Hoewel de Thriller Club inmiddels de overstap gemaakt heeft naar het Thriller Café hebben we de voorbije weken nog een aantal boeken besproken. Boeken die al in de planning stonden en het verdienden om er onze mening over te delen. Vandaag trakteren we jullie op het allerlaatste duimpjesverslag op deze Spot. De eer valt te beurt aan De stilte van de witte stad van de Spaanse Eva García Sáenz de Urturi. Het is het eerste deel in de trilogie met inspecteur Unai López de Ayala.

Tasio Ortiz de Zárate is een briljante archeoloog die twintig jaar geleden werd veroordeeld voor een reeks bizarre moorden in het rustige stadje Vitoria. Hij staat op het punt voor het eerst de gevangenis te verlaten, als de misdaden weer beginnen: in de kathedraal van Vitoria wordt een jong stelletje gevonden, naakt en om het leven gekomen door bijensteken in de keel. Niet veel later wordt er in de Casa del Cordón, een bekend middeleeuws gebouw in de stad, een ander koppel vermoord.

De jonge inspecteur en profiler Unai López de Ayala - beter bekend als Kraken - wil niets liever dan meer moorden voorkomen, maar een recente tragedie in zijn eigen leven maakt het hem moeilijk om deze zaak te behandelen als alle andere. Zijn onorthodoxe werkmethode wekt bovendien ergernis bij zijn baas. De tijd begint te dringen en de dreiging wordt alsmaar sterker: wie volgt?

Wat zeggen onze duimen over De stilte van de witte stad?

Kees: Al vanaf de eerste pagina’s wist de auteur me nieuwsgierig te maken en te boeien. Dat kwam niet alleen door de beeldende beschrijvingen van de Baskische regio, maar ook door allerlei, vooral geschiedkundige, wetenswaardigheden over het gebied. Gelukkig doet ze dat heel gedoseerd zodat historische feiten niet de overhand hebben. Het verhaal zelf staat niet bol van de spanning, pas in de ontknoping wordt het spanningsveld groter, dat zal mede komen door het toenemende tempo. Wel is er een voortdurende dreiging, niet alleen ten opzichte van de moorden, maar ook op ander gebied. Het verhaal heeft twee verhaallijnen die steeds meer samenvloeien, maar voor het zover was, wist de auteur me regelmatig te verrassen, hoewel er ook wel eens een verrassing was die te geforceerd was. Na afloop vroeg ik me wel af of dit wel een echte thriller is, het heeft ook veel weg van een spannende roman. Al met al heb ik dit boek wel degelijk met plezier gelezen en kijk ik uit naar de twee andere delen van de trilogie.

Greet: Na alle lovende commentaren was ik stomverbaasd dat het boek mij niet meteen wist mee te slepen. Was het de schrijfstijl? Was ik gewoon niet in de stemming? Ik weet het niet, maar na ongeveer 200 bladzijden zag ik gelukkig het licht. Schitterende plot, waarbij over elk detail goed is nagedacht. Een heel aantal personages die voor je ogen tot leven komen. Een vleugje romantiek, dat doet het ook altijd goed in thrillers. Aanvankelijk lijkt het erop dat het verhaal zich volledig in het heden afspeelt, tot blijkt dat er een tweede verhaallijn aangeboord wordt, waarbij we teruggaan naar de jaren zeventig van de vorige eeuw. Dat verhaal had trouwens lange tijd mijn voorkeur. Tot uiteindelijk de twee verhaallijnen bij elkaar komen. Af en toe heeft de auteur een verrassing in petto, dat begon al bij de proloog. Afgezien van de mindere start, waarbij je ook nog eens om de oren geslagen wordt met alle mogelijke straat- en wijknamen, is dit boek meer dan geslaagd. Op naar deel twee van de trilogie!

Joyce: Eva García Sáenz de Urturi neemt je mee in een nieuwe en interessante wereld. Het rustige stadje Vitoria in Spaans Baskenland. Het geeft het boek een extra interessant tintje, niet alleen de spannende zoektocht naar een meervoudige moordenaar, maar daarnaast ook te lezen over een omgeving die onbekend voor me is. Dit is samen met de interessante personages een groot pluspunt van deze boeiende thriller. Spannend is het boek zeker, het stadje Vitoria herbeleeft de heftige gebeurtenissen van twintig jaar geleden. De auteur schakelt tussen heden en verleden en laat je daadwerkelijk meedenken met inspecteur Ayala en zijn haast onmogelijke opdracht. Dat de auteur ervoor koos om hem het verhaal in de ik-vorm te laten vertellen, versterkte dit alleen maar.  Eva García Sáenz de Urturi gaat zorgvuldig om met al haar karakters, neemt de tijd ze te introduceren en geeft ruimte voor hun gevoel. Het was een heerlijke thriller om te lezen en ik kijk al uit naar de volgende twee delen met inspecteur Ayala in de hoofdrol.

Chantal: Het boek is opgedeeld in korte hoofdstukken met een duidelijke naam en maakt gebruik van terugblikken. Dit leest heel lekker en vlot. Ik had wat moeite om in het verhaal te komen, wellicht kwam dit door de vreemde Baskische namen. Gelukkig was dat snel voorbij. Het verhaal begon te leven en je leerde de verschillende personages kennen. De omgeving wordt heel mooi, beeldend beschreven, je waant je echt in Baskenland. Je wordt constant op het verkeerde been gezet, daar hou ik wel van. Het verhaal zit heel goed in elkaar en werkt goed naar de plot toe. Je vermoedt dat het een bepaalde kant uit gaat, maar dan word je op het laatst toch nog verrast en komen alle lijntjes bij elkaar.

Karina: Al enkele weken stromen de positieve berichten binnen over het eerste deel van de trilogie van Eva García Sáenz de Urturi, wat er toch wel voor zorgde dat ik met wat hogere verwachtingen instapte toen ik eindelijk het boek opensloeg. Met het eerste hoofdstuk weet deze Spaanse auteur direct de toon te zetten die past bij die verwachting. Vanuit de ik-persoon van inspecteur Ayala wordt het verhaal verteld en wanneer hij dan al opent met de melding dat hij een kogel in zijn hoofd heeft, weet je dat er in ieder geval iets heftigs te gebeuren staat. Ruim 490 pagina’s weet hij met zijn verhaal de lezer aan zich gebonden te houden. De auteur weet met een strak in elkaar gezette plot en een goede spanningsboog een zeer sterk eerste deel af te leveren. Met intrigerende personages zoals Ayala, Estibaliz, Alba en de mensen om hen heen, maar ook een goede setting en interessante historische feiten en een verhaal dat leest als een trein kan dit boek enkel gewaardeerd worden met vijf sterren. Laat dat tweede deel maar komen! 

Conclusie: Wij zijn fan van dit boek! Verhaallijnen, plot, personages, locatie, schrijfstijl, alles wist ons te bekoren. We kijken dan ook uit naar het tweede deel in de trilogie en zijn benieuwd wat Eva García Sáenz de Urturi dan voor ons in petto heeft.

Sterren voor De stilte van de witte stad: 1 x *****, 4 x ****

Delen jullie onze mening? Hebben we jullie overtuigd het boek ook op te pakken?

Fijne dag verder,
Greet & co