Vorig weekend nodigden we jullie uit om samen met ons naar Frankrijk te trekken. Velen van jullie zagen het wel zitten om de koffers te pakken en mee te reizen. We beginnen onze tour in hoofdstad Parijs, waar een zekere Pierre Lemaitre zeventig jaar geleden het levenslicht zag. We concentreren ons in dit artikel op zijn boeken met Camille Verhoeven in de hoofdrol. 

De auteur

Pierre Lemaitre (1951) is een Franse scenarioschrijver voor film en televisie en heeft zich inmiddels bewezen als een van de beste Franse auteurs van romans, misdaadromans en thrillers. Voor die tijd was hij werkzaam als docent literatuurwetenschappen. Zijn thrillerdebuut Irène (Travail soigné, 2006) sloeg in als een bom en won de Prix du Festival de Cognac. Het was het eerste deel van de uiterst succesvolle misdaadtrilogie rond de Parijse commissaris Camille Verhoeven (meer info over de serie verderop in het artikel).

In dezelfde periode schreef Lemaitre de romans Bruidsjurk (heruitgebracht als Vals leven) en Rollenspel (heruitgebracht als Vrije val). Met zijn zevende boek Tot ziens daarboven (Prix Goncourt 2013) bewees de auteur nog maar eens van alle markten thuis te zijn. In die indrukwekkende en aangrijpende roman beschrijft hij de gevolgen van WOI voor twee jonge soldaten, en hoe Frankrijk de doden herdacht maar de overlevende soldaten leek te vergeten. De romantrilogie zou vervolledigd worden door De kleuren van de brand en De spiegel van ons verdriet. Tussendoor verscheen de spannende roman Drie dagen en levenslang.

De boeken met seriepersonage Camille Verhoeven  

Lemaitre schreef vier boeken met commandant Camille Verhoeven in de hoofdrol. Irène, Alex en Camille zijn drie ‘volwaardige’ boeken, die worden aangevuld met het korte verhaal Rosy.

Zoals wel vaker gebeurt, heeft de uitgeverij niet eerst het eerste deel uitgegeven, doodjammer in dit geval! Moet je nog beginnen aan de serie, begin dan absoluut met Irène. Het eerste en vierde boek in het lijstje werden vertaald door Jan Steemers, de andere door Roelien Vermaant.

1. Travail soigné (2006) = Irène (2014)
2. Alex (2011) = Alex (2013)
3. Sacrifices (2012) = Camille (2014)
4. Rosy & John (2013, bewerking van Les grand moyens uit 2011) = Rosy (2015)

De boeken zijn rasechte thrillers, waarbij Lemaitre niet schuwt om gevoel en emotie te combineren met gruwelijk geweld. Allemaal werden ze een overweldigend succes. Alex en Camille werden bijvoorbeeld bekroond met de prestigieuze CWA International Dagger Award van de Britse Crime Writers' Association, en Irène werd door de VN Detective- en Thrillergids genomineerd voor de VN-Thriller van het Jaar 2015. 

Camille Verhoeven in een notendop

• Commandant bij de Parijse politie
• Recalcitrant maar gevoelig
• Slechts 1,45 meter groot
• Veertig jaar oud
• Compleet kaal (‘chauve comme un œuf’ in het Frans)
• Getrouwd met Irène bij het begin van de serie 

Greet las vorige maand de boeken en vertelt wat ze ervan vindt

Irène

Vanaf de eerste gruwelijke moord is het commandant Camille Verhoeven meteen duidelijk: deze zaak is anders dan alle andere. Verschillende moorden volgen en Verhoeven kiest voor onorthodoxe opsporingsmethoden. De pers, de rechter en de hoofdcommissaris van de politie zijn het daar niet mee eens en keren zich tegen de typische werkwijze van de commandant. Verhoeven staat alleen en raakt verwikkeld in een ingewikkelde persoonlijke strijd met de moordenaar. Wie heeft er het minst te verliezen? Wie zal er winnen? En kan er iemand winnen? 

Mening Greet *****

Ik was nog maar net beginnen te lezen of ik kreeg de eerste verrassing al voorgeschoteld: Camille Verhoeven is een man! En dat terwijl ik altijd dacht dat het hoofdpersonage een vrouwelijke speurder was. Niet dus … Lemaitre heeft trouwens opvallend veel personages met Nederlands klinkende namen geïntroduceerd, het heeft wel iets.

We kennen het allemaal, het is fantastisch wanneer je meteen in een boek zit, zonder dat je moet wennen aan schrijfstijl of personages. Wel, Irène krijgt dat voor elkaar. Halverwege kon ik er niet meer omheen: dit boek is echt wel goed, zeg! Veel klassieke thrillerelementen, maar allemaal zo sterk uitgewerkt dat je wel moet genieten. De plot is ijzersterk, geen idee hoe Lemaitre het voor elkaar gekregen heeft, maar de man is een ware meester! De personages staan als een huis, met een paar rake typeringen zie je ze meteen voor je. De jonge agent van rijke komaf die steengoed is in zijn werk, een oudere collega die ongelooflijk gierig is, Camille zelf die veel te hard werkt en daardoor te weinig aandacht aan zijn zwangere vrouw besteedt …

En wat kan de man een stukje schrijven. Vooral in het begin van het boek valt dat op, later ben je zo in de ban van het verhaal dat je er minder op let. En spannend dat het wordt, niet te doen! Ik geloof dat jullie me al voelen aankomen, niet? Dit eerste boek in de serie krijgt de volle vijf sterren van mij!

Alex

De huiveringwekkende thriller Alex opent met de schokkende ontvoering en marteling van Alex Prévost. Ze wordt op straat in Parijs in elkaar geslagen en afgevoerd in een witte bestelbus. Haar kidnapper lijkt uit op maar één ding: Alex langzaam en lijdend zien sterven. Alex oogverblindend mooi, vindingrijk en met een volstrekt eigen moraal blijkt geen gewoon slachtoffer. Commandant Camille Verhoeven heeft geen enkel aanknopingspunt, geen verdachte en geen spoor. Alleen een snel afnemende hoop. De eigenzinnige Verhoeven en zijn ploeg leveren een strijd tegen de klok. En Verhoeven wordt om geheel eigen redenen door dit misdrijf diep geraakt. Over het raadsel van Alex tast hij tot het laatste moment in het duister. 

Mening Greet ****

Dit boek werd in het Nederlands als eerste uitgebracht, dus gokte ik erop dat het het beste uit de serie zou zijn. Maar zou Alex Irène kunnen overtreffen? Het leek niet echt mogelijk, maar ik wilde het graag ontdekken. We maken in dit boek trouwens een sprong van vier jaar.

Opnieuw zat ik meteen in het boek, al ging het lange tijd een stuk trager dan ik verwacht had. Het duurde even voor er een serieuze plottwist kwam en toen werd het wel erg spannend. En is dat niet wat we allemaal graag willen? Zodanig meeleven met slachtoffers of speurders dat je alleen nog maar wil weten hoe een boek afloopt. Plots werd ik met heel veel vragen geconfronteerd, waar ging dit heen? Gruwelijk is Alex ook, dat lijken alle thrillers van deze serie wel te zijn (als ik dat na twee delen al mag zeggen). Het lijkt bijna overbodig om te vermelden, maar wat is ook dit boek weer heerlijk geschreven, prachtig hoe ook in de vertaling de klasse van de auteur naar boven komt.

Lemaitre heeft een plot neergezet om duimen en vingers bij af te likken. Maar dat besef je pas als het boek helemaal is uitgelezen. Echt heel erg goed gedaan! Toch heb ik over het algemeen iets minder genoten van Alex dan van Irène, vandaar mijn keuze om niet vijf, maar ‘slechts’ vier dikke sterren uit te delen.

Camille

Commandant Camille Verhoeven vindt na de onverwachte dood van zijn vrouw opnieuw geluk bij de lieve Anne, maar dan slaat het noodlot toe. Bij een overval op een juwelier raakt Anne zwaargewond en ze belandt in het ziekenhuis. Door zijn relatie met Anne mag Verhoeven de zaak niet op zich nemen, maar als zij opnieuw bedreigd wordt, kan hij zich niet afzijdig houden en gaat hij op zoek naar de dader. Maar schijn bedriegt en Verhoeven zal voor hij de dader kan vangen nog hele onverwachte ontdekkingen doen. En dan doemt de vraag op: wie is de dader en wie het slachtoffer?

Mening Greet **** 

Hoewel het verhaal in dit boek slechts een periode van drie dagen beslaat en alles zowat van uur tot uur uit de doeken gedaan wordt, voelt het trager dan de twee vorige. Lange tijd was ik ietwat teleurgesteld omdat Camille een vrij klassieke thriller leek te worden (Verhoeven gaat op zoek naar de daders van een overval, die zijn vriendin zwaar gemolesteerd hebben). Ik vroeg me af waar de plottwist bleef die ik na twee boeken van Lemaitre al spontaan verwachtte.

De verrassing kwam er uiteindelijk wel, maar toch vind ik Camille het minste boek tot nog toe. Even voor de duidelijkheid: nog altijd beter dan het merendeel van de thrillers die verschijnen. Veel pluspunten blijven overeind, Lemaitres manier van schrijven is klasse, die man schrijft zo vloeiend. Ik geef dit derde boek uiteindelijk vier sterren, maar ze stralen beduidend minder dan de vier van Alex.

Rosy

In Rosy ontmoet Verhoeven de eenzame mislukkeling Jean Garnier, het brein achter een dodelijk plan. Zeven bommen verspreid over Parijs zullen binnen zeven dagen afgaan. Verhoeven staat voor een groot dilemma: Vormt de verwarde Jean een bedreiging voor de nationale veiligheid of is het een zielige prutser die te veel televisieseries heeft gezien? 

Mening Greet ***

Als afsluiter van dit project mocht ik nog een dun boekje lezen. Qua uitzicht past het totaal niet bij de rest, het is kleiner van formaat en telt beduidend minder bladzijden. Ik meen me te herinneren dat dit verhaal indertijd iets minder enthousiast werd ontvangen dan de andere boeken met Camille Verhoeven en dus was ik benieuwd.

Chronologisch gezien speelt deze novelle zich af tussen Alex en Camille, maar het heeft maar weinig raakpunten met de ‘volwaardige’ boeken in de serie. Lange tijd was ik heel enthousiast, ik vond de insteek origineel en het verloop van het verhaal al helemaal. Ik had heel de tijd het gevoel dat er toegewerkt werd naar een climax, een grootse finale, maar die kwam er naar mijn gevoel niet. Hoe goed Rosy ook geschreven is, met pijn in het hart heb ik beslist dit boek maar drie sterren te geven.

Over de titel wil ik nog opmerken dat ik de keuze van de uitgeverij om de originele titel John & Rosy in te korten tot Rosy niet goed begrijp. De Franse titel is een verwijzing naar een chanson van Gilbert Bécaud, en aangezien er in dit verhaal met John en Rosie (jawel, met een ie) twee hoofdpersonages zijn, was behoud van de titel wel op zijn plaats geweest.

Conclusie

Pierre Lemaitre is een van de succesvolste Franse thrillerauteurs, daar kan niemand omheen. Zijn Verhoeven-boeken kennen een knalstart met Irène, maar ook Alex en Camille zijn van een zeer hoog niveau. Als novelle is ook Rosy best geslaagd, maar dat verhaal past niet helemaal in de serie. Wat alle boeken gemeen hebben is de ietwat bijzondere Camille Verhoeven, en Lemaitre blijkt niet alleen over een prachtige schrijfstijl te beschikken, hij lijkt ook een patent op verrassende plotwendingen te hebben.  

Hebben jullie de boeken met Camille Verhoeven gelezen en zijn jullie net zo enthousiast? Wie gaat ze alsnog op zijn wil-ik-lezen-lijst zetten?