Inmiddels bevinden we ons al een paar weken in Frankrijk en zijn we al in Parijs en de noordelijke regio geweest. Dat is ons goed bevallen, en jullie hopelijk ook. Gelukkig is het stokbrood nog niet op en blijven we nog wel even in dit land waar je, naar verluidt, als God kunt leven. Vandaag bevinden we ons niet op één specifieke plek, maar nemen we jullie eigenlijk overal mee naartoe. We hebben namelijk een kennismakingssessie georganiseerd met maar liefst zestien Franse auteurs en hun standalone-thrillers. Het enige dat we jullie niet kunnen bieden, is een handtekening van hen. Hopelijk neemt niemand dat ons kwalijk.

Van een aantal van die standalones geven we jullie, behalve een korte beschrijving, ook onze mening.

Pierre Lemaitre

Voordat Lemaitre (1951) auteur werd, werkte hij als leraar literatuur en in de jaren zeventig van de vorige eeuw heeft hij een klein leerbedrijf voor onderwijs en communicatie aan volwassenen opgericht. Hij debuteerde in 2006 met Irène, het eerste deel van de Camille Verhoeven-trilogie, waarvan hij het meest bekend is. In 2013 won hij twee prijzen: de CWA International Dagger en de Prix Goncourt. Behalve schrijver is hij ook scenarist.

Bruidsjurk/Vals leven (2010/2016)
Rollenspel/Vrije val (2011/2017)

Guillaume Musso

Musso (1974) was nog student toen hij met schrijven begon en is inmiddels uitgegroeid tot een van de meest populaire auteurs van Frankrijk. Na het afronden van zijn studie werkte hij als leraar op enkele middelbare scholen. In 2001 debuteerde hij met de roman Skidamarink en tien jaar later verscheen zijn eerste thriller Bericht uit Parijs. In 2021 won hij de prestigieuze Raymond Chandler-prijs.

Het meisje en de nacht (2019)
1992: Een tienermeisje verdwijnt samen met haar leraar, met wie ze een geheime relatie had.
2017: Drie toenmalige schoolvrienden van het meisje ontmoeten elkaar. Zij hebben een geheim, zij hebben een moord gepleegd.

Greet (***): Dit boek verdrinkt aanvankelijk in de details, in totaal niet ter zake doende stukken tekst. Het verhaal op zich is niet slecht, maar echt sterk vind ik het ook niet. Meteen bij het begin van het boek weet je min of meer wat er is gebeurd en dat komt de spanning niet ten goede. De laatste honderd bladzijden waren wel heel fijn om te lezen: de relaties tussen de verschillende personages worden duidelijk, het hoe en waarom wordt uiteengezet, de boel komt tot leven en het wordt (een beetje) spannend. Uiteindelijk loopt het verhaal naar mijn gevoel af met een sisser.  

De andere standalones
Bericht uit Parijs (2011)
Vlucht uit New York (2014)
Central Park (2015)
24 dagen (2016)
Het meisje uit Brooklyn (2017)
Een appartement in Parijs (2018)
Het geheime leven van schrijvers (2021)

Jean-Christophe Grangé

Na zijn studie literatuur werkte Grangé (1961) als reclametekstschrijver en vervolgens als journalist voor diverse kranten en tijdschriften. Hij richtte tevens zijn eigen persagentschap (L&G) op om zich op freelanceverslaggeving te richten. Zijn debuut De vlucht van de ooievaars (1994) werd in 2002 in het Nederlands uitgebracht. Hij is tevens scenarioschrijver en in die hoedanigheid heeft hij aan producties meegewerkt die op zijn boeken zijn gebaseerd.

De passagier (2015)
Mathias Freire lijdt aan een vreemde ziekte: hij is zijn geheugen kwijt en neemt daardoor steeds een nieuwe identiteit aan. Om erachter te komen wie hij werkelijk is, moet hij het spoor volgen van zijn vorige identiteiten: een zwerver in Marseille, een geesteszieke schilder in Nice, een vervalser in Parijs. Maar er staat meer op het spel: Freire wordt verdacht van een reeks koelbloedige moorden. Kan hij bewijzen dat hij de dader niet is?

Greet (****): Imposant boek, niet alleen qua omvang, maar ook wat opzet betreft. Mensen die aan dissociatieve fugues lijden (een psychische aandoening), je komt ze niet iedere dag tegen. Grangé schrijft heel goed, al moet hij oppassen dat hij zich niet in details verliest, een boek van meer dan 600 bladzijden zal immers menig lezer afschrikken. Ingewikkeld wordt het echter nergens, het verhaal blijft steeds heel goed te volgen. De auteur heeft interessante personages neergezet, niet alleen de patiënten, maar ook de verschillende Franse rechercheurs die in het verhaal opduiken. Razend spannend is het boek niet, boeiend absoluut wel.

De andere standalones
Het stenen concilie (2002)
De vlucht van de ooievaars (2002)
Het wolvenrijk (2004)
Voorbij de zwarte lijn (2005)
Duivelseed (2008)
Godenstemmen (2010)
Bloeddorstige driften (2011)

Franck Thilliez

Voordat Thilliez (1973) begon met schrijven, werkte hij tien jaar lang als IT-specialist. In 2003 debuteerde hij met de niet in het Nederlands vertaalde thriller Conscience animale, waarin zijn latere seriepersonage Franck Sharko een bijrol heeft. In zijn thrillers staan regelmatig verwijzingen naar diverse andere auteurs. Naast auteur is hij tevens scenarioschrijver en schreef hij mee aan de dialogen voor de telefilm Alex Hugo, la mort et la belle vie.

Schaduw van de beul (2008)
De kleur van het duister (2009)
De ring van Möbius (2010)
Dagbehandeling (2011)

Jérôme Loubry

Loubry (1976) heeft tot 2016 in de horeca gewerkt, tot hij in dat jaar besloot om schrijver te worden. Hij heeft ook veel gereisd en tijdens die reizen schreef hij korte verhalen. In 2017 debuteerde hij met Les Chiens de Détroit, dat meteen met een prijs werd beloond. Zijn thriller Toevluchtsoord (2020) is de eerste die in het Nederlands is vertaald. Hij wordt beschouwd als een van de meest veelbelovende Franse misdaadauteurs.

Toevluchtsoord (2020)
Sandrine Vaudriers grootmoeder, die op een Frans kusteilandje woonde, is overleden. Om de laatste zaken af te handelen gaat Vaudrier daar naartoe. Ze wil er, door de duistere sfeer, snel weer weg. Op het strand wordt een vrouw met bebloede kleding aangetroffen en ze vertelt over kindermoord op het eiland. Er is echter één probleem: het eiland lijkt niet te bestaan.

Kees (****): De sfeer in het verhaal is de ene keer mysterieus, de andere keer beklemmend, en doordat Goethes gedicht ‘De elfenkoning’ verschillend wordt uitgelegd, heeft het een macaber randje. Het verhaal, dat uit vier delen bestaat, wordt verteld vanuit verschillende perspectieven die op een geraffineerde wijze samenkomen. De spanning in het verhaal is vooral psychologisch en een enkele cliffhanger en plotwending zorgen ervoor dat je nieuwsgierigheid geprikkeld wordt. Soms zet de auteur je zelfs op het verkeerde been. In de ontknoping word je echter overrompeld, want wat er dan gebeurt, is ronduit verrassend en dan blijkt ook dat de plot ingenieus in elkaar is gezet.

De andere standalone
Verdoemd (2022)

Sandrine Destombes

Na haar studie Audiovisuele Producties werkte Destombes (1971) 25 jaar lang in de evenementenbranche. In haar vrije tijd, inmiddels is ze fulltime auteur, schreef ze thrillers. In 2014 debuteerde ze met La Faiseuse d'anges, het eerste deel van een serie met Max Tellier. Het dubbele geheim van de familie Lessage (2019) is haar Nederlandstalige debuut.

Het dubbele geheim van de familie Lessage (2019)
De kinderen van het klooster (2020)

Michel Bussi

Behalve auteur is Bussi (1965) politiek analist en hoogleraar geografie aan de Universiteit van Rouen. Aan het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw schreef hij zijn eerste thriller, maar die werd afgewezen. Zijn werkelijke debuut was in 2006 met Code Lupin en zijn eerste thriller die in het Nederlands vertaald is, is Laat mijn hand niet los (2014). De verhalen in zijn boeken spelen zich vaak in Normandië af.

Laat mijn hand niet los (2014)
Zwarte lelies (2015)

Maud Mayeras

In 2006 verscheen Mayeras’ (1981) debuutthriller Hématome. Die werd na uitkomen erg goed ontvangen en ze won er enkele prijzen mee. Zeven jaar later werd Reflex uitgebracht en dat was tevens haar eerste en enige in het Nederlands vertaalde boek. Ze is, samen met een aantal andere Franse roman- en thrillerauteurs, lid van het literaire collectief Satori Noir.

Reflex (2015)

Jean-Claude Izzo

Izzo (1945-2000) was dichter, scenarist en toneel- en romanschrijver, maar hij heeft ook als boekhandelaar, fotograaf en journalist gewerkt. Aan het eind van de jaren zestig van de vorige eeuw begon hij met het schrijven van poëzie, maar pas in 1995 werd hij bekend door zijn Marseille-trilogie (Teringzooi, Chourmo en Solea). Later werd dit drieluik verfilmd. Als gevolg van longkanker sterft hij op 26 januari 2000.

Eindpunt Marseille (2007)
De zon van de stervenden (2009)

Hervé le Tellier

Behalve auteur is Le Tellier (1957) ook wetenschapsjournalist en taalkundige. Vanaf 1992 maakt hij deel uit van Oulipo, een internationaal georiënteerd gezelschap van Franssprekende auteurs. Hij begon met het schrijven van korte verhalen en in 1998 kreeg hij bekendheid door zijn roman Les amnésiques n'ont rien vécu d'inoubliable, dat een verzameling is van duizend korte zinnen die beginnen met ‘Je pense que…’. Voor zijn thriller Anomalie won hij de Prix Goncourt.

Anomalie (2021)
Anomalie is een verhaal waarin de schrijver onderzoekt hoe mensen ermee omgaan (of niet omgaan) wanneer hun idee van de werkelijkheid niet meer klopt. Een vlucht van Parijs naar New York komt in een storm terecht en landt vervolgens in de VS - twee keer, één keer in maart en één keer in juni 2021. Hetzelfde vliegtuig en dezelfde mensen. Alsof er een kopie gemaakt is. Hoe gaan de dubbelgangers daar mee om?

Kitty (***): Anomalie bestaat uit drie delen en van de ruim 400 passagiers uit het vliegtuig leren we er een aantal beter kennen en volgen we hun avontuur. De schrijfstijl is prettig, maar her en der kent het boek ook elitaire stukken tekst die erg wetenschappelijk zijn. Helaas gaat dit voor mij ten koste van de leesbaarheid en het leesplezier. Verder is het een origineel verhaal over een beangstigend gegeven en zit het geraffineerd in elkaar. Op het einde komen alle verhaallijnen samen, maar doordat het oppervlakkig blijft, dooft het verhaal als een kaars uit. In verwarring bleef ik achter met een enigszins bizarre laatste bladzijde.

Hervé le Corre

In 1972 haalde Le Corre (1955) zijn baccalaureaat en studeerde vervolgens literatuur aan de Universiteit van Bordeaux. Daarna werd hij leraar literatuur aan een middelbare school en op 30-jarige leeftijd begon hij met het schrijven van thrillers. In 1990 debuteerde hij met La Douleur des morts en was meteen succesvol. Altijd oorlog, dat in 2015 verscheen, is zijn eerste en tot nu toe enige in het Nederlands vertaalde boek.

Altijd oorlog (2015)
Jaren na WOII dreigt Frankrijk opnieuw in een oorlog terecht te komen: de Algerijnse Revolutie. Daniel Delbos is een van de dienstplichtigen die uitgezonden wordt. In Bordeaux vinden enkele moorden plaats, die door commissaris Darlac worden onderzocht. Delbos keert terug naar huis en wil weten wat er tijdens de oorlog met zijn ouders is gebeurd, en wat toen de rol van Darlac is geweest.

Kees (****): Tijdens de eerste hoofdstukken moet je je aandacht goed bij het verhaal houden – de auteur gebruikt namelijk veel woorden om iets duidelijk te maken. Na dit stroeve begin, dat overigens een doel heeft, wordt het verhaal boeiender en neemt het duidelijk vorm aan. Er zijn drie verhaallijnen, elk verteld door een ander, goed uitgewerkt, personage. Hoe verder de plot vordert, hoe dichter de afzonderlijke verhalen naar elkaar toegroeien. De thriller, die in feite meer oorlogsroman is, is enigszins voorspelbaar, maar de ontknoping is ronduit verrassend. Dit lijkt geen boek voor het grote publiek te zijn, hoewel het verdient om gelezen te worden.

Karim Miské

Miské (1964) heeft een Mauritaanse vader, een Franse moeder en is geboren in Ivoorkust. Hij groeide op in Parijs, maar studeerde journalistiek in Dakar. Hij keerde vervolgens terug naar Frankrijk, waar hij een veelheid aan documentaires heeft gemaakt. Als auteur debuteerde hij met Arab Jazz, waarmee hij een tweetal prijzen heeft gewonnen.

Arab jazz (2016)

Christian Carayon

Sinds zijn jeugd is Carayon (1969) een fervent schrijver, maar hij is tevens filmliefhebber. Hij heeft een graad in geschiedenis en geeft les aan een middelbare school. In 2012 debuteerde hij met Le diable sur les épaules, maar hij werd vooral bekend met zijn derde boek Een zucht, een schim, dat in 2017 in het Nederlands is uitgebracht.

Een zucht, een schim (2017)

Karine Giébel

Nadat Giébel (1971) haar diploma rechten behaalde, heeft ze diverse betrekkingen gehad, waaronder fotograaf en teamleider bij McDonald’s. Hierna ging ze als juriste aan het werk bij de plaatselijke overheid. In 2004 debuteerde ze als auteur met Terminus Elicius en het in 2009 verschenen De duisternis valt is haar eerste in het Nederlands vertaalde thriller. Haar boeken zijn vertaald in minimaal negen talen.

De duisternis valt (2009)
Bloedhonden (2010)

Maxime Chattam

Onder dit pseudoniem heeft Maxime Drouot (1976) een aantal bloedstollende thrillers geschreven. Hij studeerde criminologie, met als specialisme misdaadfictie. In 1988 verbleef hij een tijdje in de Thaise jungle en het dagboek dat hij bijhield was zijn eerste schrijfervaring. Zijn enige boek dat in het Nederlands is verschenen, is Het mysterie van Mont Saint-Michel.

Het mysterie van Mont Saint-Michel (2007)

Romain Sardou

Sardou (1974) is de zoon van de Franse zanger Michel Sardou en de liefde voor muziek werd hem met de paplepel ingegeven. Hij had echter een grotere passie voor schrijven, wilde toneelschrijver worden, maar werd uiteindelijk scenarist. Na zijn huwelijk debuteerde hij in 2002 met de historische thriller Vergeef ons onze schulden, dat twee jaar later in het Nederlands is verschenen.

Vergeef ons onze schulden (2004)
Verlos ons van het kwaad (2009)

Zoals overal een eind aan komt, komt dat nu ook aan deze kennismaking. Maar wees gerust, Frankrijk gaan we nog niet verlaten. Wat we tot slot nog wel van jullie willen weten, is dit:

Welke auteur heeft jouw interesse gewekt en waarom? Ga je nu naarstig op zoek naar haar of zijn boeken?