Tijdens ons rondje langs de Middellandse Zee namen we jullie al mee naar Spanje en Italië. Daar blijft het niet bij, want we trekken deze keer wat meer naar het oosten. We gaan naar Griekenland, het land met meer dan 6000 eilanden. Wij blijven echter aan het vasteland, in de hoofdstad Athene om precies te zijn. Waar de Acropolis 156 meter boven de stad uittorent en waar in 1896 de eerste moderne Olympische Spelen werden gehouden. Waar het ons vooral om begonnen is, is een kennismaking Petros Markaris en zijn personage Kostas Charitos. Kees las het eerste deel van de serie, dus heb je zin, ga dan met ons mee!

De auteur

Petros Markaris is de zoon van een Armeense vader en Griekse moeder en is op 1 januari 1937 in Istanbul als Bedros Markarian geboren. Na de middelbare school studeerde hij economie in Wenen en Stuttgart. Hoewel het gezin al in 1954 naar Athene verhuisde, vestigde hij zich daar pas in 1964 definitief. Aanvankelijk behoorde hij, vanwege de afkomst van zijn vader, tot de Armeense minderheid en beschikte hij niet over het Griekse staatsburgerschap. Dat veranderde in 1974; samen met de rest van de Armeense gemeenschap kreeg hij in dat jaar de Griekse nationaliteit.

In 1965, nadat hij zijn studie had afgerond, schreef hij het toneelstuk Het verhaal van Ali Retzo, dat tevens zijn debuut als schrijver was. Hierna schreef hij diverse andere toneelstukken, was mede-scenarist voor enkele films en bedacht enkele populaire Griekse televisieseries. Hij is het meest bekend geworden door de dertiendelige serie met commissaris Kostas Charitos. Van deze reeks zijn de eerste vijf boeken in het Nederlands vertaald.

De vijf vertalingen

1. Het late journaal (2005)
2. Nachtvlinder (2006)
3. De zelfmoord van Che (2004)
4. Bloedrechters (2009)
5. Het kindermeisje (2010)

Kostas Charitos

Kostas Charitos is een rechercheur van middelbare leeftijd en werkt bij de politie van Athene. Hij is getrouwd met de aan televisie verslaafde Adriani. Samen hebben ze een dochter, Katerina, die rechten heeft gestudeerd, daarna advocaat is geworden en (inmiddels) getrouwd is met Fanis, een arts die in het ziekenhuis werkt.

Charitos heeft zich tijdens het kolonelsregime schuldig gemaakt aan martelingen – hij heeft daar nu overigens spijt van – en is daarom niet onomstreden. Als hij terugkomt van zijn werk, gaat hij steevast op zijn bed liggen en houdt hij zich bezig met zijn grootste hobby, het lezen van woordenboeken. Hij is weg van de kookkunsten van zijn vrouw en zijn lievelingsgerecht zijn de door haar gemaakte gevulde tomaten.

Kostas heeft een bijzondere persoonlijkheid, soms is hij ontgoocheld, dan weer verbitterd, maar hij blijft altijd menselijk, hoewel hij ook nog wel eens ironisch voor de dag kan komen. Die ironie richt zich niet alleen naar de wereld om hem heen, maar ook naar zichzelf en het leven dat hij leidt.

Het late journaal

Politiecommissaris Kostas Charitos wordt op een avond naar een televisiestudio geroepen, waar de onderzoeksjournaliste Janna Karajorgi dood is aangetroffen. Ze is vermoord, vlak voordat ze live in het late journaal zou onthullen dat eerder die dag een jong Albanees echtpaar werd neergestoken in een armoedig huis in Athene en dat de politie nog op zoek is naar hun verdwenen kind. Dat van die steekmoord klopt – vrijwel meteen erna rekende de politie een andere Albanees in, die bekende het echtpaar vermoord te hebben – maar noch deze verdachte noch de politie wist van het bestaan van een kind. Hoe zit dat? En wie vermoordde Janna Karajorgi?

Mening Kees: Hoewel er over zijn verleden niet zo erg veel bekend wordt gemaakt, leer je commissaris Kostas Charitos vrij goed kennen, vooral omdat het verhaal volledig vanuit zijn perspectief wordt verteld. Je merkt dat hij nogal onverschillig en bozig overkomt, maar toch ook zijn zachte kanten heeft. Om eerlijk te zijn, mag ik zijn personage wel; hij is niet kleurloos en wint me voor zich met zijn heerlijke cynisme. Zinderend spannend is het verhaal trouwens niet, maar zo nu en dan is er wel degelijk een spanningsboog. Verder zijn er diverse plotwendingen, waaronder een paar verrassende. Het late journaal is in feite niets meer of minder dan een whodunit, maar dan wel een waarin de intriges belangrijker zijn dan de spanning. Wat mij betreft een prima begin van de serie, ik gaf het niet voor niets vier sterren. 

Hebben jullie al iets van Petros Markaris gelezen? Zo ja, wat vond je ervan en zo nee, ben je nieuwsgierig geworden naar zijn boeken met Kostas Charitos?