Met Dood de vader uit 2015 wist de Italiaan Sandrone Dazieri vele fans aan zich te binden. Het zou gelukkig niet bij dat ene vertaalde boek blijven, want twee jaar later volgde Dood de engel. Eind vorige maand verscheen het langverwachte afsluitende deel in het drieluik, Dood de koning. Evy, Silvia en Greet vertellen jullie wat ze ervan vonden.

Politieagente Colomba Caselli kwam bijna om bij een bomaanslag op de dag dat Dante Torre, haar enige echte vriend, werd gekidnapt. Nu leidt ze een teruggetrokken bestaan, dat ruw verstoord wordt door een onderkoelde jongen die ze in haar schuur vindt. Hij kan niet praten en is besmeurd met bloed. Colomba ontfermt zich over de jongen, die de enige overlevende blijkt te zijn van een brute familiemoord. Als ze door begint te krijgen waar deze zaak naar verwijst, weet ze dat alleen zij en Dante de waarheid boven tafel kunnen krijgen.

Evy ***: Het was even wennen in het begin van het boek. Na de spanning aan het einde van het tweede boek val je terug in een klein dorpje waar Colomba Caselli zich afzondert van iedereen. Haar gemoedstoestand is erg donker en dat drukt een stempel op de sfeer van het boek. Het mooie is wel dat je direct weer in het verhaal zit en dat de personages echt gaan leven. Alleen Dante komt wat minder goed uit de verf en dat is jammer, aangezien hij toch wel de smaakmaker van de boeken is. Zijn bizarre gedrag laat je fronsen en lachen tegelijkertijd. Hij is gewoon bijzonder intrigerend. Colomba zelf is in Dood de koning eerder vlak en spreekt weinig tot de verbeelding. Het begin van het vierde deel, al naar het einde van het boek toe, was even slikken. Daar zit een grote dip en ik had op dat moment ook echt moeite om door te lezen. Het was alsof alle lijntjes even samengebracht moesten worden en dat het ook in drie pagina's uitgelegd moest worden. Het boek is voor het overige heel vlot te lezen. Dazieri-fans kunnen met dit boek hun hart weer ophalen, maar toch blijft er een kleine honger knagen bij mij. Ik had gehoopt op een spetterende vijf sterren deze keer, maar daar zit Dood de koning toch een stuk onder. Te veel zaken die gehaast of vergezocht lijken; ik weet dat dit in de vorige delen vergelijkbaar was, maar het voelt nu minder goed uitgewerkt. Ik wil nog even vermelden dat het verhaal verder borduurt op de vorige delen en volgens mij echt niet als alleenstaande thriller te lezen is. 

Silvia ****: Dit laatste deel, Dood de koning, liet mij lang in twijfel. Wat is nou precies een munten- of een sabelkoning? De eerste hoofdstukken bevatten voor mij iets te veel verwijzingen naar de vorige boeken. Zelfs met deze introductie twijfel ik of dit derde deel zonder het lezen van de eerste twee tot zijn recht komt. Halverwege had Dazieri mij weer helemaal in zijn ban. Dante en Colomba worden, hoewel ze wel erg veel problemen en eigenzinnigheden hebben, zo levendig beschreven dat ik wel mee moest leven. De plot vind ik bijzonder spannend en vernuftig gevonden. De houdbaarheid van het duo is met deze trilogie wel bereikt, maar wat een begenadigd schrijver is deze Italiaan. Hij heeft er een fan bij.

Greet ***: Net als de vorige boeken is Dood de koning vlot geschreven, al had het allemaal wat beknopter gemogen. Hoewel het boek duidelijk dunner is dan de eerste twee voelt het verhaal op zich nogal dunnetjes. Te veel woorden voor te weinig inhoud. Ook nu het boek uit is, vind ik bepaalde dingen nog altijd wazig, het is me nogal een brei van personages waar je nog nauwelijks wijs uit raakt. Te veel geweld, te veel doden, te weinig duiding en verklaringen wat mij betreft. En de ontknoping? Too much, geen mens die het had zien aankomen of gelooft. Dazieri heeft het te goed willen doen en is me daarbij verloren. Dante en Colomba blijven twee uitermate interessante personages, al geldt voor hen hetzelfde als voor het verhaal op zich: een tikkeltje minder extreem was ook goed geweest. 

Is Dood de koning een geslaagde afsluiter van de trilogie? Van welk boek hebben we het meest genoten?

Evy: In het eerste boek was het heel leuk om Colomba en Dante te leren kennen. De spanning tussen hen en het bizarre verhaal spraken me echt heel erg aan. Het tweede boek boorde een nieuwe lijn in het verhaal aan en dat vond ik echt weer een cadeautje. Ik heb van beide boeken evenveel genoten. Nu met het derde boek vond ik het net te ver gaan. Het voelde voor mij wat geforceerd aan en daarom is het voor mij geen spetterende afsluiter, wel een kleine teleurstelling. 

Silvia: Zodra bekend werd dat we Dood de koning mochten gaan lezen, ben ik begonnen in de twee eerdere delen. Ik was verkocht! Wat een bijzonder duo, sterke schrijfstijl en beklemmend plot. Het is dat het af en toe ietwat ongeloofwaardig was, maar toch heb ik getwijfeld het boek op mijn favorietenlijst te zetten. Hoewel ik het tweede deel evenveel sterren toekende, was dat deel toch iets minder voor me. Zou het komen omdat ik het trucje nu kende? Naarmate het einde in zicht kwam, raakte ik toch weer in de ban van Dante en Colomba. De laatste bladzijden noodzaken overigens dat een volgend boek ook gelezen móet worden. Alle boeken kregen van mij vier sterren. Als ik een favoriet moet aanwijzen, is dat toch het eerste deel, omdat dit de kennismaking is met Dante en Colomba en voor mij de kennismaking met Dazieri.

Greet: Ik was helemaal overdonderd door het eerste boek dat ik vier jaar geleden las, ik gaf het maar liefst vijf sterren. De nummers twee en drie, die ik deze maand las, konden daar bijlange na niet aan tippen. Te veel wazigheid, te goed willen doen, te veel van alles en dus uiteindelijk een teleurstelling en voor beide laatste boeken drie sterren.

Lazen jullie al één of meerdere boeken over Dante en Colomba? Wat vonden jullie ervan?

Groetjes en geniet van jullie boeken!
Evy, Silvia en Greet