Winactie Harper Collins Nederland

Het leven is aan de durvers! Want toen uitgeverij Harper Collins op haar Facebook-pagina vijf mensen zocht voor het reviewteam van Als twee druppels water, schreef Greet: Het ideale scenario is dat Joyce Remmerswaal en ikzelf beiden een exemplaar van het boek winnen, want wij zijn goed in het schrijven van duoverslagen. Of zoiets. En zie, het heeft geholpen, op 10 mei kregen wij een berichtje dat we aan de slag konden.

In Nederland bij Joyce werd het boek al na een dag bezorgd, Greet moest er heel wat langer op wachten en toen werd het voor haar nog een heuse spoedklus, dat gebeurt de laatste tijd wel vaker…

Het boek ziet er leuk uit, het ligt goed in de hand en heeft een prettig leesbare lettergrootte. Wij gelukkig en dus begonnen we eraan.

Waarover gaat het boek?

In 2003 verdwijnt de toen 16-jarige Rebecca Winters, het is niet duidelijk of ze ontvoerd is of omgekomen bij de grote bosbranden die haar woonplaats teisterden. Elf jaar later, we schrijven 2014, beslist een jonge vrouw zich voor de verdwenen Rebecca uit te geven, om zo aan haar belabberde levenssituatie te ontkomen. Het is oppassen om de beide verhaallijnen uit elkaar te houden. De auteur komt ons tegemoet door afwisselend het perspectief van de alwetende verteller (2003) en de ik-vorm (2014) te gebruiken. 

Beoordeling

En toen, tja toen was het toch niet helemaal wat we ervan verwacht hadden. De cover spreekt van een psychologische thriller gaat, maar die term dekt de lading niet. Joyce zou eerder over een psychologische roman spreken, terwijl Greet het psychologische aspect niet echt uit de verf vindt komen. 

Als twee druppels water is niet het fantastische boek dat de lezer voorgespiegeld wordt. Goede ideeën worden te vaak afgewisseld met zwakke elementen. En hoewel Anna Snoekstra fictie schrijft, zou een beetje geloofwaardigheid op zijn plaats zijn geweest. Rechercheurs worden als regelrechte idioten neergezet, de manier waarop de nieuwe Rebecca haar plaatsje in de familie Winters opeist, de manier waarop ze met haar vermeende familieleden en vroegere vrienden omgaat, is op het absurde af. De grote lijnen van de ontknoping zijn vrij snel duidelijk, daarvoor worden genoeg hints gegeven, de finesses ervan komen echter als een donderslag bij heldere hemel. Snoekstra heeft haar boek op een originele manier proberen af te ronden, maar hoeveel toeval kan een mens voor waar aannemen? 

Spanning laat vergeefs op zich wachten, alleen de laatste 30 bladzijden kunnen enigszins spannend worden genoemd, maar er was veel meer mogelijk geweest. Het plot is uiteindelijk redelijk simpel en voorspelbaar. Zowel in het verleden als heden worstelt Rebecca met zichzelf en haar omgeving. Dit blijft echter redelijk vlak en had meer diepgang kunnen hebben. Dan was je als lezer ook meer in het verhaal getrokken en voelde je je meer betrokken bij ‘Rebecca’.

Toch is het niet alleen maar kommer en kwel. Snoekstra heeft een aangename manier van schrijven, rechttoe rechtaan, zodat je het boek toch met plezier uitleest. Al bij al kan Als twee druppels water de verwachtingen echter niet inlossen, het boek krijgt van ons 2 en 3 sterren. 

Joyce & Greet