De laatste etappe van onze reis door IJsland alweer. We bespreken vandaag de het nieuwste boek van de IJslandse ‘queen of crime’ Yrsa Sigurðardóttir, DNA. Het eerste deel in de serie 'Children's House'. In 2019 komen ook nog twee volgende delen uit. De afgelopen weken mochten de leden van de Thriller Club het boek reeds lezen. Grote dank hiervoor aan uitgeverij  Cargo. Het resultaat van hun bevindingen kunnen jullie hier lezen. 

In Reykjavik wordt een jonge vrouw op gruwelijke wijze vermoord. Haar zevenjarige dochter verstopt zich onder haar bed en is de enige getuige. Wanneer niet veel later een tweede vrouw op eenzelfde manier ter dood wordt gebracht, staat de politie voor een raadsel: wat is het verband tussen de twee vrouwen?

Voor commissaris Huldar is het de eerste zaak in zijn nieuwe functie. Hij moet daarbij samenwerken met psychologe Freyja, die het getraumatiseerde meisje onder haar hoede heeft. De samenwerking wordt extra gecompliceerd door hun onenightstand, waarbij Huldar Freyja voorloog over zijn leven.

Ondertussen ontvangt een radioamateur gecodeerde berichten die de slachtoffers met elkaar in verband brengen, maar niemand gelooft hem en hij besluit zelf op onderzoek uit te gaan.

Kon Yrsa Sigurðardóttir ons verrassen? Je leest het hieronder.

Jeanet: Voor mij is dit de eerste kennismaking met de schrijfster en zeker niet de laatste. Het verhaal is goed geschreven, waardoor je gelijk in het verhaal zit. Het boek leest als een trein, maar af en toe werden er vreemde keuzes gemaakt. Daarom vond ik het bijna ongeloofwaardig worden, de personages en hun daden waren niet overtuigend genoeg. Ik kan dit jammer genoeg niet onderbouwen zonder teveel over  het verhaal te vertellen. Toch vond ik het erg origineel bedacht en personen en passages waren goed beschreven. Waar de schrijfster niets aan kan doen, en dat heb ik niet meegerekend in mijn beoordeling, zijn de fouten. Verkeerde namen, maar ook iemand  die geboren is, terwijl dit gestorven moest zijn. Jammer, want dit was niet nodig geweest. Dit is zo’n boek waar je aan begint en wat gelijk uit moet, maar is het uit, dan is het jammer. Ik kijk uit naar het tweede deel.

Kristel: Eigenlijk heb ik maar één woord voor dit boek “wow”. Vanaf pagina één neemt het boek je bij de hand en laat je moorden ontdekken die je nooit voor mogelijk hebt gehouden. Je leert de personages Huldar en Freyja goed genoeg kennen om ze je voor te stellen, en hoe moeilijk ze het hebben om om te gaan met een kind als getuige, hoe fragiel dit kan zijn. Een pageturner waarvan het plot uit een totaal onverwachte hoek komt aandraven.

Gert: Na het lezen van de inleiding van DNA van de IJslandse auteur Yrsa Sigurðardóttir was ik oprecht onder de indruk. De spanning zat er gelijk in. Toen ik echter verder las, werd ik enigszins teleurgesteld toen bleek dat te vaak en op te veel momenten de vaart volledig uit het verhaal verdween door (te) uitgebreide achtergrondinformatie. Over de personages ben ik duidelijk beter te spreken. Commissaris Huldar een ook Freyja zijn zeker persoonlijkheden aan wie de lezer en ook de auteur nog veel plezier zouden kunnen gaan beleven. De ontknoping past bij het verhaal en sluit het geheel goed af. Al met al ligt er een gewoon goede thriller die ik met genoegen heb gelezen, maar een echte topper vind ik het niet.

Silvia: En nu aftellen tot mei, wanneer Vortex verschijnt, dat was mijn gedachte toen ik DNA dichtsloeg. Dit eerste deel met seriepersonages Huldar en Freyja had mij volledig in de ban. Redenen waarom ik DNA nauwelijks weg kon leggen? Een heel fijne, vlotte schrijfstijl, rafelige hoofdpersonen, die ondanks de rafelrandjes mij toch voor zich wonnen en niet in de laatste plaats een heel goed in elkaar gezet, verrassend plot, dat ik niet aan had zien komen. De vindingrijke keuze van Sigurðardóttir van de moordwapens maakt dat het doen van huishoudklusjes na het lezen van DNA nooit meer hetzelfde zal aanvoelen. Enige minpuntje voor mij was dat er wat storende (ver)taalfouten in het verhaal voorkomen. Maar deze konden niet voorkomen dat ik DNA met de volle vijf sterren heb beoordeeld. Nog ruim drie maanden wachten…

Kees: Lang, heel erg lang, vroeg ik me tijdens het lezen af wat de proloog, in het boek voorwoord genoemd, met het verhaal te maken had. Aan het eind wordt dat pas duidelijk en daardoor valt het soms onsamenhangende verhaal toch nog op zijn plaats. Hoewel het best wel wat aardige momenten had, vond ik het vooral een langdradig relaas dat maar niet op wilde schieten. Er wordt veel te veel (achtergrond)informatie gegeven, normaal niet zo erg, maar deze keer slaat het wat mij betreft de plank volledig mis en zorgt het alleen maar voor nog meer vertraging. En het politieonderzoek blijft, door alle persoonlijke perikelen, onderbelicht. Ook vond ik sommige situaties plotseling uit de lucht komen vallen. Alsof er nog ‘even’ iets bedacht moest worden om het verhaal spanning te geven. Spanning die ik overigens vond ontbreken. Ondanks de onverwachte ontknoping was DNA voor mij een teleurstellende eerste kennismaking met deze schrijfster.

Greet: Wat een begin van de serie! Een achterflap die veelbelovend is en een proloog die er meteen inhakt. Dit boek is echt een plezier om te lezen, het is origineel, spannend en verrassend. Het verhaal is zeer goed opgebouwd en houdt je voortdurend in de ban, nooit wordt het ondanks zijn 477 bladzijden vervelend. Met psychologe Freyja en commissaris Huldar heeft Yrsa Sigurðardóttir wat mij betreft goud in handen. Niet alleen dit duo komt helemaal tot leven, ook de andere personages krijgen duidelijke karaktertrekken mee. Veel thrillers zijn niet echt spannend en best een beetje voorspelbaar. Dat kan van DNA niet gezegd worden, voor de thrillerfan is dit boek een leesfeestje van begin tot einde. Ik koop blindelings het tweede deel in de serie, dat er in mei aankomt. 

Evy: Als je houdt van een vlotte schrijfstijl, een sterk plot (zonder doorzichtige dader) en bijzondere (om het zacht uit te drukken) moordmethodes, dan ben je bij DNA ab-so-luut aan het goede adres! Ja, en eigenlijk zegt deze ene zin het helemaal, dus alles wat hierna komt kan je jezelf besparen, zodat je direct het boek kan gaan lezen. Yrsa Sigurðardóttir slaagt erin om de nieuwsgierigheid van de lezer te prikkelen vanaf de eerste pagina en daarbij weet ze de spanning met momenten ook heel goed op te bouwen om daarna de lezer even een adempauze te gunnen. In die adempauzes verliest de auteur geen focus en tijdens die momenten probeer je als lezer de puzzelstukjes in elkaar te passen, wat tevergeefs was in mijn geval. De ontknoping kwam echt als een verrassing en daar hou ik van! Als ik één minpunt moet opnoemen, dan is dat het feit dat het boek misschien wat te veel bevat. Ik wil geen spoilers weggeven, maar ik denk dat sommige zaken best geschrapt hadden kunnen worden en dat dat het boek nóg sterker had gemaakt. Ik hoef, denk ik, niet meer te vermelden dat ik uitkijk naar deel twee!

Chantal: Dit was een heerlijk spannend boek. De verschillende personages worden goed uitgewerkt en de spanning wordt langzaam opgebouwd tot op het laatst je het boek niet meer kunt wegleggen voordat je weet hoe het zit. Ik had dit boek binnen no time uit. Het verhaal wordt belicht vanuit verschillende perspectieven, zodat je steeds meer te weten komt. Toch  word je op het einde nog een paar keer verrast met verschillende plotwendingen. En de uitkomst is zeer verrassend en onverwacht. Ik heb dit boek met heel veel plezier gelezen. Voor mij vijf sterren waard.

Karina: Na de achterflap te hebben gelezen was ik erg nieuwsgierig naar wat Yrsa Sigurðardóttir met haar nieuwe serie te bieden zou hebben. De wijze waarop de moordenaar te werk gaat bracht gelijk een shockmomentje en daarbij een pluspuntje voor de originaliteit. Nadeel hierbij, als het gaat om de vertelstijl van de auteur, is dat ze voor mijn gevoel te lang de lezer in het ongewisse wil laten wat er nu eigenlijk gebeurd is, het duurt eeuwen voor iemand eindelijk “man en paard” noemt. Dit gebeurt meerdere malen in het verhaal, tot mijn grote irritatie, wat helaas niet spanningsverhogend werkt. Hoofdpersonage Freyja is zeer aansprekend en over haar wil ik zeker wel meer lezen, maar de onzekere Huldar die werkelijk over iedere scheet na lijkt te denken sinds hij promotie heeft gekregen, mag van mij ook wel op een reisje naar het buitenland.  Het originele verhaal in combinatie met psychologe Freyja maakt dat het volgende deel in ieder geval wel op mijn wil-ik-lezen-lijstje komt te staan.

Joyce: Zo bijzonder dat ik door de prikkelende proloog na een halve bladzijde al direct compleet in het verhaal zat en intens meeleefde. Dat is in het vervolg van DNA geen moment meer weggeweest, zo ontzettend sterk geschreven door Yrsa Sigurðardóttir. Het boek blinkt uit in originaliteit en een ijzersterk, zeer boeiend plot. Bij iedere persoon die zijn of haar opwachting maakt in het verhaal, moet je direct weer aan de proloog denken en roept het vragen op. Dat is de continue drijfveer wat van DNA een ware pageturner maakt. Yrsa speelt met de psyche van de personages, maar ook met die van de lezer. Alles in het boek is goed en valt op zijn plaats. Personages Huldar en Freyja zijn interessant en kunnen volgens mij nog voor verrassingen zorgen in de volgende delen. Yrsa heeft met DNA een memorabel eerste deel van een intrigerende serie geschreven. Het was een genot om DNA te mogen lezen en ik kan nu al niet wachten op deel twee. Vortex. Ik geef DNA de volle mep, vijf sterren!

Sterren voor DNA: 5 x *****, 2 x ****, 2 x ***, 1 x **

Conclusie: De meesten kunnen niet wachten tot in mei deel twee van de Children's House-serie, Vortex, uitkomt. Zo genoten zij van het lezen van DNA. Yrsa Sigurðardóttir heeft ons bijna allemaal oprecht overdonderd met haar proloog. Het wachten op de ontknoping gaf vaak juist het gevoel van spanning, maar bij een aantal van ons juist ongeduld. 

Hebben jullie DNA al gelezen? Of zijn jullie van plan het boek te gaan lezen? 

Groetjes namens de Thriller Club
Joyce