Hoewel we inmiddels veranderd zijn van Thriller Club naar Thriller Café bespreken we nog een paar boeken. Boeken die al in de planning stonden en het verdienen om er onze mening over te delen. Vandaag is De loopjongen van de Amerikaanse auteur Andrew Gross aan de beurt. 

De Joodse broers Rabishevsky groeien in grote armoede op in het New York van de jaren 20 en 30. Morris, de jongste en meest ambitieuze, maakt snel carrière binnen de kledingindustrie. Al op 21-jarige leeftijd runt hij de business, samen met zijn broer Sol. Broer Harold raakt echter verzeild in de gangs van Lower East Side en uiteindelijk in de joodse maffia. Naarmate de zaak van Morris en Sol groeit, komen ze steeds vaker hard in aanvaring met de vakbond die in handen is van de meest gevreesde gangster van de stad, voor wie hun broer Harold een van de loopjongens is. Een harde confrontatie tussen de broers is onvermijdelijk... 

Chantal, Kees en Evy lazen dit boek en geven hun mening. Wat vonden zij ervan? 

Kees: In De loopjongen schetst Gross een levendig en realistisch beeld van het New York van de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw. De armoede, de Joodse maffia en de bijbehorende corruptie, het reilen en zeilen rond de kledingindustrie, het komt allemaal naar voren. Dat het zo realistisch is, komt vooral doordat het gebaseerd is op het levensverhaal van zijn grootvader, maar ook omdat werkelijk bestaande personen in het verhaal verwerkt zijn. Deze familiegeschiedenis is vlot lopend en interessant, maar voor een thriller heeft het, voor een boek waarin de maffia een rol speelt, wel te weinig spanning. Het personage van Morris is sterk en het meest uitgewerkt, als lezer heb je met hem de meeste feeling. Met De loopjongen toont de auteur zonder meer aan dat hij een begenadigd verhalenverteller en schrijver is. En vergeet ook het nawoord niet te lezen, want dat maakt eigenlijk ook deel uit van de fascinerende en boeiende familiegeschiedenis. 

Chantal: Andrew Gross beschrijft het levensverhaal van zijn grootvader. Hij was als enige geboren in New York uit een arm immigrantengezin en hij werkte zich op tot eigenaar van een kledingfabriek. Op zijn 21ste begon hij zijn eigen bedrijf. Hij kwam in aanraking met de joodse maffia die de kledingbranche in zijn greep hield, terwijl zijn broer een loopjongen was voor diezelfde joodse maffia. Andrew Gross weet dit heel mooi te verwoorden. De geschiedenis van New York uit die tijd komt door zijn woorden tot leven, een heel interessante tijd. Gross schrijft heel gedreven en gepassioneerd over de strijd die de kledingbranche heeft met de joodse maffia en wat justitie er wel en niet aan kan doen. Hij weet het verhaal van zijn grootvader en diens broers levendig over te brengen. Je gaat van ze houden. Het verhaal is vlot en spannend geschreven en ik heb het in één adem uitgelezen, zo goed vond ik het. Een heel spannende en interessante geschiedenis. 

Evy: Hoe bijzonder moet dit boek voor Andrew Gross voelen? Als je de kans krijgt en grijpt om het levensverhaal van je grootvader te verwerken in een spannende roman, kan dat niet anders dan emotie oproepen. Het is natuurlijk een bijzonder verhaal en door de manier waarop Gross het vertelt, groeit het uit tot een sfeervol beeld van de jaren 20 en 30 van de twintigste eeuw. Je kan je zo de omgeving voorstellen en de manier waarop de kledingindustrie niet onder de greep van de maffia uit lijkt te komen. Alles voelt geloofwaardig en eigenlijk bovenal heel erg interessant. Er zitten zeker een paar spannende scènes in, maar verwacht geen thriller die je de hele tijd op het puntje van je stoel houdt. De loopjongen is een bijzonder goed geschreven boek dat ik iedereen aanraad. Al is het maar omdat het zo origineel is en de personages je nog lang bijblijven!

Sterren voor De loopjongen: 2 x **** en 1 x *****

Jullie lezen het, we waren alle drie onder de indruk van De loopjongen en dat komt met name door de vertelkracht van Andrew Gross. Wil je meer lezen over het New York uit het begin van de twintigste eeuw, dan is dit boek echt wat voor jou! Heb je het al gelezen? Laat ons dan onder dit artikel weten wat je ervan vond. 

Groetjes,
Kees, Chantal en Evy