Op 10 juli plaatsten we een oproep waarin we jullie vroegen om met ons te gaan ‘buddyreaden’. De uitbaters van dit café kozen ieder een titel en auteur en vervolgens konden jullie aangeven met welke titel, dus eigenlijk met wie, je een buddyread wilde aangaan. Vandaag het laatste artikel van vier: Kitty las samen met een aantal volgers Het Geheugenwoud van Sam Lloyd. Dit is zijn thrillerdebuut waarin Elijah en Elissa de hoofdrol hebben.

Als je pas net bent aangekomen, waarom wil je dan al weg?’

Elissa, een dertienjarig schaaktalent, is aangekomen in het Geheugenwoud op de belangrijkste dag van haar leven. Ze deed mee aan een nationaal schaakkampioenschap toen ze werd ontvoerd. Ze werd wakker in een ondergrondse cel. Elijah woont al naast het Geheugenwoud zolang hij zich kan herinneren. Hij is pas twaalf, maar heeft zijn hele leven in het bos gespeeld en kent er elke centimeter. En dan vindt hij Elissa. Als hij opduikt in haar cel, neemt Elissa aan dat Elijah haar zal helpen te ontsnappen of naar de politie zal gaan. Maar Elijah wil niet dat Elissa weggaat, bang als hij is om haar vriendschap te verliezen. Het gedrag van haar ontvoerder wordt steeds onvoorspelbaarder en algauw zijn Elijahs bezoekjes Elissa’s enige vorm van verlichting. Elissa realiseert zich dat de vreemde, eenzame jongen haar enige kans op overleving is. Ze speelt een dodelijk kat-en-muisspel om hem over te halen haar te helpen en hun vriendschap zal hun beider lot bepalen…

Vijf volgers reageerden direct op onze oproep om samen Het Geheugenwoud te lezen. Uiteindelijk bleven er door omstandigheden twee volgers over en enthousiast gingen we aan de slag. Met elkaar hebben we de vragen bedacht die we ieder voor onszelf beantwoord hebben. Nieuwsgierig naar onze bevindingen? Lees dan snel verder!

Wat maakte dat je dit boek graag wilde lezen?

Gea: Na de oproep voor een buddyread heb ik de beschrijving van Het Geheugenwoud op Hebban gelezen. Wat me daarin het meest intrigeerde, was waarom Elijah Elissa niet wilde helpen ontsnappen. Wat maakt dat een jongen van 12 jaar dat doet, wat is er met hem aan de hand? En hoe ziet dat – in de beschrijving genoemde – kat-en-muisspel er dan uit. Dat alles maakte dat ik het boek graag wilde lezen. En natuurlijk is het altijd leuk om een nieuwe schrijver te leren kennen.

Steffie: Alle publiciteit! Wat heb ik dit boek vaak voorbij zien komen op Hebban en Instagram. 

Kitty: Om heel eerlijk te zijn, ik heb het gekregen via een thrillerabonnement. De tekst op de achterflap sprak mij zeker aan en maakte mij nieuwsgierig. Toch pakte ik steeds een andere thriller van de stapel om te gaan lezen. Deze buddyread was een prima stok achter de deur.

Wat vind je van de cover? Past deze bij het verhaal?

Gea: Als ik het verhaal niet had gelezen, had ik ja gezegd. Na het lezen neig ik naar nee. De cover had nog dreigender of realistischer kunnen zijn. Een hut/cottage waaruit een boom groeit bijvoorbeeld. En ook de bomen zijn anders dan de kale stammen op de cover: ze hebben meer takken en zijn ‘versierd’ met de dingen (lampionnen et cetera) die Elijah erin heeft gehangen. 

Steffie: Ik vind de cover mysterieus en passend bij een thriller. Het past wat mij betreft perfect bij het verhaal. 

Kitty: De cover past perfect bij het verhaal: donker en mysterieus!

Vond je de personages geloofwaardig en waarom? 

Gea: Ik vond Elissa en Mairéad zeer geloofwaardig. Beide personages worden zo goed uitgediept, dat ze ‘echt’ voor me zijn geworden. Eigenlijk geldt dat ook voor Elijah. Ik vroeg me steeds af wat er toch met hem was, wat er in zijn leventje allemaal gebeurd is en nog gebeurt. Verderop in het verhaal ging ik een beetje twijfelen over de geloofwaardigheid. Hoe kan Elijah zo geleefd hebben? Daar heb ik eigenlijk geen antwoord op. 

Steffie: Of personages in het echt zo kunnen worden als in het boek weet ik niet, het is denk ik wel allemaal wat extremer gemaakt dan in het echt voorkomt. Maar ik werd wel echt meegenomen door het verhaal, dus het was niet storend. 

Kitty: Elijah en Elissa zijn bijzondere personages en overtuigend neergezet. Gaandeweg het verhaal kreeg ik zoveel bewondering voor de stoere en doortastende Elissa. Zij heeft me helemaal ingepakt en ik leefde met haar mee. Dus ja, geloofwaardigheid is zeker aan de orde.

Wat vond je van de plot? Waren de gebeurtenissen geloofwaardig? Zaten er plotwendingen in het boek en vond je deze verrassend? 

Gea: Er zitten plotwendingen in die ik zeker niet zag aankomen. Mooi gedaan van Sam Lloyd. De uiteindelijke plot vond ik mooi, maar daarbij komt dezelfde gevoel van eerder naar boven. Hoe kan Elijah zo geleefd hebben en in zo'n korte tijd veranderen? Ik weet het nog steeds niet.

Steffie: Ik vond de plot redelijk verrassend. Deels waren de plotwendingen te voorspellen, deels ook niet. Daardoor bleef het verhaal interessant. De gebeurtenissen leken me niet altijd even realistisch, vooral na de brand vond ik het verhaal niet altijd geloofwaardig. 

Kitty: Zonder al te veel te verklappen kan ik zeggen dat het verhaal ijzersterk in elkaar zit. Regelmatig werd ik op het verkeerde been gezet. Tot aan de verrassende ontknoping toe.

Kun je in het verhaal aan de hand van de schrijftoon lezen welk personage er aan het woord is?

Gea: In het begin van het boek vond ik het heel mooi hoe Sam Lloyd zijn personages een eigen schrijftoon gaf. Elissa als een jong, maar wijs en sterk meisje. Elijah een jongetje dat zich van alles afvraagt, onzeker is en met een bepaalde cadans in denken en doen. En dan de volwassen Mairéad. De toon van Elissa en Mairéad blijven mooi overeind. De toon van Elijah wordt al vrij vroeg in het boek anders: soepeler en past daardoor niet meer bij het eerste beeld dat ik van Elijah heb. Dat vind ik erg jammer.

Steffie: In het begin kon ik aan de schrijftoon wel zien wie aan het woord was. Maar ik had het idee dat dit verderop in het boek minder was. Gelukkig stond aan het begin van elk hoofdstuk vermeld wie er centraal stond. 

Kitty: De opbouw van het boek was duidelijk. De wisseling van de personages is goed gedaan. Aan het begin van ieder hoofdstuk kon je zien waar je was in het verhaal. Heel handig en zeker niet overbodig.

Ons eindoordeel

Gea (****): Sam Lloyd heeft met Het Geheugenwoud een complex, doordacht en knap debuut geschreven. Hij diept zijn personages goed uit en geeft ze een duidelijk gezicht. Ik leef al snel heel erg mee met de levens van Elissa, Elijah en Mairéad en raak vanaf het begin van het verhaal in de ban. Elijah is het meest boeiend. Ik vraag me telkens af wat er met dit jongetje aan de hand is en waarom zijn ouders hem zo slecht zien, en hij dag en nacht zijn gang kan gaan. En vooral ook: waarom helpt hij Elissa niet meer. Er is iets goed mis met hem en ik vind het ontzettend knap van de schrijver dat hij de personage Elijah zo intrigerend houdt en uiteindelijk zo verrassend weet te ontrafelen (ik wil niet spoileren, dus daar laat ik het bij). Daarnaast vind ik Mairéad zeer realistisch neergezet, waarbij ik me ook constant afvroeg wat haar drijft om zo met haar lichaam/leven om te gaan.

Steffie (****): Het Geheugenwoud neemt je mee in een duister sprookje, waar niets is wat het lijkt. De personen in het verhaal krijgen steeds meer inhoud, waardoor je meegenomen wordt in het verhaal. Helaas wordt het verhaal door alle extra laagjes en de vele plotwendingen ook af en toe wat ongeloofwaardig. Toch boeit het verhaal zó dat je wel door wilt blijven lezen om te weten hoe het af gaat lopen met alle personages. 

Kitty (****): Van begin tot het eind heb ik van Het Geheugenwoud genoten. Het kat-en-muisspel tussen Elijah en Elissa is goed opgebouwd en zorgt dat je met ze meeleeft. Vanaf begin af aan is het verhaal spannend en dat blijft zo tot de verrassende ontknoping. Om eerlijk te zijn heb ik er spijt van dat ik deze thriller niet eerder gelezen heb! De volgende thriller van Sam Lloyd laat ik minder lang op mijn altijd hoge leesstapel liggen!

Nu zijn wij natuurlijk nieuwsgierig of we je overtuigd hebben om Het Geheugenwoud ook te gaan lezen. Vertel!

Leesgroet van Gea, Steffie en Kitty