Cormoran Strike - Robert Galbraith
In het Thriller Café is natuurlijk ook plaats voor lekker ouderwetse detectives. Geen boeken vol actie, geweld en spanning, die in een razend tempo op de eindmeet afdenderen. Wel verhalen waarin het er allemaal iets trager aan toegaat, waar nog ouderwets naar de dader van een misdrijf gespeurd wordt. Want ook daar genieten wij van. Drie vrijdagen na elkaar doen we iets rond het thema ‘detectives’. Vandaag gaan we het hebben over seriepersonage Cormoran Strike, bedacht door Robert Galbraith.
De auteur
Robert Galbraith is het pseudoniem van J.K. Rowling, auteur van de Harry Potter-boeken. Na het schrijven van de reeks werd het een tijd stil rond haar tot aan het licht kwam dat achter debutant Robert Galbraith niemand minder dan Rowling schuilging (lees meer in dit artikel). Ze is geboren in 1965 in Chepstow in Engeland. Ze ging de naam Robert Galbraith gebruiken omdat ze weer het gevoel van een beginnend schrijver wilde ervaren. Robert komt van haar held Robert F. Kennedy, en als klein meisje had ze een naam voor zichzelf verzonnen, Ella Galbraith. De combinatie hiervan bracht haar bij Robert Galbraith. Nadat bekend werd dat Rowling en Galbraith een en dezelfde persoon waren, steeg het aantal verkochte boeken enorm.
Het seriepersonage
Het hoofdpersonage in deze serie is Cormoran Strike, hij is 36 wanneer hij ons voorgesteld wordt. Hij wordt omschreven als reusachtig, hij is immers 1,87 meter en ietwat gezet; hij heeft kort kroeshaar en imponeert iedereen met zijn verschijning. Strike is oud-militair en heeft bij een ontploffing in Afghanistan zijn rechteronderbeen verloren, zijn prothese bezorgt hem regelmatig veel last. Zijn vader is een bekende zanger, waar hij geen contact mee heeft. Zestien jaar lang had hij een knipperlichtrelatie met Charlotte, maar al bij het begin van de serie verbreekt hij de verloving. Op dat moment zit hij serieus in de financiële problemen, zijn detectivebureautje in Londen is op sterven na dood. Hij bivakkeert enkele maanden in zijn kantoor, maar na een succesvolle zaak kan hij naar het kleine zolderappartement van het gebouw verhuizen. Zijn assistente heet Robin Ellacott, zij is 25 en wordt in eerste instantie door Strike aangenomen als secretaresse. Ze is lang en goedverzorgd, heeft lang, rossig haar, een frisse teint en heldere, grijsblauwe ogen. Haar rol zal duidelijk evolueren doorheen de boeken.
De boeken
Inmiddels verschenen in het Nederlands vier boeken met Cormoran Strike en Robin Ellacott in de hoofdrol. Het vijfde boek komt op 20 oktober uit onder de titel Kwaad bloed.
Als een getroebleerd supermodel een dodelijke val maakt van een winters balkon in de Londense wijk Mayfair, wordt aangenomen dat het zelfmoord was. Haar broer twijfelt echter aan die lezing en vraagt privédetective Cormoran Strike om een onderzoek in te stellen. Strike is een invalide oorlogsveteraan met psychische problemen en zijn leven is een puinhoop. De opdracht redt hem financieel maar naarmate hij dieper graaft in de complexe modellenwereld, neemt de zaak een steeds duisterder wending en loopt hij zelf steeds meer gevaar...
Jeanet ***: In dit eerste deel maak je kennis met Cormoran Strike en zijn assisente Robin Ellacott, wat een erg originele ontmoeting is. Het is niet een boek met erg veel vaart, maar daarvoor is het natuurlijk een detective en geen thriller. Op zich is het ook wel prettig, want je leert de personages zo goed kennen. Wel vond ik er af en toe een beetje veel herhaling in zitten, zoals wanneer het over Strikes zere been en zijn relatie met Charlotte ging. Het verhaal vond ik goed te volgen, je wordt letterlijk stap voor stap meegenomen in de denkwijze van Cormoran. Je kan zelf meepuzzelen over de dader, die via omwegen natuurlijk gevonden wordt. De relatie tusen Cormoran en Robin vond ik erg leuk om te lezen, hoe ze elkaar telkens een stukje beter leren kennen. Het is een dikke pil, maar je leest het boek eigenlijk heel makkelijk weg, voor je het weet is het uit.
Als schrijver Owen Quine wordt vermist, besluit zijn vrouw Cormoran Strike in te schakelen. Quine is regelmatig een tijd van huis, maar deze keer is het anders. Strike komt er al snel achter dat de verdwijning alles te maken heeft met Quines laatste manuscript. Dit bestaat namelijk uit onthullende portretten van bijna al zijn vrienden en kennissen en het zou een ramp voor hen zijn als het ooit wordt gepubliceerd. Niet veel later wordt Quine vermoord teruggevonden. De omstandigheden van zijn dood zijn zeer verdacht en geven een verontrustend kijkje in de geest van de dader. Strike en Robin bevinden zich in een race tegen de klok om een moordenaar te vinden die een wel heel uniek profiel blijkt te hebben...
Greet ***: Dit tweede boek in de serie kon me minder bekoren dan het eerste. Een heleboel personages komen in aanmerking als dader, en om een of andere reden vond ik vrijwel niemand sympathiek. Jammer, want ik wil graag meeleven met de figuren in een boek. Daarnaast werden er naar mijn smaak iets te veel zijpaden betreden, zo kwamen bijvoorbeeld nog een paar andere zaken van detective Strike voorbij, zonder dat die iets bijdroegen aan het eigenlijke verhaal. Maar… ik ben nog altijd helemaal weg van de seriepersonages Cormoran Strike en zijn assistente Robin. Zalig om te zien hoe zij samenwerken en hoe Strike alle puzzelstukjes passend aan elkaar weet te leggen. Het lijkt slechts kwestie van tijd voor ook Robin een volleerd speurder is. Galbraith neemt haar tijd om alles duidelijk te vertellen en daar hou ik van, zowel van de manier waarop ze het verhaal geschreven heeft als de manier waarop het opgebouwd is.
Als Robin Ellacott een mysterieus pakket opent, krijgt ze de schrik van haar leven: in de doos zit een afgehakt vrouwenbeen. Haar baas, privédetective Cormoran Strike, is minder verrast, maar meer op zijn hoede. Er zijn vier mensen uit zijn verleden die hij in staat acht tot zo’n gruwelijke daad. De politie heeft al snel een verdachte, maar Strike denkt dat ze de verkeerde hebben. Dus besluit hij met Robin om te graven in de duistere achtergrond van de andere drie. Maar de dader laat dat niet op zich zitten…
Greet ****: Derde klepper op rij en na het ietwat tegenvallende tweede deel is dit boek opnieuw een schot in de roos. Al bij het begin had ik het gevoel dat deze plot me zou weten te bekoren, en dat was ook zo. Vier mogelijke daders en dan speuren maar en hopen dat je er op tijd achterkomt wie de enige, echte schuldige is! Ook in dit derde deel wist Galbraith mij helemaal te overtuigen van de kwaliteiten van haar protagonist Cormoran Strike. De relatie met collega Robin Ellacott maakt in dit boek een duidelijke ontwikkeling door. Daar zie ik interessante mogelijkheden voor de volgende boeken. Waar ik niet van hou zijn de citaten boven elk nieuw hoofdstuk, in dit boek vrijwel altijd songteksten van de Amerikaanse band Blue Öyster Cult (die echt blijkt te bestaan), die sloeg ik gewoon over. Ga ik de volgende delen in de reeks lezen? Zeker wel!
Billy, een labiele jongen, denkt als kind een moord gezien te hebben. Hoewel hij zich geen concrete details kan herinneren, gaat hij toch met zijn verhaal naar privédetective Cormoran Strike. Die neemt hem direct serieus, maar voor hij verder kan vragen, ontvlucht Billy in paniek zijn kantoor. Strike en Robin Ellacott – ooit zijn assistente, nu zijn partner bij het detectivebureau – proberen Billy’s verhaal tot op de bodem uit te zoeken. Het onderzoek leidt hen via de achterstraatjes van Londen naar de Houses of Parliament, en naar een fraai maar onheilspellend landhuis, ver weg op het platteland. Maar hun onderzoek verloopt verre van soepel: Strikes bekendheid als privédetective maakt het moeilijk om onopvallend te blijven werken, en zijn relatie met Robin staat onder hoogspanning.
Kitty ***: Bijna vijf sterren op Hebban en meer dan 700 pagina’s dik! Een vrij weekend en een plekje in de tuin in de schaduw. Ik ben klaar voor een fijn leesweekend en vol enthousiasme begin ik in Witte dood, het vierde deel van de serie met Cormoran Strike in de hoofdrol (maar zeker goed als standalone te lezen). De eerste 100 bladzijden worstel ik me door het verhaal. Aan de schrijfstijl ligt het niet, die is zeker prettig te noemen. Ligt het aan de hoofdpersonen? Ook niet echt. Je leert ze goed kennen en ze zijn verre van doorsnee. Stug lees ik door en gaandeweg het verhaal kom ik erachter dat het me echt te traag gaat. Ik hou wel van meepuzzelen en meedenken, maar dan wel in een iets hoger tempo. Na het leesweekend blijft het boek een tijdje liggen. Uiteindelijk heb ik doorgezet en het uitgelezen. Ik kan niet anders zeggen dan dat deze 'wie heeft het gedaan'-thriller knap in elkaar zit, maar soms ontbreekt het helaas aan chemie tussen boek en lezer...
Private Detective Cormoran Strike is visiting his family in Cornwall when he is approached by a woman asking for help finding her mother, Margot Bamborough - who went missing in mysterious circumstances in 1974. Strike has never tackled a cold case before, let alone one forty years old. But despite the slim chance of success, he is intrigued and takes it on; adding to the long list of cases that he and his partner in the agency, Robin Ellacott, are currently working on. And Robin herself is also juggling a messy divorce and unwanted male attention, as well as battling her own feelings about Strike. As Strike and Robin investigate Margot's disappearance, they come up against a fiendishly complex case with leads that include tarot cards, a psychopathic serial killer and witnesses who cannot all be trusted. And they learn that even cases decades old can prove to be deadly...
Onze meningen over de boeken van Robert Galbraith zijn ietwat verdeeld. Hebben jullie al een of meerdere boeken uit de serie gelezen?
