Zoals we hebben aangekondigd in de blog 'Ga je mee boeken ontdekken in Ijsland?' besteden we vandaag aandacht aan het bekendste seriepersonage van de IJslandse auteur Arnaldur Indriðason, Erlendur Sveinsson. Vandaag stellen we Erlendur aan jullie voor en later deze week bespreken we de complete serie boeken rondom hem. De auteur werd eerder al hier voor het voetlicht gebracht.

Het personage
Erlendur Sveinsson, meestal alleen aangesproken met zijn voornaam, is de bekendste speurder van IJsland. Hij is een moeilijk toegankelijke persoonlijkheid, is gescheiden van zijn vrouw en ook zijn twee kinderen spreekt hij niet of nauwelijks. Dochter Eva Lind is verslaafd aan drugs en zij neemt het haar vader kwalijk dat hij zijn gezin heeft verlaten. Ook zijn zoon Sindi Snær is ernstig verslaafd, maar dan aan de alcohol.

In zijn jeugd heeft Erlendur een trauma opgelopen dat hem in zijn dagelijkse leven vaak parten speelt. Als tienjarig jongetje loopt hij samen met zijn vader en achtjarig broertje over de hoogvlakte van Eskifjarðarheiði. Tijdens deze wandeling worden zij overvallen door een sneeuwstorm, waarbij Erlendurs jongere broertje vermist raakt en nooit meer wordt teruggevonden. Met name in het boek Verdwijnpunt speelt dit een belangrijke rol.

Als rechercheur staat Erlendur erom bekend, dat hij zeer meegaand is en meeleeft met verdachten en daders.

De serie
De complete serie rondom rechercheur Erlendur bestaat uit veertien boeken. Wie deze boeken gaat lezen moet geen spectaculaire actiethrillers verwachten. De schrijfstijl van Indriðason kenmerkt zich door rust in de opbouw en de toonzetting. Er wordt in de verhalen veel aandacht besteed aan de psyche van de verschillende personages. Ook de uitgebreide beschrijvingen van de IJslandse omgeving is typisch.

De verhalen worden zeker niet in chronologische volgorde verteld. Erg vaak worden gebeurtenissen uit het verleden in nieuwere delen verwerkt. Voor de lezer heeft dat als voordeel dat het niet noodzakelijk is alle delen (in volgorde) te lezen. Een opvallend punt is verder dat de vertalingen in het Nederlands qua volgorde soms duidelijk afwijken van de volgorde waarin de boeken oorspronkelijk zijn verschenen. Het meest duidelijke voorbeeld hiervan is Dauðarósir uit 1998, dat pas 13 jaar later in Nederland verscheen als Grafteken. 

De meesten van jullie zullen waarschijnlijk wel eens iets over Erlendur gelezen hebben. We zijn heel nieuwgierig naar jullie ervaringen met dit personage. Laat gerust in een reactie hieronder weten wat jullie van hem vonden.

Veel leesplezier en tot snel.

Groetjes, 
Gert, namens de Thriller Club