Ik kende deze bloemen niet echt, actief, de Black Eyed Susans (Rudbeckia hirta of Zonnehoed), waarschijnlijk had ik ze wel eens ergens zien staan, maar de naam zei me zo niets. Wonderlijk, want ik ben iemand van de 'groene vragen', zeg maar. In eerste instantie was dat de enige prikkel, die de titel van het boek me gaf; Wat is dat voor bloem? Het boek kwam op de 'shortlist' van mijn thrillerleesclub, maar haalde het niet. Vaak denk ik dan 'die wil ik toch eens lezen', nog vaker vergeet ik dat. Zo ook nu.

"De hoofdpersoon van het boek heeft een conversiestoornis", werd me bij een volgende bijeenkomst door een ander leesclublid verteld. Dit zou voor de meeste mensen rare, toevallige informatie zijn, maar tot mij werd het doelbewust uitgesproken, omdat mijn dochter hier ook last van heeft. Bij een conversiestoornis schakelen de hersenen verschillende functies uit onder invloed van stress. Zo kan mijn dochter soms niet lopen, praten of haar armen bewegen. (maar dat is een ander blog ;-) ) Deze informatie trok me over de streep en ik las het boek.

Tessa, de hoofdpersoon in het boek, kan door een traumatische ervaring niet meer zien. Ze werd, samen met twee andere meisjes, gevonden in een kuil en bedolven onder Black Eyed Susans. In de volksmond werden Tessa en de meisjes 'de Susans' genoemd, dankszij deze bloemen. Tessa was de enige overlevende. Door therapie, en met hulp van haar beste vriendin, komt ze deze ervaring te boven, waarna ze weer kan zien.

Het boek gaat vooral over de volwassen Tessa, die af en toe geconfronteerd wordt met Black Eyed Susans, die willekeurig bij haar in de omgeving neergezet worden. Ook middenin de winter. Uiteraard levert dit angst en stress op, gelukkig geen terugval naar de conversie. Door op zoek te gaan naar haar verleden, komt Tessa er alsnog achter, wie de 'andere Susans' waren, wie ze vroeger vermoordde en waarom zij bij hen werd gelegd. Tijdens deze zoektocht volgen we ook Tessie, de jonge Tessa, tijdens haar therapie. Door dit verschil in perspectief en flashbacks leest het boek als een puzzel, waarvan de stukjes in elkaar gelegd worden.

Het is inmiddels een jaar geleden, dat ik dit boek las. Bijna was ik het vergeten, ware het niet dat bij mij in de buurt vorig jaar Black Eyed Susans zijn geplant. De bloemen op de foto bij het artikel. Ze bloeien sinds vorige week weer en zo dacht ik weer aan dit boek. De details ben ik kwijt, maar ik weet nog wel dat het boek me enorm boeide. De ontknoping zag ik deels aankomen en was deels onverwachts. Toch een verrassing dus.

Heb jij ook wel eens, dat iets in je omgeving je doet denken aan een boek of verhaal?