Dit is alweer de vierde buddyread van de Thriller Club. Deze keer lazen Ann S. en Greet De laatste meisjes, het boek van de Amerikaan Riley Sager. Ann en Greet, twee veertigers uit Vlaanderen, die elkaar een paar maanden geleden op Hebban leerden kennen. Greet leest het ene boek na het andere, er zijn weinig genres die nooit aan bod komen. Ann houdt er een iets gematigder tempo op na en kiest vrijwel altijd voor spannende boeken. Wat vinden zij van De laatste meisjes?

Wie is Riley Sager? 
Riley Sager is het pseudoniem van de Amerikaanse auteur Todd Ritter. Hij schreef tussen 2010 en 2013 onder andere de reeks over Kat Campbell, vier boeken die jammer genoeg niet in het Nederlands vertaald werden. Op de vraag waarom hij Final Girls onder pseudoniem schreef, is op Goodreads de volgende reactie te vinden:

The complex answer involves the publishing industry, past book sales and publisher expectations. Readers love discovering new authors, which means publishers love introducing new authors, which means it's very hard for previously published authors with low sales numbers to break out of the pack. Unless they write under a new name. Lots of writers have done it. More than most people suspect. My agent and I agreed that it was the best option for me. And that's how Riley Sager was born.

Waarom kozen we De laatste meisjes voor onze buddyread? 
Ann gaf een lijst thrillers door die ze in huis had en die volgens haar heel goed waren. Ze zegt daarover: Heel fijn om een boek van die lijst te lezen, samen met iemand anders. En Greet? Tja, die heeft net als Ann een heleboel ongelezen boeken liggen en wist dus wel raad met het lijstje van Ann. De keuze voor De laatste meisjes was snel gemaakt, in augustus zou er immers al een nieuw boek van Riley Sager verschijnen.  

Greet stelde drie vragen aan Ann en beantwoordde die natuurlijk ook zelf.

Vond je het boek spannend? Waarin zat die spanning? Wilde je heel de tijd verder lezen of kon je het boek makkelijk wegleggen? 

Ann: Ik kan het boek in drie delen verdelen. Het eerste deel vond ik niet echt spannend, het ergerde mij echt hoeveel keer de woorden ‘final girl’ hierin voorkwamen. Het tweede deel vond ik spannend, maar wel ongeloofwaardig, die Sam was echt wel doorgedraaid. In het derde deel kom je erachter waarom dat zo is en dan is het weer heel goed te begrijpen.

Greet: Ja, ik vond het boek zeker spannend, ik wilde absoluut weten wat er nu eigenlijk gebeurd was in Pine Cottage, hoe sneller hoe liever. Het kon toch niet zijn dat Quincy zich niets meer herinnerde? Het boek lang wegleggen was geen optie, al was het maar omdat ik een zeer drukke leesplanning had in mei en juni, opschieten was dus de boodschap!

Vond je de ontknoping verrassend of had je ze zien aankomen?

Ann: Het derde deel heb ik in één stuk doorgelezen, ik kon het niet meer wegleggen, ik wou nu eens weten hoe het allemaal in elkaar zat. Al voor de helft van het boek vermoedde ik dat … [stukje tekst weggelaten in verband met spoilers], maar pas op het laatste had ik ineens iets van BOEM oh ja, zo, inderdaad!

Greet: De ontknoping had ik totaal niet zien aankomen. Het is een beetje jammer dat er doorheen het boek niet een aantal hints gegeven werden, nu kwam een en ander nogal onverwacht. Al bij al toch een meer dan geslaagde plot.

In augustus verschijnt het nieuwe boek van Riley Sayer, Mijn laatste leugen. Ga je dat boek lezen? Waarom wel/niet? 

Ann: Het volgende boek van deze schrijver ga ik zeker lezen, omdat de achterflap mij echt wel aanstaat. Hij heeft een goede en aangename schrijfstijl, wat voor mij belangrijk is.

Greet: Ik ren niet meteen naar de winkel zodra het verschijnt, maar ik wil het zeker lezen, kijken of Sager een gelijkaardige opbouw gebruikt of uit een heel ander vaatje tapt.

Na deze drie vragen beantwoord te hebben, wist Ann er ook nog twee te verzinnen.

Ik vond dat Jeff te veel op de achtergrond bleef. Ik had verwacht dat hij een grotere rol in het verhaal zou spelen. Wat vond jij? 

Greet: Deze vraag ontving ik nadat ik het boek al een paar weken uithad. Wie was Jeff ook alweer? Zou dat de partner van Quincy zijn? Ja dus! Mij heeft het niet gestoord dat hij niet altijd op de voorgrond trad. Ik vond het heel acceptabel dat Quincy vaak haar eigen gang ging, vooral wanneer ze dingen wilde uitzoeken.

Wat vond je van de cover?

Ann: Ik vond hem wel geslaagd, hij doet een vrouwenthriller vermoeden, en dat is het boek ook, vind ik.

Greet: Als ik me goed herinner, is het de cover die indertijd als eerste mijn aandacht trok. Ik ben heel gevoelig voor covers, die kunnen wel eens de doorslag geven. De cover van De laatste meisjes met dat zwart, wit en roze vind ik bijzonder geslaagd, een echte blikvanger!

Conclusie: Ann geeft het boek drie sterren, zij denkt dat het volgende boek van Sager beter is. Greet vindt het boek vier sterren waard. Met De laatste meisjes hadden wij een geslaagde blind date, zoveel is duidelijk!

Groetjes, en blijf lezen!
Ann & Greet