In september 2018 verscheen op deze spot een artikel waarin ik vertelde over alle boeken die ik nog moet (moest?) ontdekken. Ik besloot toch een paar van die pareltjes te gaan lezen en deze keer vond ik Wendy van Lierop bereid om samen met mij Doodsimpel van Peter James te bespreken. 

De auteur en het boek
Peter James (1948) is een Britse auteur en filmproducent. Hij is zelf afkomstig uit Brighton en dat is ook waar de Roy Grace-serie zich afspeelt. Hij genoot zijn opleiding aan de Ravensbourne Film School. Daarna verhuisde hij een periode naar Noord-Amerika waar hij begon te werken in de filmsector. In de loop van zijn carrière in de filmwereld heeft hij aan 26 films meegewerkt, zowel als producer als scenarist. In 1981 verscheen zijn eerste boek Dead letter drop, een spionagethriller.

Leuke weetjes over Peter James?

• zijn moeder maakte handschoenen voor Queen Elizabeth II
• tijdens zijn studie werkte hij als schoonmaker in het huis van Orson Welles
• hij heeft interesse in het paranormale (net zoals Roy Grace trouwens)
• hij houdt van snelle auto's.
  
  

Doodsimpel (2005) is het eerste boek uit de Roy Grace-serie. Deze reeks, die ondertussen in de originele taal uit veertien en in de Nederlandse vertaling uit dertien delen bestaat, is ongekend populair en leverde James in eigen land meerdere nummer één-noteringen op in de bestsellerlijst. Dat geldt trouwens ook voor andere landen, zoals Duitsland en Frankrijk. De reeks is ondertussen in 37 talen vertaald (daardoor behoort Peter James tot een van de best verkopende thrillerauteurs ter wereld). Alle boeken hebben in de originele taal 'dead' in de titel en in het Nederlands is dat in dezelfde lijn vertaald naar 'dood' of 'dodelijk'.

In Doodsimpel nemen de vrienden van Michael Harrison wraak op hem voor al de grappen die hij met hen heeft uitgehaald. Op zijn vrijgezellenfeest laten ze hem achter in een doodskist, met een walkietalkie en een fles whisky. Ze rijden weg, maar komen niet erg ver, want ze worden aangereden en dat loopt voor hen allemaal slecht af. Niemand weet waar Michael is. Zijn beste vriend, Mark Warren, wordt ondervraagd door hoofdinspecteur Roy Grace, maar kan geen hulp bieden. Michaels verloofde, Ashley Harper, en zijn moeder worden steeds ongeruster. Roy Grace probeert erachter te komen wie er baat zou kunnen hebben bij Michaels verdwijning. Zal hij Michael op tijd vinden?

De buddyread
Hoe kwam deze buddyread tot stand en waarom leest Wendy mee met mij? Daar zitten Joyce Remmerswaal en Soraya Vink ook voor iets tussen. 

Joyce: Samen met Soraya had ik het over boeken die je altijd bijblijven en dat we beiden Doodsimpel zo goed vonden. Op een middag gingen we naar een boekenmarkt in Utrecht (samen met Wendy) en daar lag Doodsimpel. Wendy had al gezegd dat ze het boek dan ook maar snel moest lezen, dus voor 2,5 euro was ze snel overtuigd om het te kopen. En toen bedachten we dat het prima in deze reeks blogs paste!

Wie is Wendy van Lierop? Ze stelt zich graag even aan jullie voor.

Wendy: Sommige van jullie kennen mij misschien al, maar ik zal me even voorstellen. Mijn naam is Wendy van Lierop en ik kom uit Heerlen. Jullie kunnen mij kennen als ex-lid van de Thriller Club. Ik was een van de leden van het eerste uur en heb twee jaar geleden mijn stokje overgedragen omdat ik begonnen ben met studeren. In december 2018 heb ik mijn HBO bedrijfskunde AD gehaald. In februari 2019 ga ik verder voor mijn bachelor. Daarom had ik nu even tijd om te lezen en wat is dan leuker om iets te lezen met mijn oude clubje. Ergens in 2018 is dit idee ontstaan. Op een zondag, wanneer weet ik eigenlijk niet meer, was ik samen met Joyce en Soraya (bij jullie wel bekend) in Utrecht waar toevallig (ja, echt toevallig) een boekenmarkt was. Daar liep ik tegen Doodsimpel aan. Voor € 2,50 kon ik dit pracht exemplaar niet laten liggen. Het idee van een buddyread was snel geboren. Want Evy had dit boek ook op haar WIL-lijst staan. Het leek me echt heel leuk om te kletsen over een boek. Dat heb ik echt gemist. Wil je meer van mij weten? Stel je vraag onder dit artikel. 

Wendy en ik besloten begin januari het boek te gaan lezen om daarna nog genoeg tijd over te houden om er gezellig over te kunnen kletsen. Het resultaat is een soort 'boekenpraat' geworden.

Evy: Wow, wat begint dit boek sterk! Ik werd er spontaan een beetje claustrofobisch van! Ik merkte dat ik echt vanaf pagina één wou doorlezen, maar ik had ook wel echt een soort spanning tijdens het lezen. Ik kan het moeilijk omschrijven. Snap je wat ik bedoel, Wendy?

Wendy: Ik begrijp wel wat je bedoelt. Doodsimpel begint zoals elke thriller hoort te beginnen. Op bladzijde één zit je als lezer al op het puntje van je stoel. Peter James neemt de lezer meteen mee in zijn verhaal. Dit is het soort thriller waar ik van hou. Meteen spanning en angst erin. Kon je de angst verdragen?

Evy: Daar vraag je mij iets. Soms heb ik het boek wel weggelegd omdat het me gewoon te veel werd. Ik werd een beetje claustrofobisch, terwijl ik heel ontspannen in een lift sta. Het komt denk ik ook door de schrijfstijl van Peter James. Dat benoem jij hierboven ook al. Hij neemt je echt mee, waardoor je denkt dat je er zelf bij bent, of in zit… Wat vond jij het beste aspect van de schrijfstijl van Peter James?

Wendy: Het beste aspect vond ik de combinatie van spanning en humor. Met open mond van verbazing las ik verschillende plotwendingen en kroop ik nog eens onder mijn deken van 'angst'. Daarnaast zat ik met een lach op mijn gezicht om de humor die Peter James zijn personages geeft. De humor maakte alles wat er gebeurde dragelijk en kon ik doorlezen als het even te heftig werd. Welk personage heeft jou het meest geraakt?

Evy: Het is moeilijk om op deze vraag niet Roy Grace te antwoorden. Grace wordt zo mooi met mondjesmaat gevoerd aan de lezer. Je kan niet anders dan gewoon van hem gaan houden. Zijn eigen geschiedenis is er eentje die de verbeelding aanspreekt en naast de verdwijning van Michael, ben je als lezer ook erg nieuwsgierig of de gebeurtenis die hem op dit moment tekent nog meer toegelicht gaat worden. Van de andere personages is het toch Ashley Harper die me het meest triggerde. Ik was me steeds aan het voorstellen hoe ze eruit zou zien. Ik moest toch aan Charlize Theron denken bij de beschrijving. Ashley raakte me niet op de manier zoals Grace dat deed, maar haar rol in het boek is dan ook heel anders. Door de goede uitwerking van de personages geloofde ik alles wel makkelijker. Hoe vond jij de geloofwaardigheid van het boek? Waren er momenten dat het gekunsteld aanvoelde?

Wendy: Peter James schrijft heel geloofwaardig. Michael wordt als grappenmaker neergezet en zijn vrienden willen hem terugpakken. Dat ze betrokken raken bij een ongeluk kan elke vriendengroep gebeuren. Hoe het zich daarna ontwikkelt legt bloot hoe sommige mensen in elkaar zitten. Er is een machtsspel gaande dat op een rustige, soms onverwachte manier naar voren komt. Wie heeft de macht over wie? En net dát weet Peter James goed te verwoorden. Daarnaast is het heel geloofwaardig omdat hij de personages een persoonlijk verhaal geeft. Je krijgt zo ook sympathie voor het personage Roy Grace. Hij draagt een groot verdriet met zich mee en doet alles om zijn vrouw terug te vinden. Dat hij het uitstapje naar paranormaal maakt, vind ik heel logisch. Ik zou er ook alles aan doen om mijn geliefden terug te vinden als ze vermist raken. Dit geeft het hoofdverhaal ook meer geloofwaardigheid. Hoe kijk jij aan tegen de actie van de vrienden van Michael? Verdiende hij deze payback?

Evy: Ik ben zelf niet zo een grappenmaker en ik vind het ook altijd een beetje moeilijk als iemand met mij een practical joke uithaalt. Hetzelfde geldt eigenlijk als ik het moet zien bij een ander. Ik heb vaak medelijden met diegene waar het bij gebeurt. Toch kan ik me voorstellen dat je iemand als Michael wil terugpakken voor de ‘geleden schade’. En ergens denk ik, als het allemaal anders was gelopen, dat Michael er zelf ook veel begrip voor had kunnen opbrengen dat zijn vrienden hem op deze manier terug hadden gepakt. Ik vind het wel ver gaan en ik zou het zelf, in een dronken toestand, nooit durven. Iemand opsluiten op een plek waar hij op eigen kracht niet uit kan komen. Het is misschien wel het doel van Peter James om deze morele discussie op gang te brengen. Hoe ver ga je bij een grap?

We hebben eigenlijk best al veel besproken nu. Is er nog iets wat je kwijt wilt over dit boek, Wendy? Kan jij een aanbeveling schrijven in één zin waarom iedereen dit boek zou moeten lezen?

Wendy: Een grap vind ik leuk, maar deze grap gaat wel ver. Dit is denk ik ook de discussie die Peter James wil losmaken. Hoever ga je bij een grap? Het boek kan hierbij wel een ondersteuning geven. Maar of dat ik de insteek is geweest. Dat denk ik niet. Het is een mooie bijkomstigheid vermoed ik. Doodsimpel hoort op je gelezen stapel omdat deze thriller bij de beste thrillers ooit hoort. Hij komt bij mij in elk geval in mijn top 25 beste boeken ooit!

Oh ja, Soraya en Joyce, jullie hebben niets teveel gezegd over Doodsimpel!

Dus jullie horen het, volg altijd het advies van Soraya Vink en Joyce Remmerswaal...

Wendy en ik gaven het boek allebei vijf sterren! Wat een score! Kennen jullie de boeken van Peter James al? Wat vinden jullie van de Roy Grace-serie? 

Groetjes,
Evy