Eind augustus werd aan de Thriller Club gevraagd wie er tijd en zin had om het boek Het Tati-syndroom van Benny Baudewyns te lezen voor een duorecensie. Elly en Chantal werden de gelukkigen. Bedankt, uitgeverij Vrijdag dat wij dit boek mochten lezen! 

In een rusthuis in Zwolle komt een dementerende man ongelukkig om het leven bij een brand. Niet veel later sterft in Oudenaarde een 69-jarige, invloedrijke man op bizarre wijze in de fitness. Beide voorvallen worden geklasseerd als een ongeval, maar zijn ze dat wel echt? Volgens de jonge, ambitieuze politie-inspecteur Nellie Bos is er meer aan de hand. Wanneer ze een mysterieuze tip ontvangt die de twee sterfgevallen met elkaar in verband brengt, beslist ze om haar buikgevoel te volgen. Tegen de bevelen van haar oversten in, start ze, met de hulp van een voormalig minnaar, een clandestien onderzoek dat haar uiteindelijk naar Parijs zal leiden. Voor ze het weet komt ze terecht in een kluwen van politieke machtsspelletjes en komt ook haar eigen leven in gevaar. Langzaamaan ontrafelt Bos een hallucinant complot dat bijna vijftig jaar teruggaat, maar nu nog altijd verstrekkende gevolgen heeft.

Elly en ik hebben elkaar tijdens het lezen van het boek een aantal vragen gesteld. Hieronder vind je de vragen en antwoorden. 

Elly: Chantal, ik vind het leuk om met jou een duorecensie te schrijven over Het Tati-syndroom. Wat ik fijn vind aan het boek, is de bladindeling en het gekozen lettertype. Daardoor leest het erg prettig, zeker voor mij omdat ik slechte ogen heb. Wat vind jij van het verhaal tot nu toe? Ik vind het verhaal goed, het is nog niet echt spannend, maar ik verwacht er veel van. Het begint met een gebeurtenis waarbij slachtoffers vallen. Ik ben nu bij het stuk dat we 50 jaar teruggaan in de tijd. Ik ben benieuwd naar jouw ervaring tot nu toe.

Chantal: Ik vind het ook erg leuk om met jou een duorecensie te schrijven, Elly. Ik vind de indeling van de hoofdstukken erg duidelijk. Ieder hoofdstuk begint met een datum en een plaats. Daardoor weet je meteen waar je bent en in welke tijd, want het verhaal verspringt nogal eens in de tijd. Het verhaal tot nu toe vind ik nog niet echt spannend, wel intrigerend. Het stuk over 1966 is heel spannend en je wil weten wat erachter zit. Je weet het alleen niet. Ik verwacht nog veel van dit verhaal. We zullen zeker meer te weten komen van 1966 en ook over de moorden in 2015, maar hoe zal Nellie dit oplossen? 

Vraag Chantal: Elly, vind je dit tot nu toe een echte thriller of gewoon een spannend boek? Hoe vind je het verhaal tot nu toe? Is er iets dat je speciaal opvalt in het verhaal of aan de schrijfstijl? 

Elly: Ik vind het een spannend boek met wat thrillerachtige momenten, maar ik zit niet op het puntje van mijn stoel. Het verhaal is wel boeiend, daardoor wilde ik snel doorlezen. Dat heeft ook te maken met de schrijfstijl die erg vlot is. Rond bladzijde 100 krijg je een terugblik van wat er in 1966 gebeurd is, met een tijdsaanduiding van 19.32 uur t/m 17.07 uur. Dit stuk is de kapstok van het verhaal. Nellie Bos gaat vanaf hoofdstuk 23 verder aan de slag met de initialen, ze weet niet welke personen achter de letters schuilen. Wat me opvalt is dat Nellie haar gang mag gaan, hoewel ze officieel niet aan de zaak mag werken. Ze kent veel mensen die haar in de zoektocht helpen. Tot nu toe kan ik wel genieten van het boek. 

Vraag Elly: Inspecteur Nellie krijgt veel hulp van Veerman. Wat vind jij daarvan, Chantal? Alles gaat in het geheim, geeft hij haar wel de goede informatie, en als dat zo is, loopt zijn baan dan geen gevaar? Dit stuk speelt zich voornamelijk af in Parijs. Is de weg vinden in die grote lichtstad echt zo makkelijk? Wat vind je van de namen die Erhard Starckx gebruikt? 

Chantal: In dit deel van het verhaal begint de spanning wat op te lopen en vraag je je af wat er nog komen gaat. Dit heeft zeker te maken met de vlotte schrijfstijl. Nellie krijgt inderdaad veel hulp van Veerman, maar ik heb niet het idee dat dit niet de juiste informatie is of dat hij iets achterhoudt. Ik vind het wel heel toevallig allemaal hoe ze hulp in Parijs krijgt. Ze ontmoet precies de juiste mensen om haar te helpen en die ook meer duidelijkheid geven in het verhaal. Een beetje te toevallig. Je begint hierdoor toch te twijfelen aan Veermans oprechtheid. Als de politie erachter komt dat hij Nellie zo helpt, denk ik dat zijn carrière bij de politie voorbij is. Hier hoor je hem helemaal niet over. De namen die Starckx gebruikt, vind ik een leuk detail van de schrijver. 

Vraag Chantal: Op het laatst gebruikt de schrijver een gebeurtenis die echt heeft plaatsgevonden om zijn verhaal een spectaculair einde te geven. Wat vind jij hiervan, Elly? Hoe vond je het einde? Wat vind je van de titel? 

Elly: De auteur heeft prima gebruik gemaakt van die 'echte' gebeurtenis. Door de hysterie die ontstond, konden sommige personages uit het boek goed wegkomen. Helaas niet allemaal. Spectaculair is het wel. Het einde was nogal verrassend, dat had ik niet aan zien komen. Bijna aan het eind kreeg ik een vermoeden hoe het zat met de baby. En toen werd het ook als een feit verteld. De titel vind ik niet geweldig, ik had nog niet van Tati gehoord. Het verhaal op de cover trok me aan, vandaar dat ik dit boek graag wilde lezen. Ik verwachtte een goed boek en dat kwam uit. Ik heb van het boek genoten, het krijgt dan ook vier sterren van mij. 

Chantal: Ik heb ook genoten van dit boek. Ik vond het een spannend, verrassend en origineel boek. Ik vind de titel wel goed bij dit verhaal passen. Gelukkig wordt uitgelegd wat er onder 'Tati-symdroom' wordt verstaan. Het is namelijk een niet bestaand woord. Het slaat echt wel op de hele situatie. Maar dat begrijp je pas als je het hele verhaal hebt gelezen. Ik vond het erg leuk om onze duorecensie op deze manier te doen. Je leest een boek dan toch een beetje anders. Ik heb dit boek ook 4 sterren gegeven. 

Conclusie: Elly en ik hebben met veel plezier het boek gelezen en gewerkt aan deze duorecensie. We vinden het allebei een spannend en origineel verhaal met een verrassende wending. Twee keer 4 sterren voor Het Tati-syndroom! 

Hebben wij jullie nieuwsgierigheid gewekt door deze duorecensie? 

Veel leesplezier, 
Elly en Chantal