"Ben u schrijfster?" Ik kijk van mijn blogboekje op in twee verwachtingsvolle ogen achter een moderne roze bril. Ik snap haar vraag, want waar zij op hoopt, dat had mij ook leuk geleken: echte schrijvers ontmoeten in de boekhandel tijdens Bookstoredag. Maar dat valt tegen.

Op deze zonnige zaterdag ben ik helaas later opgestaan dan gepland. Bij mijn eerste stop, Boekhandel Godert Walter, ben ik nét te laat binnen. Dat ik daar niets van het programma meekrijg is dus geheel mijn fout, als ik me niet vergis zag ik schrijfster Saskia Goldschmidt net de boekhandel verlaten. Op een tafel tussen gezellige bankjes, staan nog lege kopjes en een lege koekjesverpakking. Ook de winkel is zo goed als leeg. Maar, er is een gouden randje: door een gesprek dat ik opvang bij de kassa, kom ik er achter dat onze Stadsdichter, Lilia Zielstra, in deze winkel werkt. Dát is leuk! Ik vraag haar om één van haar bundels, maar helaas zijn die er niet te koop. Ze zijn al te oud, maar Lilian is bezig met een nieuwe. Gelukkig volg ik haar op social media, dus ik houd in de gaten wanneer ik wél een (nieuwe) dichtbundel bij de dichteres zelf af kan rekenen of of ze toch een aantal bundels uit 2014 nog in de boekhandel zal leggen.

Door een vrolijke lichte stad loop ik naar mijn volgende stop: Boekhandel Van der Velde aan het A-kerkhof. Op het nippertje las ik op hun facebookpagina dat ze wel aan deze dag meedoen. Onderweg stel ik mijzelf de vraag wat voor boek ik eigenlijk wil kopen. Tegenwoordig koop ik mijn boeken vooral online en digitaal. Hierdoor wordt de boekenkast minder belangrijk, zo lijkt het wel. Hij is vol, maar echt veel voller wordt hij niet meer. Dat kan ook amper. De enige nieuwe exemplaren die erbij komen, zijn mijn gewonnen boeken van Hebban (waarvoor DANK!) en de boeken die ik kocht in de boekenweek. Ohja, en een paar dwarsliggers, die ik laatst zag.

Het lijkt me van belang dat ik niet een boek koop om een boek te kopen, maar omdat ik dat boek écht wil hebben. Direct komt Lisey's verhaal van Stephen King in me op. Mijn King-plank kan altijd uitbreiding gebruiken en dit boek was me totaal ontgaan, totdat hij laatst genoemd werd in een buurblog.  Opgewekt stap ik de winkel binnen. Eerst neus ik rond. Ik zie boeken, waar ik me voor inschreef op deze site en die ik daardoor al las. Of niet. Dan loop ik naar de kast met King-boeken. Dat valt tegen, er staan een stuk of tien en Lisey's verhaal is daar niet bij. Wat nu? Terug naar de boeken waar ik me voor inschreef en die ik niet kreeg, zoals Niemandsland van S. Tolkien. Zo, die is dik! Met mijn zere handen gaat het me helemaal niet lukken om deze al lezend vast te houden. Dit probleem heb ik ook met Het achtste leven (voor Brilka) van Nino Haratischwili. Een schitterend boek dat ik wél las als feuilleton. Graag zou ik die in mijn kast hebben staan, maar waarom? Lezen zal ik de papieren uitgave niet, zoveel is me duidelijk als ik 'm even oppak.

Dan zie ik 50 dingen die ik blijf doen (en andere verhalen) van Saskia Noort. Dit lijkt me een toepasselijk boek, aangezien ik verjaardagsgeld van mijn vijftigste verjaardag uitgeef. Saskia en ik zijn even oud, begrijp ik hieruit. Terwijl ik mijzelf neerzet om te genieten van een cappuccino en een gratis gebakje, lees ik in het boekenmagazine Vol van Boeken een interview met Sonja Barend over haar boek Je ziet mij niet meer terug en ik besef me ineens dat ik die ook graag wilde hebben.

Tevreden pak ik mijn blogboekje erbij en begin te schrijven voor dit blog. Ouderwets met pen en papier, zoals vroeger in een dagboek. Passend in een boekwinkel, zo bedenk ik me. Qua activiteiten valt Bookstoreday me wat tegen, maar ik heb me prima vermaakt en ben blij met mijn aanwinsten. (Tijdens het afrekenen krijg ik Achtste groepers huilen niet er nog gratis bij) Sorry mevrouw, schrijfster ben ik helaas niet, lezer gelukkig wel en ik heb weer heerlijk boeken kunnen snuiven, voelen en bekijken. Daarvoor moeten boekwinkels toch echt blijven.