van 2018 is aangekondigd op 23 april. Hij bevat drie debuten en één boek van een eerder genomineerde auteur. Een aantal fantastische schrijfsters, zoals Jennifer Egan en Gail Honeyman, haalden deze shortlist niet. Reden te meer om ons te verdiepen in de boeken die de shortlist wel haalden.

The Idiot van Elif Batuman

Elif Batuman (1977) is een Amerikaanse literatuurwetenschapper, essayist en schrijfster met Turkse ouders.  In 2010 verscheen van haar het autobiografische The Possessed, over haar obsessieve liefde voor de Russische literatuur. The Idiot is een autobiografische roman over de 18-jarige Selin die in 1995 gaat studeren aan Harvard en er in alle naïviteit van uitgaat dat seksisme en racisme niet meer bestaan.  Ze raakt gefascineerd door de nieuwe mogelijkheden van e-mail en begint een experimentele verhouding in e-mailvorm met een Hongaarse medestudent. Tegelijkertijd zoekt ze naar een manier om betekenis te geven aan haar leven en schrijverschap los van de bijna verplichte romantiek.

Inge: Klinkt dit saai? Batuman staat erom bekend dat ze haar humor vindt in de kloof tussen verwachtingen en realiteit, en uitblinkt in het omzetten van haar bizarre ervaringen in een hilarisch verhaal.

The Idiot: #25 (boek met #diversiteit)

The Mermaid and Mrs. Hancock van Imogen Hermes Gowar

The Mermaid and Mrs. Hancock is het debuut van Imogen Hermes Gowar. Zij heeft onder andere kunstgeschiedenis gestudeerd, en dat is te merken aan de rijkdom aan detail in haar roman, waarvoor uitgeverijen tegen elkaar opboden. De Nederlandse vertaling, De meermin en de courtisane, wordt bij uitgeverij Atlas Contact in juni verwacht.

De charmante en goed van de tongriem gesneden Angelica werkt in het 18e-eeuwse Londen als prostituée in een bordeel met een zeemotief waar een gedroogd zeemeerminnetje (naast de dames zelf!) de centrale attractie is. Angelica slaat de rijke Mr. Hancock aan de haak, maar dan verschijnt nóg een meermin op het liefdestoneel…

Inge: Dit lijkt me een heerlijk boek. De 18e-eeuwse tegenhanger van de film The Shape of Water?

The Mermaid and Mrs. Hancock: #24 (historische roman), #34 (boek met een naam in de titel), #46 (beestachtig boek)

Sight van Jessie Greengrass

Jessie Greengrass (1982) debuteerde eerder met de verhalenbundel An Account of the Decline of the Great Auk, According to One who Saw It.

Sight is haar eerste roman. Boeiende overpeinzingen van een jonge vrouw over haar moederschap, het verlies van haar eigen moeder en de invloed van haar grootmoeder, een psycho-analytica. Het gaat over ouderschap, leven geven en leven loslaten, en ook over uiteenlopende onderwerpen als de ontwikkeling van de psycho-analyse, menselijke anatomie en hoe we onszelf kennen.

Inge: Greengrass wordt kwa stijl en introspectiviteit wel vergeleken met Virginia Woolf. Aanrader dus, maar misschien niet voor iedereen?

Sight: #16 (boek dat in 2018 verschenen is) #45 (boek dat zich afspeelt in meerdere tijden)

When I Hit You; Or, a Portrait of the Writer as a Young Wife van Meena Kandasamy

Meena Kandasamy (1984), dichter, schrijver en vertaler, woont in Chennai (India) en Londen en zet zich als activist en feminist in tegen o.a. het Indiase kastenstelsel.

When I hit you; Or, a portrait of the Writer as a Young Wife is een autobiografische roman over een gewelddadig huwelijk, waarin zij dacht met een weldenkende academicus en bondgenoot te trouwen, terwijl hij dacht dat zij zijn gehoorzame eigendom zou worden. Geen melodramatisch clichéverhaal, maar een fijnzinnig relaas over hoe je jezelf kunt redden uit een traumatisch huwelijk.

Inge: Ik herinner me nog goed een ontmoeting met een middle class echtpaar uit New Delhi op de luchthaven van Leh, en een gesprek met de vrouw over haar leven, waarin het ideaal van dienstbaarheid en aanpassing vooropstond. Althans, voor haar.

When I Hit You: #25 (boek met #diversiteit), #27 (waargebeurd boek)

Home fire van Kamila Shamsie

Kamila Shamsie (1973) is geboren in Pakistan en woont sinds sinds 2007 in Londen. Home Fire is haar achtste roman. Dit is niet de eerste keer dat Shamsie genomineerd is voor de Women’s Prize for Fiction. Haar vorige twee boeken haalden ook de shortlist, maar wonnen uiteindelijk niet. Driemaal is scheepsrecht?

Home Fire is een moderne hervertelling van de Antigone mythe.

Lieke: Ik ben gek op de Griekse mythologie, dus natuurlijk ben ik benieuwd naar hoe Shamsie dit heeft aangepakt. (Side note: ik heb ooit een toneelstuk gezien – misschien er zelfs in meegespeeld? – over Antigone, maar ik weet er absoluut niets meer van, haha.)

Home Fire: #25 (boek met #diversiteit), #36 (hervertelling van een sprookje of legende), #37 (Aziatische roman of thriller), #43 (boek waarin religie een rol speelt)

Sing, Unburied, Sing van Jesmyn Ward

Jesmyn Ward (1977) is een Amerikaanse auteur en doceert Engels aan de universiteit van Tulane in New Orleans. Ze heeft tweemaal de National Book Award gewonnen: in 2011 met haar tweede roman,Salvage the Bones, (over het leven van een familie voor, tijdens en na orkaan Katrina) en in 2017 met Sing, Unburied, Sing.

Jojo is een 13-jarige jongen. Hij heeft een zwarte moeder en een blanke vader. Zijn moeder, Leonie, worstelt met een drugsverslaving en zijn vader zit een veroordeling uit. Als hij wordt vrijgelaten, neemt Leonie haar kinderen mee naar de gevangenis. Daar ontmoet Jojo een andere jongen: de geest van een dode gevangene.

Lieke: Het is oké om af en toe een beetje oppervlakkig te zijn. Ik ben verliefd op de cover van dit boek. Op het eerste gezicht lijkt het ingetogen en eenvoudig, maar er gebeurt zoveel. De achtergrond overlapt hier en daar op interessante wijze met de titel. En wat een titel! Prachtig en intrigerend: die drie woorden zitten al een tijdje als een deuntje vast in mijn hoofd.

Sing, Unburied, Sing: #13 (in 2017 bekroond boek), #25 (boek met diversiteit), #38 (roadtrip boek)

Stuk voor stuk intrigerende, bijzondere verhalen. Op 6 juni wordt de winnaar bekendgemaakt. Wij willen ze alle zes lezen. Dat gaan we dus proberen. We houden je op de hoogte!

Welke boeken spreken jou aan, welke wil je lezen, en vooruit, waag eens een gok: welk boek denk je dat dit jaar de prijs gaat winnen? En waarom?