Na de buddyread van Kristel en Kees vorige maand zijn we toe aan de achtste editie van deze inmiddels vaste rubriek van de Thriller Club. Dit keer was het de beurt aan Gerda en Chantal. Beiden voelden er wel voor om Echo van Tamara Geraeds te gaan lezen, het boek stond al een tijdje op hun wil-ik-lezen-plank. Begin van deze maand begonnen ze met het lezen van deze thriller en via Messenger bespraken ze het boek.

Sara groeit op bij haar demonische moeder, gevangen binnen de muren van een huis vol pijn en vernedering. Ze lijkt geboren voor het ongeluk, het lot gooit de ene na de andere gruwel voor haar voeten. Genadeloos wordt haar elk sprankje hoop ontnomen en elk moeizaam gevonden stukje geluk wordt overschaduwd door onmenselijke straffen.
Toch laat de jonge Sara zich niet uit het veld slaan. Ze blijft vechten voor haar leven en de vrijheid waar ze zo naar verlangt. Zal haar overlevingsdrang groot genoeg zijn? Zal ze ooit de verschrikkingen uit haar verleden kunnen verdrijven? Of zal Sara bezwijken onder de druk van zoveel kwaad?

Wat leuk om een buddyread te doen met een volger. Het lijkt me heel leuk om met Gerda Echo van Tamara Geraeds te lezen. In deze buddyread stellen Gerda en ik elkaar vragen over het boek. We zijn tegelijk begonnen met lezen aan het begin van de maand en stelden elkaar via Messenger vragen, of eigenlijk werd het meer een gesprek over het boek.

Chantal: We zijn nu een eindje op weg in het boek. Wat vind je van de schrijfstijl van Tamara? Heb je het gevoel dat je al in het verhaal zit?

Gerda: Een vlotte schrijfstijl, want ik lees het in sneltreinvaart. Dus ik zit al volledig in het verhaal. Ik ben heel benieuwd hoe het af zal lopen met Sara. Ik leef helemaal mee met haar.  Wat vind jij van de cover? Vind je het verhaal spannend?

Chantal: Ik vind de cover heel toepasselijk. Dit is een heel ongelukkig kind dat in foetushouding ligt. Dit doet me echt aan Sara denken. Het verhaal op zich is niet echt spannend. Je leeft alleen zo erg met Sara mee dat je heel erg gespannen bent als ze iets doet wat niet mag of als ze weer eens straf van haar moeder krijgt.

Gerda: Wat vind jij tot nu toe van het verhaal?

Chantal: Ik vind het een zeer aangrijpend verhaal. Het grijpt je echt bij de keel. Het boek bestaat uit twee delen. Wat valt jou op als je aan deel twee begint? En wat vond je van deel één?

Gerda: Deel één begon echt heftig en ik dacht dat het, nadat ze gevlucht was, allemaal wel ‘goed’ zou gekomen… maar dit had ik niet verwacht van deel twee. Het herhaalt zich net als een echo… en dan nog een graadje erger. Ik vind het eigenlijk geen thriller meer, maar horror.

Hoewel ik vind dat Sara (deel twee) soms slim is, is ze ook wel weer naïef. Ik begrijp wel dat er soms een draai aan moet worden gegeven om het verhaal te laten doorlopen, maar Ik vind het soms een beetje ongeloofwaardig. Terwijl ik echt wel weet dat er in het echt ook verschrikkelijke dingen gebeuren in het leven van mishandelde kinderen.

Chantal: Er wordt nog ergens in deel één gezegd dat Sara iemand op tv hoort zeggen dat kinderen die mishandeld zijn vaak zelf ook gaan mishandelen. Dat is eigenlijk al een voorbode voor deel twee.

Gerda: Heb jij ooit dergelijke boeken gelezen?

Chantal: Ik heb eerder de serie Bloemen op zolder van Virginia Andrews gelezen en een boek over het waargebeurde verhaal van Amanda Berry die in Cleveland uit een kelder ontsnapt. Het boek heet Tien jaar gevangen. En natuurlijk Moeder is boos over Marijo Bakker van Lineke Breukel. Heb jij ook soortgelijke boeken gelezen?

Gerda: Het Duivelskind (heb ik half gelezen), het levensverhaal van Angel van der Vecht en boeken als Ik was niemand van David Pelzer, ook echt gebeurd.

Chantal: Oh ja. David Pelzer heb ik ook gelezen.

Gerda: Verschrikkelijk dat er ook monsters van mannen zijn die dit doen… Waarom zijn mannen zo wreed.. dit zijn echte monsters in mijn ogen.  Wat vond jij van het einde van dit boek?

Voor mij was het een beetje schrikken. Dit soort kinderen heeft professionele hulp nodig, ze zijn getraumatiseerd. Dan kun je zo’n einde ook wel verwachten. Ik had in het begin medelijden met Sara, maar naarmate het verhaal vorderde, kreeg ik een hekel aan haar en begon ik haar te haten, omdat ze op moeder leek. Het gruwelijkste van alles vind ik dat dit in onze samenleving ook echt gebeurt en kinderen er het slachtoffer van zijn. Een verschrikkelijk thema, kindermishandeling. Hoe kan een moeder dit haar kinderen aandoen! Sara heeft niet kunnen ontsnappen aan de tirannie van haar moeder, maar deel één was gruwelijk en deel twee was echt horror… en dat is het: “What is history? An echo of the past in the future; a reflex from the future on the past.” Ik zocht een thriller die je de koude rillingen geeft en dit boek heeft daar wel aan voldaan... hoewel het ook andere gevoelens naar boven bracht, zoals haat tegen die moeder en ook hoe Sara is geworden. Hoe kun je dit je kinderen aandoen!

Chantal: Ik vond het een gruwelijk boek. De titel was heel goed gekozen en de cover past er ook heel erg goed bij. Tamara Geraeds kan heel goed een naïef, wereldvreemd meisje beschrijven. Je leeft meteen heel erg met haar mee en het komt allemaal heel geloofwaardig over. In deel twee gebeuren er wat dingen die minder geloofwaardig zijn, maar die doen wat mij betreft geen afbreuk aan het verhaal. Ik heb het bijna in één adem uitgelezen.

Gerda: Het was heel leuk om tegelijk met jou hetzelfde boek te lezen. Mijn eerste buddyread en dat gelijk al met zo’n heftig boek. Maar zoals ik al zei, die lees ik graag.

Conclusie: Gerda gaf Echo van Tamara Geraeds vier sterren, Chantal gaf het boek vijf sterren. We vonden het allebei heel erg leuk om deze buddyread zo te doen met dit boek.

Heel veel groetjes,
Gerda en Chantal