In een feeëriek verlichte Ruïnekerk in het Noord-Hollandse Bergen werd afgelopen woensdag de nieuwe thriller van Chris Houtman, Het getal van het beest, gepresenteerd. Een toepasselijkere plek is bijna niet denkbaar. Tijdens een boeiend gesprek over godsdienst en literatuur tussen de auteur en dominee Engele Wijnsma leren wij (Chantal en Silvia) de achtergrond van de boeken van Houtman kennen en zelfs een beetje van de man achter de schrijver.

Dominee Wijnsma leidt de avond. Uiteraard is hij gewend te (s)preken voor groepen mensen. Een ervaren interviewer beweert hij echter niet te zijn. Daar is overigens in het verloop van de avond niets van te merken. Het gesprek tussen beide heren verloopt soepel en aangenaam. Wetenswaardigheden en meningen worden uitgewisseld. Het publiek luistert geïnteresseerd.

Onderwerp van de avond is het nieuw uitgekomen boek Getal van het beest. Voor de pauze staan de eerste twee boeken centraal, Akte van berouw en Het negende gebod. Duidelijk wordt waarom de personages en plekken in de verhalen zo authentiek overkomen op de lezer. Het zijn beschrijvingen van plaatsen en personen die een rol hebben gespeeld in het leven van Chris Houtman. In elk boek heeft hij bekenden een rol gegeven. Door grondige research en kennis vanuit zijn studie theologie is ook een groot aantal feiten verwerkt dat het gevoel van echtheid nog eens verstevigt. Boeiend is de discussie over met name het geloof die zich ontspint tussen de twee mannen, van kwartjes die een bepaalde kant op rollen, het verschil tussen god en kerk en een rodeorijdende pastoor.

Een vraag vanuit het publiek verschuift de aandacht van het inhoudelijke naar het literaire gehalte van de boeken. Om zijn schrijfwijze te benoemen, verwijst Houtman naar het interview dat onlangs op Hebban verscheen naar aanleiding van de genreprijs van de Thriller Club. Zelf geeft hij aan dat hij zijn manier van spreken heeft overgebracht op papier. Geen moeilijke, hoogstaande schrijfstijl. In deze stijl plant hij af en toe, in de woorden van dominee Wijnsma, een poëtische bloem. Die tussen de gewone schrijfstijl meer opvalt. Net als een bloem beter tot recht komt tegen een kale muur dan in een veld vol andere bloemen.

Vlak voor de pauze wordt het eerste exemplaar uitgereikt van Het getal van het beest. Een mevrouw uit Bergen mag dit in ontvangst nemen. Ze vertelt ontroerend over het belang van het debuut van Houtman voor haar en wijlen haar man.

Na de thee staat het nieuwe boek in de schijnwerpers. Dit keer geen verhaal dat zich afspeelt in Italië. Voor Het getal van het beest neemt Chris Houtman ons mee naar onder andere Amerika. Het Amerika van de televisiedominees. Het Amerika van Trump. En vooral het Amerika dat duidelijk maakt hoe deze twee zaken steeds meer met elkaar verbonden blijken. Het woord apocalyptisch wordt vaak genoemd. In het duimpjesverslag dat gisteren online kwam is te lezen hoe goed dit boek bij de Thriller Club is ontvangen. Na de achtergrond en betekenis van het verhaal te hebben aangehoord kan ik (Silvia) alleen maar concluderen dat mijn beoordeling nog te laag is geweest. Helemaal als Houtman het einde van het boek kort aanhaalt en ook deze avond afsluit met een bezorgde waarschuwing.

Na de laatste woorden staan we voor in de rij om onze boeken te laten signeren. Houtman neemt de tijd voor een persoonlijk woord en een persoonlijke tekst in het boek. Met een boek vol fijne woorden en een hoofd vol informatie verlaten we het mooie Bergen. Wat een fijne, bijzondere avond! 

Chantal en Silvia