Joyce: Toen we het boek aangeboden kregen om te lezen, heb ik wel bewust de achterflap van het boek gelezen en deze sprak me erg aan. Het instorten van de tribune en het onderzoek naar de waarheid, maakte me wel nieuwsgierig naar de rest van het verhaal. Een betrokken Europarlementariër en eventuele motieven voor een aanslag deden mijn fantasie op hol slaan en dus had ik zin het boek te lezen. De cover is, wat mij betreft, een van de vele, niet heel erg veelzeggend. Zo zijn er wel meer. 

Evy: Ik was aangetrokken tot het verhaal. Het beloofde in mijn ogen een link te leggen met de gruwelijke werkelijkheid waar we toch regelmatig mee geconfronteerd worden. Ik vind de cover ook echt heel mooi. Er gaat iets dreigends vanuit en toch blijft het geheel door de gebruikte kleuren erg rustig.  

Karina: Toen we de mail kregen, werd ik getriggerd door de tekst op de achterflap, die mij wel het idee gaf dat er actualiteit zou meespelen in deze thriller. De ingestorte tribune in combinatie met het Europarlement trok me wel aan. Covers zeggen mij vrij weinig, deze is ook niet heel opvallend en ik denk dat ik hem in de boekhandel niet eens opgepakt had. 

Gert: De tekst op de achterflap was voor mij zeker aanleiding dit verhaal te willen lezen. De gevolgen van een ingestorte tribune, waarbij mogelijk sprake zou kunnen zijn van een aanslag was iets wat mij wel triggerde. Het zorgde bij mij voor heel hoge verwachtingen. Dit gevoel werd ook nog versterkt door de voorkant. Hiervan straalt de spanning af. 

We kunnen twee hoofdpersonages aanwijzen in het boek, Europarlementariër Jennifer de Jong en rechercheur Tom Putter. Wie van de twee sprak je het meeste aan en waarom? 

Karina: De ambitie van Jennifer en de wijze waarop zij dingen onderneemt en niet bij de pakken neer gaat zitten, spreekt me wel erg aan. Ze trekt haar plan en laat zich niet snel van de wijs brengen. Tom vond ik an sich geen onaardig personage, echter de wijze waarop hij met zijn vak omgaat en allerlei info met iedereen bespreekt, verbaast me wel. Daarnaast wekt hij enigszins irritatie op met zijn overdreven aandacht voor het vrouwelijke geslacht, waar met regelmaat op gefocust wordt. 

Joyce: Mij sprak Jennifer de Jong het meeste aan. Ze is een doortastende vrouw met een doel voor ogen. Ze is zich van geen kwaad bewust en probeert het beste te bereiken in het Europees parlement. Ze is een harde werker en gunt zich eigenlijk geen privéleven. Het personage Tom Putter is, voor mij, totaal niet realistisch neergezet. Het delen van informatie met mensen buiten het politieapparaat is ongeloofwaardig. Ook zijn omgang met de verschillende vrouwelijke personages in het boek is haast irritant. 

Gert: Een keuze tussen deze twee personages is voor mij niet zo heel erg lastig. Dan ga ook ik voor Jennifer. Zij komt op mij over als een dame, die weet wat ze wil en wekt de indruk dat ze haar vak verstaat. Wel wil ik eraan toevoegen dat ik niet erg onder de indruk ben van de uitwerking van de personages in dit verhaal. Met eigenlijk geen enkel personage voelde ik iets van een 'klik'. Daarvoor zijn de beschrijvingen van de avonturen echt te langdradig en met name te veel afstandelijk op papier gezet. 

Evy: Jennifer is een aangenaam personage. Er is niks waar je je aan irriteert als lezer, maar toch blijft het echte inleven uit. Dat heeft minder met het personage op zichzelf te maken, dan met de schrijfstijl. Jennifer heeft een eigen mening, maar is toch niet betweterig of irritant. Ze gaat gewoon voor waar ze achter staat en zal zich niet heel snel van de wijs laten brengen. Over Tom zeggen Joyce en Karina al genoeg. Wat ik wel leuk vind, is de interactie tussen Jennifer en Tom in bepaalde scènes. Vooral in het begin van het boek geeft dat wel iets extra. Ik was benieuwd naar hoe hun relatie zich zou ontwikkelen.

Op de achterflap wordt genoemd dat er onder andere een zoektocht naar de waarheid wordt ingezet. Hoe vind je dat dit uitgewerkt is en is het de auteurs gelukt je mee te laten zoeken? 

Karina: Er is zeker sprake van een zoektocht naar de waarheid, op meer vlakken dan je op basis van de achterflap zou denken. Echter is er al vrij vroeg in het boek een hoofdstuk waarin een puzzelstukje onthuld wordt, waarmee er voor de gemiddelde thrillerlezer te veel wordt weggegeven. En ook al blijkt het plot complexer dan op het eerste gezicht lijkt, is dit toch wel erg jammer.  

Joyce: Hier is zeker sprake van, op twee fronten eigenlijk. Het ene front staat al op de achterflap beschreven, maar er is ook nog een andere, meer verrassende, zoektocht. Helaas is de afloop van de zoektocht naar het instorten al vroeg duidelijk door de toevoeging van een specifiek hoofdstuk. Dit hoofdstuk had moeten worden weggelaten en in plaats daarvan terloops in het verhaal moeten worden verwerkt. Dit had de spanning in het verhaal zeker verhoogd. De meer verrassende zoektocht was uiteindelijk de laatste 50 bladzijden het spannendst. 

Evy: Ik heb na het uitlezen van het boek de achterflap nog even teruggelezen en ik moet zeggen dat er toch een grote verrassing in het boek te vinden is! Sommige zaken worden inderdaad vrij vroeg in het boek al bekendgemaakt, maar ergens wordt dat ook weer gecompenseerd door nieuwe feiten. De opzet van het verhaal blijft goed en en ik bleef wel benieuwd hoe het allemaal zou aflopen. 

Wat vind je van de schrijfstijl in Fatale wedloop? 

Karina: Voor mij is er een veel te gedetailleerde en uitgebreide schrijfstijl gebruikt die het verhaal geen goed doet. Bijna een hele pagina informatie over een café dat slechts een plek is waar twee mensen elkaar ontmoeten, haalt de vaart eruit en levert geen enkele bijdrage aan de spanningsboog van het verhaal. Dit gebeurt helaas met flinke regelmaat. Pas in de laatste 50 pagina's neemt de snelheid toe en leest het boek prettig weg.  

Joyce: De gebruikte schrijfstijl in Fatale wedloop was veel te langdradig en gedetailleerd. Ook werden er veel te veel zijpaden bewandeld zodra een nieuw personage of situatie werd geïntroduceerd. Er werd helemaal niets aan de verbeelding van de lezers overgelaten, alles werd volledig uitgekauwd tot het laatste detail. Op diverse momenten in het boek werd er veel te veel detail beschreven. Bijzaken en zaken die niks bijdragen aan het plot van het verhaal worden uitgebreid besproken. Sommige zinnen waren door de vele komma's totaal onleesbaar geworden. Durf een punt zetten! Ik zou de auteurs willen adviseren voor het volgende boek een redacteur in de hand te nemen. 

Gert: De schrijfstijl is voor mij het allergrootste kritiekpunt in het verhaal. Het is voor mij allemaal veel te langdradig, te uitgebreid en regelmatig doet de gegeven informatie totaal niet ter zake. Daarnaast heb ik mij echt geërgerd aan de grote hoeveelheid spellings- en grammaticafouten. Ook de interpunctie was uitermate slordig. Ik weet best dat het ons allemaal kan gebeuren, maar in dit verhaal ontnam dit mij het leesplezier. Soms moest ik zinnen echt herlezen om te kunnen begrijpen wat er werd verteld.   

Evy: De eerste zin van Gert was eigenlijk de zin die ik wou gebruiken. De schrijfstijl is echt het struikelblok. Als je een tijd aan het lezen bent en je kijkt even wat je gelezen hebt, dan valt dit zo tegen. Voor je gevoel heb je al een half boek gelezen. Dat komt door de vele uitweidingen. Dieper ingaan op een bepaald element van het verhaal is niet slecht, maar wel als de lezer zo de draad van het verhaal kwijtraakt. Het is een geval van door de bomen het bos niet meer zien. De lange zinnen met de vele komma's komen daar nog eens bovenop. Het tempo gaat er op die manier volledig uit en het lezen voelt als werken.  

De auteurs hebben op de achterflap laten weten dat dit een eerste deel in een serie is, ga je een volgend deel lezen? 

Karina: Nee, als een volgend deel wederom als selfpubber, en niet onder redactie, wordt uitgegeven zal ik het niet oppakken. Van de plot in dit eerste boek is zeker een goed, kort spannend verhaal te maken als er enorm geschrapt wordt in niet ter zake doende informatie, want dat er sprake was van een goed idee bij de auteurs is zeker waar. Maar een vervolgdeel in dezelfde stijl is niet aan mij besteed. 

Joyce: Nee, dat denk ik niet. De auteurs hebben me niet getriggerd met het personage Tom Putter. Ik heb me eigenlijk vooral aan hem geïrriteerd, in plaats dat ik nieuwsgierig ben naar hem. De schrijfstijl droeg ook bij aan het gemis van leesplezier in Fatale wedloop. 

Gert: Nee, de auteurs hebben mij met dit boek absoluut niet kunnen overtuigen. Daarvoor zijn echt wat meer spanning, beter uitgewerkte personages en een betere redactionele controle nodig.  

Evy: Ik vrees dat ik het volgende deel toch aan me laat voorbijgaan. Lezen moet vlot gaan en een boek moet je liggen. Deze twee factoren waren voor mij niet aanwezig bij Fatale wedloop. Ik hoop dat er bij een volgend deel weer een goed idee is en dat de uitwerking dan een stukje opgeschroefd wordt.

Onze recensies: Joyce, Evy, Gert, Karina

Fatale wedloop blijkt voor de vier lezers toch een uitdaging geweest te zijn. De schrijfstijl van het verhaal zat een beetje in de weg en dat vonden we allemaal erg jammer. Het ging daardoor ten koste van het leesplezier en ten slotte ook van onze sterren. Met drie keer 2* en eenmaal 1* blijft Fatale wedloop steken op een niet-geslaagde score. Een goed plot dat spijtig genoeg niet helemaal tot zijn recht komt.

Groetjes,
Evy