Deze maand verscheen De jongen in de sneeuw van de bekende Noorse auteur Samuel Bjørk. Het is het derde deel in de reeks met de illustere rechercheurs Holger Munch en Mia Krüger. Eerder deze maand konden jullie al het duimpjesverslag lezen van Ik reis alleen en De doodsvogel. Uiteraard heeft de Thriller Club ook het nieuwste boek aangeschaft en beoordeeld. 

In een bergmeer wordt een 21-jarige ballerina gevonden, bruut vermoord. De politie vindt in het bos vlakbij een camera op een statief, precies gericht op de plaats delict. Het nummer '4' is in de lens gekrast. Inspecteur Holger Munch is met verlof om te zorgen voor zijn dochter, maar besluit om terug te komen voor het onderzoek naar de ballerina. Mia Krüger, net ontslagen uit een afkickkliniek, is op weg naar een welverdiende vakantie in de Cariben wanneer Munch opduikt en haar vraagt om zich over de zaak te buigen. Ze besluit haar vakantie uit te stellen en te helpen met het onderzoek. Als Mia ook nog een van corruptie verdachte collega in de gaten moet houden, komt alles in een levensgevaarlijke stroomversnelling…

Of deze thriller net zo in de smaak is gevallen als de vorige twee ontdekken jullie nu! 

Kees: Na een korte nieuwsgierig makende proloog begint het verhaal met een introductie en herintroductie van de personages. Dit betekent dus ook een hernieuwde kennismaking met Holger Munch en Mia Krüger. En dan blijkt dat Bjørk niet is blijven hangen bij het oude, want ik vond dat hun problemen minder dominant aanwezig zijn, ze lijken er nu mee om te kunnen gaan en dat is wat mij betreft een positieve ontwikkeling die hen ten goede komt. De opzet van het boek is identiek aan de voorgaande twee, dus onderverdeeld in een aantal delen en geschreven in de kenmerkende Scandinavische stijl en rustig tempo. Toch heeft het voldoende snelheid, is het boeiend en bij vlagen spannend. Vooral in de aanloop naar de ontknoping geeft de auteur gas en neemt het tempo, en daardoor de spanning, toe. Het kan afzonderlijk van de eerdere twee gelezen worden, maar vanwege de ontwikkeling van de vaste personages raad ik aan om ze wel op volgorde te lezen. Al met al heeft Bjørk opnieuw een hoogwaardige thriller geschreven.

 Greet: De nieuwe Bjørk voelde meteen heel vertrouwd aan, het is een boek waar je doorheen vliegt en dat is wel een keer prettig. Mia en Holger zijn weer hun typische zelf, gelukkig staat hun privésituatie dit keer iets minder in de kijker dan in het vorige boek. Er worden de hele tijd nieuwe personages opgevoerd, maar gek genoeg stoort dat totaal niet. Het boek begint heel sterk en je voelt meteen dat je vertrokken bent voor een interessant verhaal. De spanning is niet overweldigend, maar toch weet de auteur je heel de tijd te boeien. Hij heeft een bijzonder aangename schrijfstijl, met best veel dialogen. Moeilijk te zeggen waar precies de bekoring van Bjørk zit. De ontknoping voldoet voor mij niet helemaal, daar wordt te weinig naartoe gewerkt, ze komt iets te veel uit de lucht gevallen. Al bij al wel een heel goed boek!

 Elly:  Na Ik reis alleen en De doodsvogel is nu het derde boek uit deze serie over de rechercheurs Holger Munch en Mia Krüger aan de beurt. Doordat ik de drie boeken in een klein tijdsbestek heb gelezen, zitten de hoofdpersonages en de verhalen nog goed in mijn geheugen. Daardoor zijn het oude bekenden en kun je je aandacht op het verhaal toespitsen. Mia is iets minder wazig door haar periode in de afkickkliniek en de problemen van Holger sudderen alleen op de achtergrond. Het is weer een prima boek geworden, snel, meerdere slachtoffers, het team dat naar oplossingen zoekt. Toch ontstaan er wat scheurtjes in mijn overtuiging. Het is een beetje veel van hetzelfde. Ik geef het boek nog wel een groene duim omdat het verder goed geschreven is. Maar ik denk wel dat Samuel Bjørk een andere uitgangspunt moet zoeken voor de betrokkenheid van de hoofdpersonages. 

Silvia: Al tijden keek ik uit naar de nieuwe Holger Munch en Mia Krüger. Van de eerste twee boeken van Bjørk heb ik namelijk enorm genoten. Misschien dat mijn verwachtingen daardoor iets te hoog waren. De jongen in de sneeuw viel me namelijk enigszins tegen. Het plot was weer goed uitgedokterd. Al kwam het redelijk onverwacht voor mij. De schrijfstijl van Bjørk blijf ik een prettige vinden. Met de opbouw van de spanning is ook niets mis. Waarom dan toch een tegenvaller? Aan het begin lag het zeker niet. Dat vond ik zelfs behoorlijk sterk. Daarna werd het echter al snel minder. De vele personages duizelden me. Soms had ik het gevoel dat ik niet alert genoeg was en delen van het verhaal miste. Even dacht ik dat de ommekeer in het verhaal kwam toen het motief duidelijk werd. Dat was slechts een opleving. Het eind kwam redelijk uit de lucht vallen. Ondanks het tegenvallen toch drie sterren. Mia en Holger blijven me wel boeien. Ik zal een volgend boek met hen dan ook zeker weer oppakken.

Gert: Na het lezen van De jongen in de sneeuw overheerst bij mij toch een gevoel van teleurstelling. Naar mijn mening lijkt de opbouw van het verhaal echt te veel op die van Ik reis alleen en De doodsvogel. Ook met betrekking tot de hoofdpersonages heb ik in dit verhaal niets gelezen dat ik nog niet wist of wat niet te verwachten was. Op zich is dit heel jammer, omdat ik de overtuiging heb dat Samuel Bjørk veel in zijn mars heeft dat hij tot nu toe niet heeft laten zien. Voor mij staan zijn schrijfkwaliteiten absoluut niet ter discussie. Als hij de volgende keer een standalone gaat schrijven, zal ik dat boek met heel veel interesse gaan lezen. Mocht hij wederom kiezen voor deze geijkte opzet dan sla ik over. Voor dit boek gaat mijn duim omlaag.

Chantal: Het verhaal begint een beetje verwarrend. Verschillende verhaallijnen worden uitgezet. In de loop van het boek begint het verhaal wat meer te leven. De verschillende verhaallijnen komen op het eind mooi samen en de spanning wordt heel geleidelijk opgebouwd. Op het laatst moet je in sneltreintempo verder lezen, zoveel vaart zit er in het verhaal. De verschillende personages worden niet zo heel erg uitgediept. Dat is niet heel erg nodig voor het verhaal, maar het zou wel wat meer toevoegen. Samenvattend een heerlijk spannend boek dat op het eind leest als een trein. Ik heb het met plezier gelezen.

Evy: Ik heb het lezen van De jongen in de sneeuw ervaren als een proces dat uit drie delen bestond. Toen ik begon met lezen was ik direct terug in de wereld van Holger en Mia. Samuel Bjørk schrijft zo vlot dat ik na een uur lezen al een heel stuk gevorderd was. Ik had echt een ontspannen gevoel en ik was erg benieuwd hoe het verhaal verder zou gaan. Alleen kwam daarna de kink in de kabel. Het verhaal voerde soms personages op die óf pas veel later weer een rolletje kregen óf die helemaal niet belangrijk waren voor het verhaal. Bij mij zorgde dat voor verwarring en ik had toch een dikke honderd bladzijden moeite om mijn aandacht er volledig bij te houden. De laatste vijftig bladzijden waren echt spannend en die heb ik dan ook weer verslonden, en toen was het boek uit... Holger en Mia blijven Holger en Mia. Ik zeg niet dat ik er niet van hou, maar ik had met dit boek wel het gevoel dat ik ook eens wat anders over hen zou willen lezen. Het plot zat voor mij niet zo sterk in elkaar als bij de voorgaande boeken. Daartegenover staat dat Bjørk echt wel een leuke schrijfstijl heeft die veel lezers zal aanspreken. Ik ga het volgende deel in de reeks zeker ook weer lezen en dan hoop ik dat we weer op het niveau van Ik reis alleen zitten.

Joyce:  Sinds het dichtslaan van De doodsvogel in 2016 wilde ik het liefst direct verder lezen in het volgende boek. Een spannend boek met een enorme cliffhanger voedde dit. De jongen in de sneeuw  begon direct weer goed met een spannende zinnenprikkelende proloog en vlotte interessante start. Halverwege het boek had het verhaal me echter nog steeds niet helemaal te pakken, vele personages en zijpaden. Misschien wilde Samuel Bjørk wel iets te veel in dit boek. Spannend is de zoektocht naar de moordenaar zeker, maar de verdeling in het boek klopt niet helemaal. Op het einde is er haast om de draadjes te sluiten, terwijl er in het begin misschien wel te veel rust is. Weer een cliffhanger op het einde, maar helaas voel ik nu minder de drang om direct verder te lezen. Ik geef het boek net drie sterren en een mwah-duim, want Bjørk heeft me niet overtuigd.

Conclusie: Over het algemeen valt De jongen in de sneeuw best in de smaak, hoewel er hier en daar ook wel wat kritische kanttekeningen zijn te bespeuren. De enige, die helemaal klaar lijkt te zijn met Holger en Mia is Gert.

Sterren voor De jongen in de sneeuw: 4 x ****, 3 x ***, 1 x **

Reading challenge Categorieën voor dit boek:  

#16 Een boek dat in 2018 is verschenen
#48 Een boek van een auteur met een pseudoniem 

Gaan jullie de derde Bjørk ook lezen? 

Veel leesplezier, 
Gert namens de Thriller Club