Het is alweer een tijd geleden dat we een duimpjesverslag hadden, het laatste was dat over Weerzin van Bernard Minier. De thriller die we deze keer gelezen hebben, is Doodzonde van Tieme Woldman. Het boek verscheen op 5 april 2019 en is het eerste deel in de reeks over rechercheur Tom Wessels. We danken uitgeverij Koninklijke van Gorcum BV voor het beschikbaar stellen van vijf exemplaren.

Johan Ruisbeek, deelnemer aan een bijzonder sportevenement in Drenthe, wordt op de top van de VAM-berg in Wijster met een even bijzonder wapen vermoord. Rechercheur Tom Wessels van het Team Zware Misdaden ontdekt dat het slachtoffer door een oude zakenpartner met de dood is bedreigd en trekt alles uit de kast om de verdachte tot een bekentenis te dwingen. Maar dan blijkt dat het slachtoffer een 'zondig' dubbelleven leidde en stuit Wessels op twee verdachten die hem wel heel erg na staan. Toch zet Wessels door waarbij hij zijn beste vriend Andries Geesink naar de rand van de afgrond drijft. En terwijl Andries voor zijn leven vecht, jaagt Wessels op de moordenaar die nog niet klaar is…

Wat vonden we van Doodzonde? Je leest het hieronder.

Jeanet: Het boek leest als een speer en de personages worden goed neergezet, de verhoudingen zijn duidelijk. Met af en toe een beetje humor erin leest het plezierig weg, vooral van de dialogen tussen rechercheur Tom Wessels en patholoog Bart Lansberg heb ik erg genoten. Tijdens het lezen had ik af en toe een moment dat iets abrupt afgelopen was en iets meer beschreven had mogen worden. Of dat iets ongeloofwaardig was, maar oké, het is een verhaal. Doodzonde is een dun boekje en het mag ook iets aan de verbeelding overlaten. Het is een zeer leuk eerste deel over rechercheur Tom Wessels en de plot was niet voorspelbaar. Erg leuk dat het verhaal zich in Drenthe afspeelt, een keer iets anders dan in de grote stad. En knap dat het boek maar 192 pagina’s telt en er toch zoveel gebeurt. Kom maar op met deel twee en hopelijk lezen we dan meer over Saskia, die zou ik graag beter willen leren kennen, lijkt me een leuk personage.  

Evy: Eigenlijk zat ik direct in het verhaal, ik vond de eerste pagina's zo prettig lezen. Waardoor komt dat nu? Het hoofdpersonage Tom Wessels heeft iets erg 'normaals' over zich, waardoor je hem direct kan waarderen. Hij is door Woldman erg herkenbaar neergezet en dat maakt hem menselijk en gevoelsmatig erg toegankelijk. Je hebt geen grote inleiding nodig om te snappen waar de auteur heen wil met het onderzoek naar de moorden en het aantal personages is relatief laag, waardoor je niet veel moeite moet doen om iedereen te leren kennen. Doodzonde is een dun boekje, waardoor de plot soms snelle sprongen maakt en daardoor is mijn vier sterren eventueel wat aan de hoge kant. Toch wint voor mij het leesplezier en het taalgebruik het hier van de gaten in het verhaal. Wil je een avond lekker ontspannen en een moordmysterie ontrafelen, dan ben je met Doodzonde absoluut aan het goede adres. Hou je van intrigerende, ingewikkelde thrillers? Dan laat je deze beter aan je voorbijgaan. Het is namelijk allemaal erg 'makkelijk' en laagdrempelig, zowel qua schrijfstijl als verhaallijn.

Joyce: Met Doodzonde heeft Tieme Woldman een interessante thriller geschreven met een doordachte plot. Hij heeft een vlotte pen en in relatief korte hoofdstukken neemt hij je bij de hand door Drenthe en leert je daarnaast ook iets over de sport klootschieten. Ik heb het dunne boekje (nog geen 200 bladzijden) met heel veel plezier gelezen. Woldman weet je continu in het verhaal te trekken en je nieuwsgierig te maken naar meer. Met rechercheur Tom Wessels heeft hij een interessant karakter geschapen, dat best nog een aantal boeken mee kan. Doodzonde heeft een goed doordachte plot waarin je wordt meegesleurd en je dezelfde twijfel voelt als Tom Wessels. Af en toe misschien iets te veel toeval, maar dat komt in ieder boek voor en is geenszins een nadeel voor het verhaal. Ik geef het boek afgerond drie sterren, het was net geen vier.

Chantal: Doodzonde is een leuke thriller die zich afspeelt in Drenthe. Het is niet zo’n dik boek en de korte hoofdstukken zijn vlot en spannend geschreven, je zit meteen in het verhaal. De hoofdpersonen gaan meteen leven en je leert ze best goed kennen voor zo’n dun boek. Het verhaal is ook met humor geschreven. Tom Wessels is een aangename hoofdrolspeler. Ik ben benieuwd naar een volgend verhaal. Er worden verschillende verdachten opgevoerd en tot het eind blijft het spannend hoe het nu eigenlijk zit. Ik vond het einde verrassend en daar hou ik wel van. Ik heb het boek met veel plezier gelezen. 

Kees: Doodzonde is een dunne politieroman en heeft een originele setting, niet iedere whodunit speelt zich namelijk in Drenthe af en dan ook nog eens op een van de stortbulten van het voormalige afvalverwerkingsbedrijf VAM. Dat Woldman uit deze omgeving komt, laat hij merken, want soms geeft hij een wel erg gedetailleerde omschrijving van de omgeving, dan lijkt het net een routebeschrijving uit een reisgids. Het verder redelijk goed opgebouwde verhaal heeft alle elementen van een politiethriller. Helaas zijn dat er te veel in een te korte tijdspanne en daardoor komt het nogal geforceerd over. De auteur had dit beter kunnen doseren. Het verhaal heeft een paar plotwendingen en een onvoorziene ontknoping. Tijdens het lezen blijf je dan toch nieuwsgierig, ondanks de ontbrekende spanning. De personages zijn interessant en hebben alle potentie. Al met al weet Woldman hoe hij een verhaal moet vertellen, maar hij zal er goed aan doen de standaardregels meer achterwege te laten en er zijn eigen draai aan te geven, zijn eigen gevoel te gaan volgen, dat kan alleen maar positief uitpakken. Door dit nu niet te doen is Doodzonde een aardige, maar geen opzienbarende politiethriller.

Conclusie: Behalve Kees is iedereen wel gecharmeerd van dit moordmysterie. De plot steekt goed in elkaar en de personages hebben alle potentie. De Thriller Club kijkt uit naar een tweede boek in de reeks rond rechercheur Tom Wessels. 

Aantal sterren voor Doodzonde: 4 x *** en 1 x ****

Zijn jullie nieuwsgierig geworden naar aanleiding van onze duimpjes en gaan jullie dit boek ook lezen? Laat het ons weten.

Chantal, namens de Thriller Club