Series, we zijn er gek op. Het maakt niet uit wanneer ze van start gingen, hoeveel delen ze tellen en waar ze zich afspelen. We willen steeds meer weten over onze geliefde seriepersonages. En dus zetten de leden van de Thriller Club elk een favoriete serie in de kijker. Vandaag vertelt Evy ons wat zij vindt van de serie rond Erika Foster, geschreven door Robert Bryndza.

Wie is Robert Bryndza? 
Ik vind het altijd erg interessant om even op internet rond te snuffelen wat ik kan vinden over een auteur en dan is het het állerleukste om een kijkje te nemen op hun website. Waar de ene auteur een verouderde versie heeft, is de andere heel actief om die persoonlijke pagina zo actueel mogelijk te houden. Bryndza lijkt een website te hebben die up-to-date is en waar zeker wat leuke info te vinden is.
Het meest opvallende is het feit dat Robert Bryndza geboren is in Groot-Brittannië en momenteel in Slowakije woont (zijn man komt daar vandaan). Dat zorgt dus indirect voor een connectie met Erika Foster! Al heeft hij Erika het omgekeerde scenario gegeven.
Bryndza is van alle markten thuis en schrijft niet alleen thrillers, maar heeft ook een reeks 'romantic comedies' geschreven met Coco Pinchard in de hoofdrol. Hij zegt zelf dat deze serie ook nog niet ten einde is, maar aangezien hij in november (in UK en US) met een nieuwe thriller-serie start rond Kate Marshall, is het maar de vraag wanneer hij Coco Pinchard weer zal bezoeken.
Wat leest hij zelf? Lynda La Plante, Thomas Harris en Robert Galbraith behoren tot zijn favoriete auteurs. Dus hij blijft blijkbaar wel in het thrillergenre als hij zelf leest!

Erika Foster 
Erika is geboren in Slowakije en woont nu in Groot-Brittannië. Ze is inspecteur bij de politie en in het eerste boek in de reeks pakt ze de draad weer op na een actie die volledig uit de hand liep en haar man Mark fataal werd. Ze voelt zich nog steeds verantwoordelijk voor zijn dood en dat zorgt ervoor dat ze erg bitter in het leven staat. Dat speelt haar ook op de werkvloer parten en maakt haar niet de meest aangename persoon om mee samen te werken. Toch kan ze door haar (ietwat botte) eerlijkheid en goede inborst ook enkele collega's aan haar binden. Moss en Peterson gaan voor Erika door het vuur en zo vormen ze samen een heus front om de moordzaken op te lossen die op hun pad komen. In dezelfde adem waarmee ze deze twee aan haar zijde kreeg, streek ze ook heel wat anderen tegen de haren in en dat blijft ze ook doen. Door haar koppigheid én het feit dat ze geen stap opzij lijkt te kunnen doen, ook niet als het haar door haar meerderen gevraagd wordt, werkt ze zichzelf met enige regelmaat in de nesten. Haar instinct is erg goed en als ze denkt dat ze het bij het goede eind heeft, dan wordt ze een pitbull. Ze laat de zaak niet meer los. Als er op het pad naar gerechtigheid dan mensen gekwetst worden, lijkt ze zich daar weinig van aan te trekken. Ook als het soms de familie van de slachtoffers betreft. 

Het meisje in het ijs 

Als het lichaam van een jonge vrouw wordt gevonden in een park in Zuid-Londen, wordt inspecteur Erika Foster ingeschakeld om het moordonderzoek te leiden. Het slachtoffer, de mooie, jonge en rijke Andrea Douglas-Brown, leek het perfecte leven te leiden. Haar vader is een belangrijk en invloedrijk man, haar verloofde een gerespecteerd zakenman. Toch lijken er duistere geheimen te zijn. Werden die het meisje fataal?
Als Erika dichter bij de waarheid komt, verschuift de aandacht van de moordenaar naar Erika zelf, wier laatste zaak verkeerd afliep. Zo verkeerd zelfs dat haar eigen man om het leven kwam. Terwijl haar politiecarrière aan een zijden draadje hangt, moet Erika haar eigen angsten overwinnen om een wrede moordenaar te slim af te zijn – voordat het te laat is.

Mijn mening***: Erika Foster wordt in dit boek voorgesteld en ik moest even wennen aan het beeld dat er van haar geschetst wordt. Ik was in dubio of ik haar aardig moest vinden of gewoon heel eigenwijs. Ze jaagt de helft van de mensen om haar heen in het harnas en de andere helft volgt haar als een schoothondje. Het is dus een vrij bizarre mix van wie voor en tegen haar is. Het verhaal zelf zit goed in elkaar en er zitten een paar verrassingen in het verhaal. Ik weet niet of ik het allemaal zo geloofwaardig vond en af en toe worden er wel wat bochten afgesneden, maar over het geheel genomen is het een degelijke thriller met een hoofdpersonage dat de aandacht vast weet te houden. 

De stalker in de nacht

Midden in een broeierig hete zomernacht wordt inspecteur Erika Foster opgeroepen. Een dokter is thuis in zijn bed gevonden, gestikt. Zijn polsen zijn vastgemaakt en zijn ogen puilen uit door de doorschijnende plastic zak die strak om zijn hoofd is gebonden. Een paar dagen later wordt een tweede slachtoffer gevonden, in exact dezelfde omstandigheden. Wat linkt de slachtoffers aan elkaar en aan hun moordenaar? Waarom is er zo weinig bekend over hun verleden? Als Erika en haar team de zaak onderzoeken, stuiten ze op een zeer berekenende dader, die zijn prooi al lang van tevoren stalkt – en dan op het juiste moment toeslaat.

Mijn mening****: Erika Foster maakt een enorme ontwikkeling door in dit boek en laat, door haar vriendschap met patholoog Isaac Strong, haar zachte kant zien aan de lezer. Hierdoor wordt het ijzige van het eerste boek uit de reeks wat doorbroken en ben je nieuwsgieriger om meer over haar te lezen. Ik voelde mezelf wat boos worden als ik las over het onbegrip van haar meerderen voor haar acties. Ze is gewoon een hele goede inspecteur en waarom zou ze dan altijd binnen de lijntjes moeten kleuren? (Ik moet hier aan toevoegen dat ik stiekem in Het meisje in het ijs haar meerderen soms wel gelijk gaf als ze boos werden op haar.) Bryndza zorgt weer voor een uiterst zorgwekkend plot met een zeer gestoord persoon in de hoofdrol en ik heb eigenlijk dezelfde bemerkingen over bochten en geloofwaardigheid als hierboven. Toch slaagde Bryndza er zeker wel in om mij geboeid te houden en hij schrijft op een uiterst aangename manier. Je hoeft geen moeite te doen om door het verhaal te komen en alles is goed te volgen. Moss en Peterson zijn weer van de partij. Deze twee personages roepen bij mij wel het beeld op van een auteur die heel graag zijn diversiteits-coëfficient wil bereiken, maar ze geven zeker een bepaalde meerwaarde aan het verhaal.

Donker water

Wanneer inspecteur Erika Foster een tip krijgt dat er bewijsmateriaal voor een grote narcoticazaak verstopt ligt in een ongebruikte groeve in een buitenwijk van Londen, gaat ze direct tot een zoekactie over. In de dikke modder worden inderdaad drugs gevonden, maar ook het skelet van een kind. De overblijfselen worden snel geïdentificeerd als de elfjarige Jessica Collins: het vermiste meisje dat zesentwintig jaar geleden overal in het nieuws was.
Om het verband tussen de nieuwe en de oude zaak te vinden, moet Erika dieper graven en meer zien te ontdekken over de uiteengevallen familie Collins en de oude inspecteur die destijds op deze zaak was gezet: een vrouw die nog altijd wordt geplaagd door het trauma van de onopgeloste moord. Al snel realiseert Erika zich dat iemand niet wil dat deze zaak ooit wordt opgelost, en dat die persoon er alles aan doet om te voorkomen dat Erika de waarheid achterhaalt. Is de dader dichterbij dan ze denkt? 

Mijn mening*****: Donker water levert het degelijkste plot tot nu toe. Het verhaal prikkelde mij en ik werd erg nieuwsgierig naar de oplossing van het mysterie. Deze 'cold case' vereist een andere aanpak en daardoor kwamen alle elementen helemaal tot hun recht. Erika maakt minder ontwikkeling door in dit deel en toch is ze stiekem erg gegroeid. Ze oogt rustiger en daardoor bekwamer. Dat doet Bryndza op een heel verfijnde manier, want je moet het tussen de regels door oppikken. Het hele boek lijkt de focus minder op Erika zelf te liggen dan in de vorige delen. Ik moet toegeven dat ik eigenlijk in een ruk door wil lezen in deel vier. Het begint op een verslaving te lijken!

Deel vier, Laatste adem, is begin mei verschenen en is gereserveerd bij de bibliotheek, maar laat nog even op zich wachten (wegens grote populariteit). Ook deel vijf, Koud bloed, is aangekondigd en verschijnt in september. Ik heb dus nog vele mooie uren voor de boeg en ik kan jullie vertellen dat ik daar ook echt zin in heb! Het is altijd dubbel als een boek of een serie gehypet wordt. Eigenlijk wil ik het dan heel graag lezen, maar ik ben tegelijk ook bang dat het enorm zal tegenvallen. Deze serie met Erika Foster is absoluut een aanrader en er zit een stijgende lijn in mijn leesplezier. Waar ik Het meisje in het ijs 'ok' vond, ben ik helemaal weg van Donker water. Ik hoop dat de lijn niet meer daalt!

Zijn jullie bekend met Erika Foster? Hebben jullie het nieuwste deel al gelezen? Ik hoor jullie mening heel graag, in een reactie onder dit artikel! 

Groetjes,
Evy