Als je geen liefhebber bent van langlopende series is een trilogie het ideale alternatief. Een set van drie boeken is perfect om een verhaal voldoende diepgang te geven en de lezer niet halverwege kwijt te raken. In 2019 bespraken we al een handvol trilogieën, deze zomer pakken we de draad weer op. In juli en augustus stellen we zes keer een driedelige serie voor. Vandaag maken we kennis met Fredrik Beier, hoofdinspecteur uit de boeken van Ingar Johnsrud en zijn partner Kafa Iqbal.

De auteur

De Noorse auteur en journalist Ingar Johnsrud (1974) groeide op in de gemeente Holmestrand en studeerde journalistiek en filmwetenschappen. Na zijn studie werkte hij bij een aantal dagbladen, waaronder het populaire VG (Verdens Gang) en, tot hij fulltime auteur werd, was hij freelancejournalist. In 2016 debuteerde hij met de thriller Zij die volgen, dat het eerste deel is van de Broederschap-trilogie. Voor dit boek werd hij genomineerd voor de Maurits Hansenprijs, een prijs die wordt uitgereikt voor het beste Noorse thrillerdebuut. Het drieluik is verkocht aan twintig landen en de sommige delen stonden in Duitsland op de prestigieuze bestsellerlijst van Der Spiegel. In de herfst van 2018 verscheen zijn eerste kinderboek Fargerne og den store Honningkrigen.

De boeken

De centrale rol in het drieluik is weggelegd voor Fredrik Beier, inspecteur bij de politie van Oslo. Hij is rond de vijftig jaar, is gescheiden, heeft een zoon en dochter en draagt nog steeds de last van het overlijden van een andere zoon van hem, waar hij zichzelf verantwoordelijk voor houdt. Hij werkt samen met zijn ongeveer twintig jaar jongere collega Kafa Iqbal.    

• Zij die volgen
• Zij die gaan
• Zie die doden

Kees las de boeken en vertelt hieronder wat hij ervan gevonden heeft.

1-Zij die volgen

Rechercheur Fredrik Beier wordt naar een uithoek van Oslo geroepen om een massamoord te onderzoeken. De slachtoffers waren allemaal lid van de apocalyptische sekte Het licht van God. Daarom wijst alles op een religieuze wraakactie, maar Fredrik en zijn jonge partner Kafa Iqbal zijn sceptisch en al snel neemt het onderzoek een verrassende wending.

Fredrik en Kafa moeten jacht maken op een brute moordenaar en tegelijkertijd mysteries ophelderen rond de schimmige verledens van de sekteleiders. Ze hadden niet kunnen vermoeden dat hun onderzoek monsterlijke experimenten zou onthullen die terugvoeren naar de Tweede Wereldoorlog.

Kees ****: Het begin van het verhaal is nog vooral een introductie van de personages, maar toch werd ik al nieuwsgierig gemaakt. Door onder andere diverse flashbacks naar WOII en allerlei situaties in het heden kreeg ik een goede indruk van wat zich allemaal afspeelt en ging het verhaal me al vrij snel boeien. Omdat er nogal wat verbanden zijn, sommige zijn zelfs complex, is het wel belangrijk je aandacht erbij te houden. Diverse thema’s passeren de revue, maar gelukkig is er ook voldoende spanning. Hierdoor bleef ik in ieder geval bij de les. Al met al vond ik dit een prima start van de trilogie, waarin Fredrik Beier het belangrijkst is en waarmee ik meteen een band heb opgebouwd.  

2-Zij die gaan

In een ziekenhuis in Oslo komt hoofdinspecteur Fredrik Beier langzaam bij kennis. De boosdoeners blijken pijnstillers en alcohol, althans dat is wat de artsen hem hebben verteld. Een beproefd recept voor zelfmoord. Maar Fredrik zelf kan zich niets herinneren.

Even verderop wordt een weduwe vermist en in haar huis vindt de politie het stoffelijk overschot van een pas overleden man die meer dan twintig jaar geleden doodverklaard blijkt te zijn. In de tussentijd hebben de ratten in de riolen van Oslo zich gestort op een tweede lijk. Een tragisch verleden verbindt de twee, een verbond dat werd gevormd in de dagen na de val van de Sovjet-Unie.

En nu is een in vergetelheid geraakt wapen in de verkeerde handen terechtgekomen - van iemand die zint op wraak en niets meer te verliezen heeft...

Kees ****: Dit tweede deel van het drieluik is eigenlijk geen direct vervolg op het voorgaande, wat mij betreft kan het los daarvan geleden worden. Het enige dat je dan mist, is een voorgeschiedenis van enkele personages. Ik vond hen nu trouwens boeiender en interessanter, maar dat komt vast omdat ze meer uitgewerkt zijn. Ook deze keer zijn er verschillende flashbacks en verhaallijnen. Aan het eind van het verhaal wordt duidelijk waar dit allemaal naar leidt, hoewel ik nog wel met een aantal onbeantwoorde vragen bleef zitten. Desondanks was het voor mij opnieuw een boeiend verhaal en na het dichtslaan van het boek keek ik alweer uit naar het slotdeel.

3-Zij die doden

Hij heeft alles opgeofferd. Alle bruggen achter zich verbrand. Maar is het genoeg geweest? Het uur van de waarheid is aangebroken.

Een van de grootste vertrouwelingen van de Noorse regering wordt dood aangetroffen in een autowasstraat in Oslo. Hij is in zijn kruis geschoten en achtergelaten om alleen te sterven. Dan verdwijnt ook de onderzoeksjournalist die achter zijn geheimen aan zat. Voor inspecteur Fredrik Beier zit er een persoonlijk tintje aan deze zaak: de journalist wist ook iets over hem, een verhaal uit Fredriks duistere verleden.

En er is meer aan de hand: bij de politie blijkt een infiltrant te zitten, en Fredrik en zijn collega, Kafa Iqbal, moeten het opnemen tegen een machtige vijand die hen steeds weer een stap voor is. Wie kan Fredrik écht vertrouwen in deze wereld vol verraad en bedrog?

Kees ****: Er gebeurt weer veel, erg veel en dat is er onder andere de reden van dat ik het verhaal maar niet kon loslaten; ik zat er dus volop in. Met de toegankelijke, vlotte en beeldende schrijfstijl van de auteur was ik er vanaf het begin bij betrokken en door de vele ontwikkelingen werd het verhaal interessanter en intrigerender. Er is spanning volop en diverse verrassende plotwendingen passeren de revue. Enkele privébesognes van Beier worden ook onder de aandacht gebracht, en een persoonlijke situatie van zijn partner Iqbal is ronduit verrassend te noemen. Dit laatste deel van de op alle fronten geslaagde trilogie, dat op zich afzonderlijk van de andere gelezen kan worden, maar wat ik niet aanraad, is me uitstekend bevallen. Het is jammer dat er een eind aan gekomen is.

Conclusie

Hoewel je bij het lezen van elk van de afzonderlijke delen bij de les moet blijven – de plot is telkens vrij complex – heeft Ingar Johnsrud wat mij betreft zijn visitekaartje afgegeven. Hij heeft een prettige en ook gemakkelijke schrijfstijl waardoor ieder boek een aangename en van spanning doordrenkte leeservaring is. Ieder deel heeft van mij vier sterren gekregen, en de drie tezamen hebben dat dus ook.
 
Hebben jullie een van deze drie boeken gelezen, of misschien ook wel de hele trilogie, en wat vond je er dan van? Misschien ken je het drieluik nog niet, maar ben je wel nieuwsgierig geworden. Ook dat mag je ons laten weten.