Is het een zelfhulpboek of een roadtrip langs de ervaringen van de schrijfster in het land van Yoga en andere manieren om tot jezelf te komen, dat vraag ik me af als ik met het boek in handen sta. Het is 8 maart en ik ben bij een lezing van Stine Jensen in verband met Internationale Vrouwendag. Om mij heen zitten ruim 70 vrouwelijke collega's, die zich voor deze lezing van ons vrouwennetwerk inschreven op het moment dat Jensen door velen nog volop als mol gezien werd. Dat was voor mij in elk geval wel een reden om me op te geven voor deze bijeenkomst van ons vrouwennetwerk. Daarnaast leek het me uiteraard interessant en weer eens leuk.

Stine Jensen
Schrijfster Stine Jensen is 'wereldberoemd' door iets wat ze niet is: Dé Mol. Ze is slecht in spelletjes en het binnenhalen van geld en moest voortijdig het programma "Wie is de mol" verlaten. Ze is ook filosoof, geboren in Denemarken en de helft van een ééneiige tweeling. Ze schreef onder andere de  boeken 'Dus ik ben' en 'Go east!'.

Jensen gebruikt het boek Dus ik ben, dat zij samen met mede-filosoof Rob Wijnberg schreef, als introductie voor haar lezing over het boek Go East! en vraagt ons hoe we ons voorstellen. We moeten 5 steekwoorden gebruiken. Mijn lukt het niet, ik kom niet verder dan moeder, secretaresse en nog iets, waar ik nu al niet meer op kan komen. Het schijnt dat de meeste vrouwen bij voorstellen benoemen dat ze moeder zijn en/of echtgenote. Mannen 'vergeten' dit detail vaak, wanneer ze zich voorstellen. Zij focussen zich meer op wat ze doen. Sommige vrouwen benoemen zelfs dat ze vrouw zijn, alsof dat niet te zien zou zijn.

Go East!
Het idee voor het boek Go East ontstond nadat Jenssen met een burn-out thuis zat. Om zich beter te leren voelen, besluit ze zich meer op yoga te gaan richten. Ze komt bij een Kundulimeester terecht.

In het boek begint Jensen met uitleggen, welke verschillen er zijn tussen de oosterse en westerse filosofiën. Dat we in het westen vooral dualistisch denken, waar het oosten non-dualistisch is. Geen wit-zwart, goed-slecht of mannelijk-vrouwelijk, hoewel over dat laatste de plek van vrouwen in de oosterse samenleving toch anders doet vermoeden. Non-dualistisch denken blijkt lastig, voor ons westerse brein.

Wanneer de yoga in de jaren 60 in het westen geïntroduceerd wordt, vinden vooral hippies en de geitenwollesokken-figuren zich hierbij thuis te voelen. Inmiddels heeft yoga een meer stoer karakter gekregen. Managers doen het, Dexter in te tv-serie doet het en op posters staan geen zachte vrouwen in losse fleurige stoffen meer, maar gespierde mannen. Yoga verwesterd. We hebben te maken met tulpenboedisme.

Terwijl Jensen steeds verder in de Kunduli duikt, en zich met tegenzin over lijkt te geven aan deze manier van leven, lees je hierover haar innerlijke strijd. Ze ziet in zichzelf ineens haar 'zweverige' moeder terug, terwijl haar nuchtere tweelingzus haar bekommentarieert.
Zoals ze zelf enigszins spottend concludeert: natuurlijk komt het goed met haar, zoals met vrijwel alle boeken, waarin de schrijver een nieuwe manier van leven ontdekt. Dus staat ze inderdaad 's morgens om 4 uur onder de koude douche (!) om daarna haar oefeningen te gaan doen.

Las ik wat anders?
Was dit nu een echt 'Lees eens wat anders', boek voor mij? Ja. Hoewel ik filosofie interessant vind, lees ik eigenlijk nooit een boek van een filosoof of over filosofie. Het boek 'De wereld van Sofie' staat al jaren in de kast, ik las alleen het eerste hoofdstuk en werd toen afgeleid. Een boek geschreven door een filosoof was voor mij dus nieuw, maar echt filosofisch is het niet. Het is meer de ontdekking van Jensen van deze manier van yoga beoefenen.

Ondertussen wil ik graag yoga gaan doen, maar ben ik niet van plan om 's morgens om 4 uur op te staan voor wat voor douche dan ook. Ik vraag me ook af hoe je deze levenswijze kunt inpassen, met een 'normale' baan van 9-5 (bij wijze van spreken) en een gezin. Zeker dat gezin zal aanpassingen moeten doen. Of meegaan.